DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 05.05.2005 r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarpowego w Tarnowie z dnia 27.04.2005 r. Nr PDIII/005/4/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

zmienia zaskarżone postanowienie uznając, że przedstawione stanowisko przez Spółkę jak i Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 02.02.2005 r. Strona zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie z wnioskiem o udzielenie informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:
Spółka jest stroną umowy leasingu operacyjnego (korzystającym) dotyczącej maszyny produkcyjnej. W umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą maszyny (dostawcą), a kupującym (leasingodawcą) i Spółką (korzystającym) strony ustaliły, że oprócz zapłaty rat leasingowych, koszty transportu maszyny do siedziby korzystającego, rozładunku, instalacji i uruchomienia w tym miejscu obciążają bezpośrednio Spółkę (korzystającego). Powyższe koszty przekraczają kwotę 3.500 zł. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe wydatki nie są inwestycją w obcym środku trwałym lecz wynikającymi z umowy wydatkami, kwalifikowanymi bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie postanowieniem z dnia 27.04.2005 r. Nr PDIII/005/4/05 odmówił uznania za prawidłowe stanowiska Spółki i w uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że z przedstawionej przez Spółkę umowy leasingu oraz ogólnych warunków umowy stanowiących jej część integralną nie wynika, że koszty transportu, rozładunku, instalacji i uruchomienia maszyny obciążają korzystającego. W harmonogramie opłat leasingowych strony nie ustaliły odrębnej opłaty z tego tytułu. Poza tym przedstawiony przez Spółkę kontrakt zawarty pomiędzy sprzedającym, kupującym, i użytkownikiem nie stanowi integralnej części umowy leasingu, w związku z czym nie może być podstawą kwalifikowania wymienionych w nim wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 05.05.2005 r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie twierdząc, że interpretacja Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie jest nieprawidłowa z następujących powodów:
- w postanowieniu nie wskazano żadnego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wiązałby kwalifikowanie określonych kosztów związanych z umową leasingu z koniecznością ich bezpośredniego wymienienia w umowie leasingu,
- w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że wskazane wydatki związane są z uruchomieniem maszyny, która jest przedmiotem umowy leasingu. Ich poniesienie związane jest z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami i powinny być kwalifikowane jako stanowiące koszt uzyskania przychodu,
- interpretacja Naczelnika jest nieprawidłowa z tej przyczyny, iż punktem jej wyjścia jest przyjęcie, że kontrakt zawarty przez sprzedawcę maszyny z kupującym i korzystającym nie stanowi integralnej części umowy leasingu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie w wyniku analizy rozpatrywanej sprawy nie uznając za zasadne zarzuty przedstawione w zażaleniu stwierdza co następuje:
Prawa i obowiązki leasingodawcy i leasingobiorcy winny wynikać z konkretnych postanowień umowy leasingu, ale o tym czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów decyduje przepis art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 w/w ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem dla rozstrzygnięcia sporu nie ma znaczenia czy kontrakt jest integralną częściąu mowy leasingu i kto ponosi koszty rozładunku.

Natomiast opodatkowanie stron leasingu zostało uregulowane w art. 17a -17 I cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią art. 17b ust. 1 opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego. Należy podkreślić, że treść tego przepisu przytoczono w zaskarżonym postanowieniu.

W przedmiotowej sprawie wydatki związane z transportem, rozładunkiem, instalacją i uruchomieniem maszyny należy traktować jako nakłady w obcym środku trwałym, które dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów w sposób pośredni, poprzez możliwość zaliczenia w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16a-16m z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 w/w ustawy). Podatnicy czyniąc nakłady w obcym środku trwałym, zgodnie z regułami prawa podatkowego (wyżej wskazanych) nabywają uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej oddanej do używania inwestycji w obcym środku trwałym. Zasady obliczania wartości początkowej tego rodzaju środka trwałego sformułowane zostały w przepisach art. 16g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do przywołanej regulacji, przy obliczaniu tej wartości stosować należy unormowania zawarte w ust. 3-5 w/w artykułu cyt. ustawy.

Reasumując, przedstawione przez Spółkę wydatki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym i poprzez odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Od tej decyzji służy Stronie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w dwóch egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.