W dniu 25 lipca 2005 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Pani z dnia 20 lipca 2005 r. w sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego w piśmie opisu stanu faktycznego wynika, że spółka jest producentem i dystrybutorem systemów domofonowych przeznaczonych dla budownictwa jedno i wielorodzinnego. Oferta skierowana jest do odbiorców w całym kraju.

Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem ulotek i folderów opisujących parametry techniczne oraz ceny a także wykonaniem zdjęć oferowanych wyrobów. Tak pomyślane materiały informacyjne umieszczane są w tekturowych teczkach opatrzonych nazwą oraz wizytówką z adresami i telefonami firmy. W ten sposób przygotowane informacje wyłożone są dla potencjalnych klientów firmy w jej hurtowniach. Jak Pani stwierdziła, spółka nie ma wpływu na adresata tych materiałów.

W związku z powyższym pojawiła się wątpliwość, czy tego rodzaju wydatki winny być kwalifikowane jako tzw. pozostałe wydatki i odpowiednio wpisywane w kolumnie 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, czy też traktować je należy jako koszty reklamy i ujmować w kolumnie 12. Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. W tym drugim przypadku wspomniane ograniczenie nie występuje i tym samym poniesione wydatki w całości zasługują na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.Użyte w cytowanym przepisie określenie, że "reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób" oznacza że taka publiczna reklama kierowana jest do niezidentyfikowanego odbiorcy, ma powszechny zasięg. Publiczny sposób prowadzenia reklamy w inny sposób niż przez środki masowego przekazu to sposób reklamy charakteryzujący się powszechnością, jawnością, ogólną dostępnością. O publicznym charakterze reklamy można mówić, gdy działanie to występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, jest skierowana do anonimowego odbiorcy.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy także określić czym w istocie są przygotowane przez firmę teczki z folderami - czy jest to materiał reklamowy czy tylko informacja handlowa.Jakkolwiek ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji pojęcia "reklamy", to jednak ogólnie przyjmuje się, że reklama jest zbiorem informacji o towarze czy usłudze z dodatkowymi elementami wartościującymi, które mają zachęcać do ich zakupu i w ten sposób poszerzać krąg odbiorców-klientów.

Opisane przez Panią materiały tego warunku nie spełniają. Należy raczej przyjąć, że są to swoistego rodzaju katalogi-informatory.

Informacja to zbiór danych i faktów dotyczących określonej rzeczy. Jej celem jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy tak jak się one faktycznie mają. Informacja pozbawiona jest wszelkich elementów zachęty kupna, chwalenia danej rzeczy.

Foldery i ulotki zawierające obok fotografii dane techniczne oferowanych rzeczy, ich ceny oraz adresy i telefony firmy, w której można nabyć ten towar uznać należy za materiały informacyjne.

Nie ulega wątpliwości, że tak poniesionym wydatkom można przypisać przymiot celowości, ponieważ mają one zwiększyć liczbę przyszłych klientów, zachęcając ich do nawiązania bliższej współpracy a co za tym idzie wpłynąć na wielkość uzyskanych przychodów.

Tym samym wydatki poniesione na przygotowanie materiałów informacyjnych można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści powołanego przepisu, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Wydatki te należy ująć w kolumnie 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.