DECYZJA

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie po rozpatrzeniu w dniu 29 sierpnia 2005 r. zażalenia Rejonowego Zarządu … na postanowienie z dnia 17.06.2005r. Nr Fn.3110/23/2005 wydane przez Burmistrza Miasta Dęblin w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) w zw. z art. 1 a ust. 1 pkt l oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) orzeka:
zmienić zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji i uznać budynki koszarowe wykorzystywane do zakwaterowania żołnierzy odbywających służbę wojskową za budynki mieszkalne.

Uzasadnienie

W zaskarżonym postanowieniu organ pierwszej instancji dokonując na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdził, iż budynki koszarowe nie stanowią budynków mieszkalnych i winne być opodatkowane stawką podatkową przewidzianą dla tzw. budynków pozostałych.

W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji wyjaśnił ,iż stosownie do Klasyfikacji Środków Trwałych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) koszary są klasyfikowane w grupie „budynki i lokale” jako rodzaj budynków stanowiących „inne budynki niemieszkalne”. Ponadto zgodnie z definicją zawartą w § 3 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 roku w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać, budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, póz. 690 z późn. zm.) koszary są budynkami zamieszkania zbiorowego, innymi od budynków mieszkalnych, o których mowa w przepisach § 3 pkt 4 wyżej wymienionego rozporządzenia. Organ pierwszej instancji podkreślił, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 22.06.1995 roku o zakwaterowaniu sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 41, poz.398) na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach zamkniętych. Trzymając się nomenklatury wprowadzonej rozporządzeniem w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać, budynki i ich usytuowanie, kwatery te stanowią budynki zamieszkania zbiorowego, nie zaś budynki mieszkalne, bowiem pomieszczenia mieszkalne są to pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego. Dodatkowo wskazał iż ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 roku Nr 9, poz. 84 z późn. zmianami) nie posługuje się własną definicją budynku mieszkalnego, czy też budynku o innym przeznaczeniu, niż mieszkalny, zaś przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przewidujący preferencyjną stawkę podatku od nieruchomości dla budynków mieszkalnych, nie powinien być interpretowany rozszerzająco. W ocenie organu pierwszej instancji byłoby to odstępstwo od zasady równego i sprawiedliwego opodatkowania wszystkich potencjalnych podmiotów prawa.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł Rejonowy Zarząd … kwestionując zasadność stanowiska organu pierwszej instancji. W zażaleniu podniesiono, iż zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112 poz. 1316) budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako mieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. To samo rozporządzenie w Sekcji 1, Dziale 11, Grupie 113, Klasie 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania wymienia „budynki mieszkalne na terenie koszar” zaś w Sekcji l, Dziale 12, Grupie 127, Klasie 1274 - Pozostałe budynki mieszkalne, gdzie indziej nie wymienione, umieszcza „zabudowania koszarowe". Zatem podstawowym kryterium mającym wpływ na ocenę, czy dany budynek jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych może być jego faktyczne przeznaczenie i wykorzystywanie na cele mieszkalne. W zażaleniu zarzucono, iż organ pierwszej instancji zawęził pojęcie „budynki koszarowe” do „zabudowań koszarowych" sklasyfikowanych w PKOB w Sekcji 1 (budynki), Dziale 12 (budynki niemieszkalne), Grupa 127 (pozostałe budynki niemieszkalne), Klasa 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione).W ocenie podatnika stanowisko organu podatkowego pierwszej instancji nie może zostać uznane za w pełni uzasadnione, gdyż :

1. pojęcie „koszar" wyjaśnia w sposób wyczerpujący i potwierdzający stanowisko podatnika- Mały Słownik Języka Polskiego PWN 1969 r. str. 307: „ budynek przeznaczony na kwaterowanie żołnierzy. Mieszkać w koszarach".
2. potoczne określenie „budynki koszarowe"- wskazuje, iż należy je rozumieć jako wszystkie budynki zlokalizowane w obrębie „ koszar" tj. na terenach wykorzystywanych przez resort Obrony Narodowej; przepisy obowiązujące jednostki organizacyjne resortu ON w zakresie ewidencji nieruchomości wojskowych tj.: Instrukcja o organizacji i użytkowaniu systemów eksploatacji i wykorzystania budynków wojskowych „Lemat - 3" oraz ewidencji infrastruktury terenów wojskowych „Lemat - 4" wydane przez Ministerstwo Obrony Narodowej Główne Kwatermistrzostwo WP w 1980r. (Kwat. Bud. 74/79) wyszczególnia różne rodzaje budynków m.in.: interna, koszarowiec, wartownia, biurowo - sztabowy, areszt, magazyn, garaż, kuchnia, stołówka, itp.
3. biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż budynki koszarowe są przeznaczone do zakwaterowania, tj. zamieszkiwania żołnierzy na czas pełnienia przez nich służby wojskowej, czyli funkcja tego budynku jest typowo mieszkalna (żołnierze służby zasadniczej są powołani do pełnienia czynnej służby w wojsku na czas określony, ale każdego roku są powoływane nowe roczniki - kwatery mieszkalne są stale wykorzystywane na cele mieszkaniowe).

