POSTANOWIENIE
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Sródmieście, działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1-5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w związku z Pana wnioskiem oraz jego uzupełnieniem z dnia 15 lipca 2005 roku w sprawie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego postanawiapotwierdzić stanowisko zawarte we wniosku oraz jego uzupełnieniu.

UZASADNIENIE
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż jest Pan właścicielem mieszkania, przeznaczonego na wynajem ( a co z tym związane, wydatki na jego budowę byly odliczone od dochodu w ramach tzw. dużej ulgi budowlanej ). W chwili obecnej mieszkanie wynajmowane jest osobom trzecim. Ponadto był Pan właścicielem innego mieszkania w Warszawie, gdzie był zameldowany oraz faktycznie tam zamieszkiwał. W związku ze sprzedażą drugiego z w/w mieszkań, wraz ze swoją rodziną zmuszony był Pan do wymeldowania sie z rzeczonego lokalu i przeniesienia się do wynajętego lokalu mieszkalnego. Jako, że właściciel wynajmowanego mieszkania odmówił Panu zgody na zameldowanie w tym lokalu, ma Pan zamiar zameldować się w mieszkaniu stanowiącym Pana własność, które obecnie jest przez Pana wynajmowane osobom trzecim. W związku z powyższym pytanie dotyczy wyjaśnienia kwestii, czy okoliczność zameldowania w nabytym przez Pana i obecnie wynajmowanym lokalu pomimo faktycznego nie zamieszkiwania tam, ma wpływ na ulgę budowlaną, jaką było odliczanie od dochodu wydatków przeznaczonych na jego budowę. Zdaniem Pana, w/w kwestia nie ma wpływu na ulgę, ponieważ mieszkanie jest w dalszym ciągu wynajmowane.

Zgodnie z treścią art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art 133 § 2. Jednakże ani przepisy Ordynacji podatkowej, ani innych ustaw podatkowych nie definiują pojęcia „miejsca zamieszkania”.

W związku z tym, dokonując interpretacji pojęcia miejsca zamieszkania sięgnąć należy do przepisów Kodeksu cywilnego regulujących wspomnianą kwestię. Zgodnie z art. 25 i 28 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania (zasada domicylu). Miejscem zamieszkania jest zatem miejsce faktycznego przebywania danej osoby z zamiarem trwałego pobytu.