POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.-Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku ze złożonym przez Podatnika wnioskiem z dnia 07.09.2005r. w sprawie udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż podatnik prawidłowo wystawia za własną usługę transportową w ramach świadczonych usług turystycznych fakturę wewnętrzną z 7% VAT - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 07.09.2005r. Podatnik zwrócił się z prośbą o udzielenie informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:

Biuro Turystyczne jako organizator turystyki jest organizatorem imprez turystycznych, w skład których wchodzą usługi zakupione od innych podatników tj. zakwaterowanie, wyżywienie, usługi przewodnickie, bilety wstępu do zwiedzanych obiektów itp. oraz usługi własne – transport osób własnym autokarem.

W ocenie Podatnika w niniejszej sprawie stosuje się następujące przepisy prawa podatkowego – art. 119 i art. 29 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Według Podatnika na własną usługę transportową powinna być wystawiana faktura wewnętrzna ze stawką podatku VAT wg PKWiU 602311 w wys. 7%.

Podatnik uważa, że opisany powyżej sposób stosowania prawa podatkowego jest właściwy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie – ust. 2 ww. artykułu.

Zgodnie z art. 119 ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W myśl art. 119 ust. 5 - w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 tego artykułu, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

W myśl art. 119 ust. 10 Podatnik, o którym mowa w ust. 3, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku.

W myśl § 9 ust. 8 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798) w fakturach dokumentujących świadczenie usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy oraz czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy:

1. w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża”;
2. zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-5 i 12.

Podatnikom, o którym mowa w ust. 3 art. 119, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty – ust. 4 art. 119.

W stosunku do usług wykonywanych we własnym zakresie Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na zasadach ogólnych, pod warunkiem, że nie jest to ograniczone przepisami prawa.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego nie popiera stanowiska podatnika w zakresie dokumentowania usług transportowych wykonanych we własnym zakresie fakturą wewnętrzną, gdyż art. 106 ust. 7 precyzuje katalog przypadków, w których wystawiane są faktury wewnętrzne. W katalogu tym nie występuje przypadek, o którym mowa wyżej.

W świetle obowiązujących przepisów zdaniem Naczelnika tut. Urzędu w odniesieniu do usług własnych podatnik powinien wystawić fakturę na zasadach ogólnych stosując odpowiednie stawki podatkowe, o których mowa w art. 41 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Pod poz. 144 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług usługi sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 60.23 „usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe” opodatkowane stawką w wys. 7%.

W myśl § 13 ww. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W związku z powyższym zdaniem Naczelnika tut. Urzędu stanowisko Podatnika w zakresie dokumentowania własnych usług transportowych fakturą wewnętrzną jest nieprawidłowe.

Niniejszej informacji udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie udzielonej odpowiedzi.

Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w myśl przepisów art. 14 b § 2 ustawy - Ordynacja Podatkowa.

Na postanowienie niniejsze Podatnikowi przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni licząc od daty doręczenia postanowienia.