Dodatkowo podatnik powołał się na art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 22.06.1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 200~r. Nr 41, poz.398 ), zgodnie z którym na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach zamkniętych.

Rozpatrując zażalenie Samorządowe Kolegium Odwoławcze ustaliło i zważyło co następuje:

Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.) przyjęła zasadę zróżnicowania stawek podatku od nieruchomości w zależności od rodzaju budynku. W art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określone są stawki dla budynków mieszkalnych bądź ich części, budynków lub ich części związanych z działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna, budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym oraz pozostałych budynków lub ich części.

Bez wątpienia w aktualnej wersji powołana ustawa nie zawiera definicji wymienionych rodzajów budynków. W art. la ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określono natomiast, iż budynek jest to „obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach".

W przypadku, gdy w ustawie nie skonstruowano definicji użytego w niej pojęcia, aby ustalić jego sens należy zastosować jako pierwszą wykładnię językową. Zaznaczyć przy tym wypada, iż taką wykładnię zastosował analizując analogiczny problem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16.06.2004 roku, III SA 487/03 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7.06.2005 roku, FSK 1936/04. W obu tych wyrokach Sąd podniósł, iż pod pojęciem „budynek mieszkalny” rozumiemy budynek przeznaczony lub nadający się do mieszkania. Natomiast pojęcie „mieszkać" oznacza „zajmować jakieś pomieszczenie i traktować je jako główne miejsce swojego pobytu, przebywać gdzieś stale albo czasowo” (oba pojęcia zamieszczone w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r. s. 642).

Kolegium podziela zdanie Sądu, że wykładnia językowa przemawia więc za uznaniem budynków koszarowych faktycznie wykorzystywanych do zakwaterowania żołnierzy odbywających służbę wojskową za budynki mieszkalne. Należy przy tym pamiętać, że art. 180 § 1 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej nakładają na organ podatkowy obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego. Nadto zgodnie z art. 122 Ordynacji podatkowej w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. W każdej zatem sytuacji w sposób niewątpliwy konieczne jest ustalenie, że w budynkach o takim charakterze zamieszkują żołnierze pełniący służbę w Wojsku Polskim. Podzielając stanowisko wyrażone w/w wyrokach sądowych Kolegium zauważa także, że przy klasyfikacji budynków przedstawiona wykładnia językowa znajduje poparcie w innych dyrektywach interpretacyjnych, a w szczególności w wykładni systemowej. Znaczenie przesądzające o zaliczeniu budynku, w którym znajdują się wspólne kwatery przeznaczone do zakwaterowania żołnierzy do budynków o charakterze mieszkalnym mają przepisy ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Jak podkreślił Sąd w powołanych wyrokach zgodnie z art. 6 i art. 7 tej ustawy na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach zamkniętych. Wspólne kwatery przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy, pełniących służbę wojskową w różnych formach (zasadniczej, nadterminowej, tzw. kontraktowej lub zawodowej), zostały określone jako pomieszczenia mieszkalne. Ustawodawca w wyżej wymienionych przepisach nie formułuje pojęcia koszar, posługując się wyłącznie terminem wspólnych stałych kwater przeznaczonych na zakwaterowanie żołnierzy. Pojęcie „zakwaterowanie" oznacza natomiast czasowe pomieszczenia mieszkalne, natomiast „zakwaterować się" - to zająć kwaterę, zamieszkać gdzieś tymczasowo na czas pobytu w jakiejś miejscowości (S. Dubisz Uniwersalny Słownik Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003r., s. 810).

Zdaniem Kolegium bez znaczenia pozostaje tutaj cykliczny charakter służby poszczególnych roczników żołnierzy. Nie można na tej podstawie wysnuć wniosku, iż mieszkaniowy charakter kwater zmienia się po wyprowadzeniu się tych żołnierzy. Kolegium podziela stanowisko Sądu wyrażone w przytoczonych wyrokach, że okresowość zasadniczej służby wojskowej nie wpływa na mieszkaniowy charakter pomieszczeń, które zajmują wojskowi podczas pełnienia służby.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Strona może wnieść skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na niezgodność decyzji z prawem w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.
Skargę wnosi się za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie.