Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 06.07.2005 r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 29.06.2005 r. (znak: II US.PB-I-415/32/05) w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, uchyla ww. postanowienie.

W dniu 1.06.2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. W piśmie tym jako wnioskodawcę wskazano pana Macieja U., niemniej pismo to zawiera jedynie wydruk imienia i nazwiska podatnika (brak podpisu) oraz odcisk pieczęci i podpis doradcy podatkowego pani Zofii D. W aktach sprawy znajduje się również pełnomocnictwo stanowiące umocowanie pani Zofii D. do reprezentowania spółki jawnej „V.” M. U. Z opisanego w ww. piśmie stanu faktycznego wynika, że pan U. był wspólnikiem spółki jawnej, z której w dniu 30.04.2005 r. podatnik wystąpił. W związku z tym wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy w momencie wystąpienia ze spółki jawnej pana U. jest on zobowiązany do ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego i odprowadzenia podatku w formie ryczałtu w wysokości 10 % od przypadającego na niego dochodu, w sytuacji, gdy zapasy wszystkich składników majątkowych nie podlegają podziałowi, lecz pozostają w spółce, której działalność jest kontynuowana przez pozostałych wspólników.

Zdaniem wnioskodawcy w powyższej sytuacji nie ustala się dochodu z remanentu likwidacyjnego i nie odprowadza się podatku w formie ryczałtu, gdyż „prowadziłoby to do podwójnego pobrania podatku, raz w momencie likwidacji działalności, a następnie przy sprzedaży tych samych składników majątkowych przez spółkę, ponieważ nie zostały one wycofane z prowadzonej działalności gospodarczej.” W. tej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 24 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Uzasadniając powyższe, wnioskodawca wskazał, iż podobne stanowisko w sprawie zajęło Ministerstwo Finansów, opublikowane w dodatku „Dobra Firma” z dnia 19.05.2005 r.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 29.06.2005 r. (znak: II US.PB-I-415/32/05) adresowanym do pana Macieja U. uznał stanowisko podatnika zawarte we wniosku za nieprawidłowe. W uzasadnieniu ww. postanowienia organ podatkowy I instancji, powołując m.in.: art. 24 ust. 3 ww. ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdził, iż pan Maciej U. zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, a zatem nastąpiło u niego „wygaśnięcie” źródła przychodów, jakim była działalność gospodarcza. W tym przypadku u podatnika - wspólnika występującego ze spółki – następuje likwidacja działalności, co powoduje obowiązek zapłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od remanentu sporządzonego na dzień wystąpienia wspólnika ze spółki (proporcjonalnie do udziału w spółce). W myśl art. 44 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3 tej ustawy ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10 % tego dochodu. Ponadto Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wskazał, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzi okoliczność wymieniona w art. 24 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a powołane we wniosku stanowisko Ministra Finansów opublikowane w dodatku „Dobra Firma” z dnia 19.05.2005 r. dotyczyło działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków (bez zawiązywania spółki cywilnej), z których jeden zrezygnował z prowadzenia działalności gospodarczej.

Na powyższe postanowienie pan U. złożył zażalenie (pismo z dnia 06.07.2005 r.), w którym podtrzymał stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.05.2005 r. Ponadto w przedmiotowym zażaleniu wskazał, iż organ podatkowy I instancji w zaskarżonym postanowieniu nie wyjaśnił, dlaczego w przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzi okoliczność wymieniona w art. 24 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po dokonaniu analizy akt sprawy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z zapisem art. 165 § 1 ordynacji podatkowej postępowanie podatkowe wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W myśl art. 168 § 1 ww. ustawy podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia, wnioski) mogą być wnoszone na piśmie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu. Wymagania formalne co do treści podania określa art. 168 § 2 i § 3 ordynacji podatkowej. W art. 168 § 2 ww. ustawy wskazano, iż podanie powinno zawierać co najmniej treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi oraz jej adresu, a także czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych. Zgodnie zaś z art. 168 § 3 powołanej ordynacji podatkowej podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego (…). Ponadto zgodnie z art. 136 ordynacji podatkowej strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. W myśl art. 137 § 3 ww. ustawy pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Jak z powyższego wynika, powołane przepisy wyznaczają wymagania formalne, od spełnienia których uzależniona jest skuteczność czynności procesowej. Jest to minimum wymagań, bez których nie można ustalić zasadniczych elementów dla prowadzenia postępowania w danej sprawie, w tym osoby, która składa podanie.

Artykuł 169 § 1 ww. ustawy nakłada na organ podatkowy obowiązek podjęcia określonych czynności w celu usunięcia braków formalnych podania. Przewiduje bowiem, że jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

W niniejszej sprawie wniosek z dnia 30.05.2005 r. złożony do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego zawiera komputerowy wydruk imienia i nazwiska podatnika oraz odcisk pieczęci i podpis pani Zofii D. – doradcy podatkowego. Do ww. wniosku nie zostało jednak dołączone stosowne pełnomocnictwo. W aktach sprawy znajduje się jedynie pełnomocnictwo stanowiące umocowanie pani Zofii D. do reprezentowania spółki jawnej „V.” M. U. między innymi przed organami podatkowymi (ww. zakres pełnomocnictwa potwierdził również pan Maciej U. do protokołu z dnia 31.08.2005 r., sporządzonego w Izbie Skarbowej w Rzeszowie). A zatem w analizowanej sprawie wystąpiła taka sytuacja, w której wskazany w treści zapytania wnioskodawca nie podpisał podania, natomiast osoba je podpisująca nie posiadała uprawnień do reprezentowania podatnika. Pomimo wystąpienia ww. okoliczności organ I instancji nie podjął czynności zmierzających do ich wyjaśnienia i nie wezwał podatnika (ewentualnie pełnomocnika) do uzupełnienia braków podania mimo obowiązku wynikającego z art. 14a § 5 ordynacji podatkowej. Postanowieniem z dnia 29.06.2005 r. udzielił natomiast interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, uznając stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Postanowienie to zostało doręczone pani Zofii D.

Uwzględniając powyższe, skoro wskazanych powyżej braków formalnych wniosku nie można uzupełnić w postępowaniu prowadzonym przez organ odwoławczy, a postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 29.06.2005 r. (znak: II US.PB-I-415/32/05) wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa, zasadnym jest jego uchylenie w trybie art. 14b § 5 ww. ordynacji podatkowej.