Wnioskiem z dnia 06.06.2005r., uzupełnionym w dniu 24.08.2005r. i 31.08.2005r. Podatnik zwrócił się z zapytaniem w kwestii opodatkowania podatkiem VAT opłaty pobieranej za "bezumowne korzystanie z gruntu". Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że opłata pobierana jest na podstawie wezwania do zapłaty, za okres pomiędzy wygaśnięciem umowy dzierżawy a zawarciem nowej umowy. Opłata naliczana jest tytułem wynagrodzenia za użytkowanie gruntu bez umowy i równa się czynszowi dzierżawnemu jaki pobierany był w trakcie trwania umowy. W ocenie Podatnika jest to czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów, podlegającym opodatkowaniu świadczeniem usług, jest także zaniechanie czynności lub tolerowanie stanów, które wynikają z umowy. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowanie czynności w zamian za odszkodowanie może zatem stanowić, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatne świadczenie usług. Jednakże sytuacja taka, tylko wtedy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, jeżeli zaniechanie to lub tolerowanie stanów wynika ze stosunku zobowiązanego oraz gdy przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, po wygaśnięciu umowy dzierżawy gruntu, były dzierżawca nadal użytkuje grunt i na podstawie wezwania do zapłaty zobowiązany jest przez Podatnika do zapłaty odszkodowania za okres, w którym takiej umowy nie było (dzierżawca nie zgłosił się o przedłużenie umowy). W ocenie tut. organu tolerowanie przez Podatnika stanu, w którym były dzierżawca nadal korzysta z gruntu, który uprzednio był przedmiotem umowy dzierżawy za odszkodowanie spełnia przesłanki wynikające z art. 8 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Podmiot korzystający z gruntu uzyskuje bowiem z tego rodzaju sytuacji wymierną korzyść, a pobierana opłata posiada cechy opłaty za świadczone usługi dzierżawy. Stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać zatem za prawidłowe i postanowić jak w sentencji. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, a traci swą ważność z dniem zmiany przepisów prawnych.