INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5.06.2011 r. (data wpływu 9.06.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23.08.2011r. (data wpływu 29.08.2011r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 12.08.2011r. Nr IPPP2-443-704/11-2/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla usług produkcji programów telewizyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9.06.2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla usług produkcji programów telewizyjnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

R. w związku z prowadzoną działalnością, jako producent zewnętrzny zawiera umowę z T. na produkcję różnych programów telewizyjnych. Istotnym warunkiem takiej umowy jest zobowiązanie wykonawcy do wyprodukowania na zlecenie T. programu telewizyjnego oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu lub udzielenia licencji, tak by możliwa była jego emisja przez T. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu na rzecz T., nie stanowi samodzielnego świadczenia, jest elementem składowym kompleksowej usługi produkcji danego programu telewizyjnego.

Według Urzędu Statystycznego w Łodzi, usługi te zostały sklasyfikowane:

• w przypadku produkcji filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów z wyłączeniem filmów reklamowych i lub promocyjnych”;
• w przypadku produkcji innych programów telewizyjnych, w tym m.in. muzycznych, rozrywkowych, publicystycznych, komediowych, „talk-show”, reaIity show”, teatrów telewizji itp. PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Proszę o podanie prawidłowej stawki VAT dla tych usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2011 roku usługi tak sklasyfikowane podlegają stawce 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach statystycznych.

W kwestii wysokości opodatkowania ww. usługi produkcji należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 164 znajdują się sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 59.11.1 „Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi – wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych”. Ponadto ustawodawca zastrzegł, iż stawka ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Wnioskodawcę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością, jako producent zewnętrzny zawiera umowę z T. na produkcję różnych programów telewizyjnych. Istotnym warunkiem takiej umowy jest zobowiązanie wykonawcy do wyprodukowania na zlecenie T. programu telewizyjnego oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu lub udzielenia licencji, tak by możliwa była jego emisja przez T. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu na rzecz T., nie stanowi samodzielnego świadczenia, jest elementem składowym kompleksowej usługi produkcji danego programu telewizyjnego. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, iż usługi te zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi i mieszczą się w grupowaniach:

• w przypadku produkcji filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów z wyłączeniem filmów reklamowych i lub promocyjnych”;
• w przypadku produkcji innych programów telewizyjnych, w tym m.in. muzycznych, rozrywkowych, publicystycznych, komediowych, „talk-show”, reaIity show”, teatrów telewizji itp. PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.
  
  

Zauważyć należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 43 poz. 226 ze zm.) programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo o czy stanowi art. 4 pkt 5 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym, będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226) (obowiązującym od dnia 23.05.2011r.) programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Audycją z kolei, w myśl art. 4 pkt 2 ustawy o radiofonii i telewizji jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem";

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w ich obecnym brzmieniu programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji obowiązującej od dnia 23.05.2011r. usługą medialną jest usługa w postaci programu, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym zadaniem jest dostarczenie przez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy.

Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy prawa, uznać należy, iż wszystkie usługi produkcyjne mieszczące się w grupowaniu 59.11.1 (których efektem nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oraz które nie są jednocześnie wykonywane przez podmiot świadczący usługę medialną), wykonywane przez Wnioskodawcę, podlegać będą opodatkowaniu stawką podstawową, to jest 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Wobec tego usługa kompleksowa zawiera kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi produkcji różnych programów telewizyjnych, powinien traktować je jako usługi kompleksowe, przy czym za usługę główną należy uznać w opisanej sprawie usługę produkcji programów telewizyjnych natomiast świadczeniami dodatkowymi będzie przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę polegającą na produkcji różnych programów telewizyjnych, których nabywcą jest T. Zatem Wnioskodawca jest zleceniobiorcą usług produkcji programów telewizyjnych – nie świadczy usług medialnych związanych z nadawaniem tych produkcji.

Zatem w świetle definicji programu (telewizyjnego lub radiowego) i audycji (telewizyjnej lub radiowej) wynikających z ww. ustawy o radiofonii i telewizji, usługi Wnioskodawcy polegające na produkcji różnych programów telewizyjnych nie będą mieściły się w kategorii programu, przypisanego podmiotowi świadczącemu usługę medialną rozpowszechniającego różne produkcje (przekazy) w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie; programy telewizyjne produkowane przez Wnioskodawcę będą mieściły się w kategorii audycji.

Jak wynika z ww. załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług zawierającego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% (poz. 164), opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT podlega wyłącznie produkcja programów telewizyjnych (z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych).

W związku z powyższym usługa polegająca na produkcji różnych programów telewizyjnych nie korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest usługa medialna w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji – Wnioskodawca nie występuje w roli podmiotu świadczącego usługę medialną tych programów telewizyjnych. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych usług związanych z produkcją różnych programów telewizyjnych będących audycjami (wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych lub udzielania licencji) jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności zaklasyfikowania danych usług do właściwego grupowania PKWiU przedmiotowa interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul.1-go Maja 10.