Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t.: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.05.2005r., data wpływu 19.05.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w przypadku nie wystawienia noty korygującej kod kraju PL wykazany przez kontrahenta na fakturze dokumentującej dostawę krajową, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.05.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Braki formalne wnioskodawca uzupełnił w dniu 13.06.2005r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści pisma złożonego przez wnioskodawcę wynika, iż podatnik otrzymuje od kontrahentów krajowych faktury dokumentujące transakcje krajowe, na których kontrahenci umieszczają numer identyfikacji podatkowej NIP podatnika z przedrostkiem PL. W tej sytuacji podatnik wystawia noty korygujące. W związku z powyższym stanem faktycznym podatnik zapytuje, czy rezygnacja z wystawiania not korygujących pozbawi go prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

Zasadniczo, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 97, poz. 971) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11. Przepis art. 10 stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z póz. zm.) oraz właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL przy dokonywaniu transakcji wewnątrzwspólnotowych przez podatników VAT UE zarejestrowanych dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych wynika z art. 97 ust. 10 wspomnianej ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis art. 97 ust. 10 stanowi, że podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podmioty VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Jak wynika z powołanych przepisów, numer identyfikacji podatkowej NIP poprzedzony dwuliterowym kodem PL stosowany jest przy dostawach wewnątrzwspólnotowych. Wykazywanie go więc przez dostawcę na fakturach dokumentujących dostawy krajowe stanowi naruszenie przepisów regulujących zasady wystawiania faktur VAT.

W przypadku, gdy nabywca towaru otrzymał fakturę zawierającą numer identyfikacyjny poprzedzony kodem PL w przypadku dostawy krajowej, powinien potraktować ją jako fakturę, w której nastąpiła pomyłka w numerach identyfikacji podatkowej sprzedawcy bądź nabywcy. Błąd taki, stosownie do § 21 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, może być korygowany przez nabywcę notą korygującą, zgodnie bowiem z jego treścią, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 12 ust. 1 pkt. 5-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Skoro nabywca towarów koryguje błędy wystawcy, to ten ostatni obowiązany jest potwierdzić treść noty korygującej, jeżeli ją akceptuje, co wynika z § 21 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia.

Jeżeli numer identyfikacji podatkowej podany na fakturze dokumentującej transakcję krajową poprzedzony został przez sprzedawcę kodem PL to stanowi to błąd formalny. Nie pozbawia on jednak podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury z taką wadą; istotnym jest tutaj, że faktura dokumentuje sprzedaż towarów, a sprzedawca tego towaru jest podatnikiem VAT zarejestrowanym, który deklaruje i uiszcza podatek do organu podatkowego.

Należy jednak wspomnieć, że rejestracja podatnika VAT UE na podstawie art. 97 ww. ustawy o podatku od towarów i usług jest odrębną od rejestracji dokonanej w myśl zasad określonych w art. 96 wspomnianej ustawy (wywołują one różne skutki prawne). W przypadku, gdy faktura została wystawiona przez podmiot nieuprawniony do wystawiania faktur VAT, (który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny) faktura taka nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego, co wynika z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 97, poz. 970).

Niniejsze postanowienie – na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa – wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.