Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPTPB1/415-491/12-2/DS
Data
2012.10.30
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z działalności wykonywanej osobiście
Słowa kluczowe
działalność wykonywana osobiście
gmina
obowiązek płatnika
płatnik
radny
szkolenie
świadczenie nieodpłatne
telefon komórkowy
Istota interpretacji
Czy Wnioskodawca (płatnik - Urząd Miasta) ma obowiązek, na podstawie art. 41 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od nieodpłatnych świadczeń uzyskanych przez radnych z tytułu udziału w szkoleniach oraz od przyznanego limitu na korzystanie z telefonu komórkowego przez Przewodniczącego Rady?
Wniosek ORD-IN 210 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dokonywaniem świadczeń na rzecz radnych – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dokonywaniem świadczeń na rzecz radnych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Radni pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością samorządu Gminy, ponadto Przewodniczący korzysta z telefonu komórkowego. Koszt udziału radnego w szkoleniach (w tym opłata za udział w szkoleniu), finansowany jest ze środków budżetu Gminy. Z budżetu opłacany jest również koszt rozmów telefonicznych. Od uzyskanych przez radnych nieodpłatnych świadczeń z ww. tytułów, Wnioskodawca (płatnik – Urząd Miasta), nie dokonuje potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca (płatnik - Urząd Miasta) ma obowiązek, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od nieodpłatnych świadczeń uzyskanych przez radnych z tytułu udziału w szkoleniach oraz od przyznanego limitu na korzystanie z telefonu komórkowego przez Przewodniczącego Rady...
Zdaniem Wnioskodawcy, radni realizując zadania przypisane reprezentowanym przez nich wspólnotom samorządowym, wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Uczestnictwo w szkoleniach tematycznie związanych z działalnością samorządu, pozwala na bieżące podnoszenie wiedzy i kompetencji radnych, przez co podnosi się jakość ich pracy, a tym samym jakość pracy organu stanowiącego i kontrolnego w Gminie jakim jest Rada. Natomiast korzystanie z telefonu komórkowego jest niezbędne do realizacji codziennych obowiązków Przewodniczącego Rady. Wnioskodawca uważa, że koszty szkoleń oraz korzystanie z telefonu komórkowego przez Przewodniczącego Rady nie stanowią przychodów radnych z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie stanowią dochodów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 11 ust. 1 ww ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 10 ww. ustawy, określa źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednym ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 jest działalność wykonywana osobiście. Z przepisu art. 13 pkt 5 cyt. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, jakimi są obowiązki wynikające z funkcji, np. radnego, posła, czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego), jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego. Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 79, poz. 431 ze zm.). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminnym).
Z kolei, w myśl § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800 ze zm.), z tytułu podróży służbowej przysługują: - diety,
- zwrot kosztów
- przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
- noclegów,
- dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
- innych udokumentowanych wydatków.
Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń, właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat, czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż radni uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością samorządu Gminy, ponadto Przewodniczący Rady korzysta z telefonu komórkowego. Koszt udziału radnego w szkoleniach (w tym opłata za udział w szkoleniu), finansowany jest ze środków budżetu Gminy. Z budżetu Gminy opłacany jest również koszt rozmów telefonicznych. Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż radni wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. W związku z czym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu z podatku dochodowego mogą podlegać tylko wypłacane radnemu diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 4 i ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. Szkolenia radnych oraz korzystanie przez Przewodniczącego Rady z telefonu komórkowego stanowią nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody z działalności wykonywanej osobiście niepodlegające zwolnieniu od podatku dochodowego. Świadczenia te (uczestnictwo w szkoleniu, korzystanie z telefonu komórkowego), radny otrzymuje bowiem tylko dlatego, że wykonuje mandat radnego, a zatem źródłem tego świadczenia jest działalność wykonywana osobiście. Od uzyskiwanych przez radnego przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy, w tym również i od ww. nieodpłatnych świadczeń (szkoleń, korzystanie z telefonu komórkowego), Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 5, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2. W myśl art. 22 ust 2 pkt 1 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej. Następnie płatnicy, o których mowa w art. 41 ww. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby, bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy). Natomiast z przepisu art. 42 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Zatem, od uzyskiwanego przez radnych przychodu (dochodu) z tytułu szkoleń oraz z tytułu korzystania przez Przewodniczącego Rady z telefonu komórkowego, Wnioskodawca jako płatnik, obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy, a tym samym także do sporządzenia informacji PIT-11. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
|