POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 Nr 8, poz.60) w odpowiedzi na pismo o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu, których nieściągalność została uprawdopodobniona przez innych wierzycieli tego samego dłużnika - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Ursynów:

postanawia

uznać stanowisko zawarte we wniosku za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż jeden z kontrahentów Spółki - hurtownia książek - zaprzestał działalności i nie zapłacił za zakupione książki. Spółka nie występowała do sądu o zasądzenia należnych kwot, co uczynili inni wierzyciele hurtowni. W toku postępowania egzekucyjnego, toczącego się na wnioski innych wierzycieli dłużnika komornik wystawił postanowienia o bezskutecznej egzekucji z uwagi na brak jakiegokolwiek majątku.

Zdaniem Spółki zaksięgowanie należności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodu jest możliwe z uwagi na uprawdopodobnienie nieściągalności przez innych wierzycieli w stosunku do tego samego dłużnika.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana sposób określony w ust. 2.

Udokumentowanie nieściągalności wierzytelności powinno nastąpić - zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2. postanowieniem sądu o :- oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania, lub- umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub- ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

Stan faktyczny przedstawiony w piśmie Spółki, żadnemu z tych przypadków nie odpowiada. Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy, o nieściągalności wierzytelności można mówić wówczas, gdy wierzyciel po wyczerpaniu wszystkich prawem przewidzianych środków nie uzyska zaspokojenia wierzytelności. Uznanie wierzytelności za nieściągalne nie może być utożsamiane z uznaniem prawdopodobieństwa jej nieściągalności, bowiem ustawa prawdopodobieństwo nieściągalności zarezerwowała dla rezerw. (art. 16 pkt 26 ustawy).Generalnie wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkowo tylko wierzytelności, które na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w określony sposób uznaje się za koszt uzyskania przychodu. Ponieważ jest to wyjątek ustawodawca ściśle określił rodzaj dokumentów, jakie są niezbędne do uznania nieściągalności wierzytelności. Powszechnie obowiązująca zasada stanowi, iż wyjątków nie można rozszerzać i stosować do przypadków, w których nieściągalność należności jest wprawdzie wykazana jednak nie w sposób prawem wymagany.Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy prawne oraz stan faktyczny przedstawiony w piśmie Spółki należy stwierdzić, iż wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona przez innych wierzycieli tego samego dłużnika - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 nie stanowią kosztów uzyskania Spółki.W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w piśmie oraz wydawane jest według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedmiotowego zdarzenia.Zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla podatnika, jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji.