DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 05.03.2005 r. (data wpływu 08.03.2005 r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z dnia 28.02.2005 r. nr PDF-3/415/4/05/126 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji, ponieważ zażalenienie nie zasługuje na uwzględnienie.

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2005 r. zwróciła się Pani do Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z zapytaniem (uzupełnionym własnym stanowiskiem w dniu 04.02.2005 r.) dotyczącym preferencyjnego rozliczenia podatkowego w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci za 2004 r. W ocenie Podatnika, osoba zamężna może rozliczyć się z niepełnoletnią córką jako samotna matka.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w wydanym postanowieniu uznał, że Pani stanowisko jest nieprawidłowe i przedstawił własne stanowisko w przedmiotowej sprawie.

Organ I instancji uzasadnił swoje stanowisko tym, że jako osoba zamężna wychowyjąca córkę nie może Pani za 2004 r. skorzystać z preferencyjnego rozliczenia w sposób o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26.VII.1991 r. - o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. Jedn.: Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. ze zm.).

Nie zgadzając się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 08.03.2005 r. wniosła Pani zażalenie na w/w postanowienie będące odpowiedzią na Pani zapytanie twierdząc, że ma Pani prawo do preferencyjnego rozliczenia jako samotna matka, gdyż wychowuje Pani sama córkę, a Pani obecny mąż nie nabył praw do córki.

Dyrektor Izby Skarbowej po przeanalizowaniu akt sprawy stwierdza co następuje.

Z załączonych dokumentów wynika, że wychowuje Pani małoletnią córkę, której ojciec zmarł w 1992 r. i nie pobiera świadczeń rentowych po zmarłym ojcu. Pani jest od kilku lat mężatką, obecnie w trakcie sprawy rozwodowej i do 2003 r. rozliczała się Pani wspólnie z drugim mężem w sposób o którym mowa w art. 6 ust. 2 w/cyt. ustawy. Posiada Pani rozdzielność majątkową małżeńską wprowadzoną aktem notarialnym z dnia 08.01.2004 r. Jak Pani utrzymuje, Pani obecny mąż nigdy nie przysposobił jej córki i nie jest jej opiekunem prawnym. A zatem utrzymuje Pani, że będąc osobą zamężną, wychowuje córkę samotnie i ma prawo do preferencyjnego rozliczenia się z córką za 2004 r.

Przepis art. 6 ust. 5 w/w ustawy stanowi, że za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. Katalog osób samotnie wychowujących dzieci wymienia dwie grupy osób stanu wolnego. Pani obecny status prawny nie pozwala uznać Pani ani za osobę samotną sensu stricte ani też za osobę rozwiedzioną do czasu uprawomocnienia się wyroku sądowego.

Ustawowa definicja osoby samotnie wychowującej dzieci wyklucza zastosowanie przepisu art. 6 ust. 5 ustawy do innych osób niż osoby wymienione w ustawie podatkowej. Nie można Pani uznać za osobę rozwiedzioną, gdyż jest Pani w trakcie sprawy rozwodowej. Natomiast zarówno brak świadczeń rentowych jak również rozdzielność majątkowa małżeńska nie mają wpływu na status osoby rozwiedzionej i samotnie wychowującej dzieci.

Biorąc powyższe pod uwagą, tut. Organ podziela pogląd Naczelnika US, że jako osoba zamężna nie może się Pani rozliczyć na zasadach preferencyjnych zgodnie z art. 6 ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.