INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu (bankowozu) oraz paliwa do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu (bankowozu) oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna prowadzi księgi rachunkowe i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna artykułów spożywczych, wyrobów tytoniowych, alkoholu, chemii. Spółka z racji przedmiotu prowadzonej działalności dokonuje transportu gotówki z siedziby Spółki do banku prowadzącego rachunek Spółki, jak również do hurtowni, w których nabywa towary handlowe i dokonuje za nie płatności gotówką.

Spółka zamierza nabyć samochód o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz typu C. Spółka oświadcza, że przedmiotowy bankowóz będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce do dnia 31 grudnia 2012 r. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie pojazdu w pełnej wysokości, czy jedynie 60% - nie więcej jednak niż 6.000 zł. oraz czy Spółka będzie miała prawo do odliczania podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego pojazdu...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odliczania podatku związanego z nabyciem samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulują zapisy art. 3, a zasady odliczania podatku związanego z nabywaniem paliw silnikowych do ich napędu - art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Z zapisu art. 3 ust. 2 pkt 5 wynika, że przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniu wymieniowym w załączniku do niniejszej ustawy.

Dlatego zdaniem Spółki, do 31 grudnia 2012 r. przysługuje jej prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie pojazdu, jak również Spółka będzie miała prawo do odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego pojazdu. Stanowisko swoje Spółka popiera tym, że samochód jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, o przeznaczeniu wymienionym w poz. 2 załącznika do ustawy nowelizującej, a ponadto samochód będzie wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) - zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 5 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy (…) pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy (…).

Z powyższych regulacji wynika zatem, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy
    
    

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem ww. art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

A zatem w sytuacji, gdy czynny podatnik podatku od towarów i usług użytkuje dla celów opodatkowanej działalności gospodarczej, w tym również na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wymienione w ww. art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, wówczas zachowuje on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie ww. paliw do tych pojazdów samochodowych.

Na podstawie art 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają wartości pieniężne:

1. krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
2. czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa", "należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
3. weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
4. inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
5. złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).
   
   

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust.1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
   1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej "dyrektywą 74/61/EWG", lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
      1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
      2. rezerwowe zasilanie,
      3. dodatkową syrenę alarmową,
      4. czujniki ochrony wnętrza,
      5. blokadę pracy silnika,
      6. tryb serwisowy,
      7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
      1. położeniu i prędkości pojazdu,
      2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
      3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
      4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.
   
   

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT zamierza zakupić samochód o przeznaczeniu specjalnym - bankowóz. Samochód ten kupowany jest z zamiarem wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej, wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna artykułów spożywczych, wyrobów tytoniowych, alkoholu, chemii. Spółka z racji przedmiotu prowadzonej działalności dokonuje transportu gotówki z siedziby Spółki do banku prowadzącego rachunek Spółki, jak również do hurtowni, w których nabywa towary handlowe i dokonuje za nie płatności gotówką. Spółka zamierza nabyć samochód o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz typu C.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku nabycia pojazdu, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym jako pojazd specjalny - bankowóz, Wnioskodawcy wykorzystującemu ten pojazd w działalności gospodarczej będzie przysługiwać prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących zakup takiego bankowozu oraz zakup paliwa do bankowozu.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przyjmuje się za opisem zdarzenia przyszłego, że samochód będzie spełniał wymagania techniczne określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – w związku z nabyciem samochodu specjalnego – bankowozu, Wnioskodawca nie nabędzie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury jego zakupu. Należy bowiem wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (bankowozu), pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika, w zakresie której znajduje się przewożenie wartości pieniężnych, w związku z czym wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne. W ocenie tut. Organu – nie jest taką działalnością prowadzenie przez Wnioskodawcę firmy handlowej dokonującej sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych, wyrobów tytoniowych, alkoholu, chemii i to pomimo, że wiąże się z tym konieczność przewożenia utargów gotówkowych do siedziby firmy, do banku czy do kontrahentów (hurtowni). Zauważyć także należy, że Wnioskodawca nie wskazał, aby z profilu jego działalności gospodarczej wynikała konieczność przewozu wartości pieniężnych (m.in. gotówki, weksli, czeków czy kamieni szlachetnych).

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ze względu na to, iż przedmiotowy samochód (bankowóz) będzie, jak wskazał Wnioskodawca, wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, to będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących jego nabycie, jednak nie w pełnej wysokości. Prawo to będzie przysługiwało w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze dokumentującej jego zakup, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie znajdą zastosowania okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy. W konsekwencji nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego pojazdu.

Reasumując, w przypadku nabycia pojazdu, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym jako pojazd specjalny - bankowóz, Wnioskodawcy wykorzystującemu ten pojazd w działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych, wyrobów tytoniowych, alkoholu czy chemii, nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości wykazanego na fakturach dokumentujących zakup takiego bankowozu oraz nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia od zakupu paliwa do jego napędu.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.