Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi pozostałe pośrednictwo finansowe, gdzie indziej nie sklasyfikowane; udzielanie pożyczek pieniężnych- działalność ta nie obejmuje dziedzin, dla których wymagane jest uzyskanie licencji, w szczególności dziedzin, w których działalność zastrzeżona jest wyłącznie do kompetencji banków (PKD 65.23Z ).

Sytuacje w jakich wierzytelność może być uznana jako koszty uzyskania przychodów regulują przepisy art. 16 ust. 1 pkt 25 oraz odpowiednio ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.).Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że najważniejszym warunkiem jest, aby wierzytelność taka była uprzednio zarachowana jako przychody należne. Następnie - w przypadku gdy podatnik chce zaliczyć wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów - to musi jedynie uprawdopodobnić jej nieściągalność. W przypadku jednak, gdy daną wierzytelność chce uznać za nieściągalną, wówczas nieściągalność musi być udokumentowana.Uprawdopodobnienie nieściągalności (potrzebne dla zaliczenia w koszty uzyskania przychodów) następuje np. w przypadku gdy wierzytelność (będąca uprzednio przychodem należnym) została potwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego.
Natomiast uznanie wierzytelności za nieściągalną następuje m.in. w oparciu o postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.
Podstawą do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnej nie może być postanowienie o umorzeniu postępowania, jak i inne postanowienia organów egzekucyjnych, z treści których nie wynika jednoznacznie, iż podstawą nieściągalności wierzytelności jest brak majątku dłużnika.
W świetle powyższego prowizja i opłata administracyjna jeśli były uprzednio zarachowane jako przychody należne mogą , w przypadku ich nieściągalności po uprawdopodobnieniu nieściągalności, zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Przywołana przez Spółkę podstawa prawna dokonania zaliczenia wartości nominalnej pożyczki po umorzeniu postępowania egzekucyjnego w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowa. Art. 16 ust. 1 pkt. 25 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa podmioty do których znajduje zastosowanie zapis art. 16 ust. 2a pkt. 2 lit.b jako jednostki organizacyjne uprawnione, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) oraz dotyczy wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne.

Stosownie do art.12 ust. 4 oraz ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niektóre przychody nie są uznawane za przychody w rozumieniu ustawy.
Dotyczy to m.in.:

1. wpłat lub należności na świadczenia wykonywane w następnych okresach sprawozdawczych. Przychody i koszty wynikające z tej działalności uwzględnia się przy obliczaniu dochodu za okres wykonania świadczenia;
2. kwot pożyczek i kredytów otrzymanych zarówno przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę), jak i przez pożyczkodawcę lub bank (w zakresie spłaty pożyczki, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek). Ponieważ spłata nie jest również kosztem uzyskania przychodu, kwota pożyczki (kredytu) jest neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego.

W związku z powyższym przytoczone powyżej przepisy nie będą miały zastosowania do wartości nominalnej pożyczki .