Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 20 lipca 2005 r. (data wpływu 22 lipca br.), uzupełnionego pismem z dnia 3 października 2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów potrącanych przez banki pośredniczące od dokonanych przez kontrahentów zagranicznych zapłat.

Pismem z dnia 20 lipca 2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, iż otrzymuje ona od kontrahentów zagranicznych zapłaty należności pomniejszone o koszty banków pośredniczących i z zapisów dokonanych na wyciągach bankowych wynika, iż koszty potrącane od zapłat są kosztami banków zagranicznych. W związku z tym Spółka otrzymuje zapłatę w niższej wysokości, niż wynika z wystawionych faktur sprzedaży. Kwestia ponoszenia tych wydatków została uregulowana w większości umów z kontrahentami zagranicznymi w ten sposób, iż koszty przekazania zapłaty za faktury ponosi płacący (kontrahent zagraniczny). Spółka również nadmienia, iż na przesyłane przez nią wezwania do uregulowania brakujących kwot otrzymuje pisemne potwierdzenie, wystawione przez Bank obsługujący kontrahenta Spółki, iż kwota wysyłanych przelewów jest zgodna z dyspozycją (kwotą wymaganą do zapłaty).

Zdaniem Spółki, kwota, która pomniejsza należność (koszt banku pośredniczącego) jest dla niej kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że aby poniesiony wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy uzyskiwanymi przychodami a ponoszonymi kosztami, co nie oznacza jednak, że każdy wydatek musi przyczynić się do uzyskania określonego przychodu. Skoro jednak ustawodawca wiąże wyraźnie koszty uzyskania przychodów z celem ich osiągnięcia, to ponoszone koszty powinny go realizować lub przynajmniej zakładać ten cel jako realny. Oznacza to, że wydatek musi być poniesiony w taki sposób, by przedsiębiorca w związku z nim mógł spodziewać się, z dużym prawdopodobieństwem, wystąpienia przychodu. Podatnik ponosząc koszt powinien wobec tego obiektywnie zakładać, że może on przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto należy zauważyć, iż poniesienie wydatku, stanowiącego koszt uzyskania przychodów, powinno nastąpić wcześniej niż wystąpienie ewentualnego przychodu, z racji tego, iż przychód może wystąpić, ale nigdy nie ma pewności, czy wystąpi. Dlatego też każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu.

Natomiast na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych najogólniej można powiedzieć, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których otrzymanie, a w niektórych przypadkach jedynie fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Dla "..." S.A. w O. przychodem należnym będzie wartość wystawionej dla kontrahenta faktury sprzedaży. Natomiast kontrahent zagraniczny Spółki, dokonując zlecenia zapłaty za fakturę w swoim banku, nie uwzględnia kosztów prowizji, którą pobiera jego bank za zrealizowanie zlecenia zapłaty i do których poniesienia zobowiązał się w umowie ze Spółką.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, koszty prowizji i opłat banków zagranicznych, pomniejszające należną Spółce zapłatę od kontrahenta zagranicznego, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki. Kwota ta nie wiąże się bezpośrednio (nie dotyczy ona działaności operacyjnej, np. kosztów materiałów, towarów, sprzedaży) ani pośrednio (nie jest kosztem np. zarządu, reklamy, wynagrodzeń pracowników) z przychodem ze sprzedaży ani z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej. Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż kwota prowizji i opłat bankowych dotyczy rachunku bankowego należącego do kontrahenta Spółki, a Spółka umówiła się z kontrahentem, iż to on poniesie koszty związane z zapłatą za fakturę - czyli są to wydatki poniesione przez inną firmę. Wobec tego wydatki te, jako dotyczące innego podmiotu gospodarczego i poniesione faktycznie przez ten podmiot nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów "..." S.A. w O.