D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2, art. 239 w związku z art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.09.2005r. Sp. z o.o. „A”, wniesionego na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 31.08.2005r. Nr 1473/243/WD/423/77/05/EG wydane w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

orzeka

- zmienić kwestionowane postanowienie i uznać stanowisko Spółki wyrażone we wniosku z dnia 15 czerwca 2005r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 15.06.2005r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2001r. Spółka „A” objęła odpisem aktualizującym wierzytelności z tytułu faktur sprzedaży nr FV/2000/11/03717 z dnia 07.11.2000 oraz FV/2000/11/03745 z dnia 09.11.2000 wystawionych na firmę „M” S.A. na kwotę 55.625,88 zł. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w S. ogłoszono w dniu 06.06.2001r. upadłość w/w dłużnika. Do dnia złożenia wniosku Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwoty netto wynikającej z tych wierzytelności.
Spółka w związku z tym pyta, czy świetle przedstawionego stanu faktycznego można zaliczyć wierzytelności objęte odpisem aktualizacyjnym do kosztów uzyskania przychodów roku 2005r. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a w związku z ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Zdaniem Spółki, przedmiotowe wierzytelności (zaliczone uprzednio do przychodów należnych), objęte odpisem aktualizującym, dokonanym zgodnie z art. 35b ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów roku 2005, gdyż ich nieściągalność została uprawdopodobniona a wierzytelność nie uległa przedawnieniu. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 26a, art. 16 ust. 2a pkt 1 nie określają momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizacyjnych poza ograniczeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 20 tj. nie później niż do czasu przedawnienia.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu wydając w dniu 31.08.2005r. postanowienie Nr 1473/243/WD/423/77/05/EG stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.
W ocenie organu podatkowego zaliczenie odpisu aktualizującego wartość należności do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić w roku podatkowym, w którym nastąpiło uprawdopodobnienie jej nieściągalności.

Spółka pismem z dnia 08.09.2005r. złożyła zażalenie na powyższe postanowienie wnosząc o jego zmianę.
Zdaniem Spółki istnieje podstawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów roku 2005 wierzytelności objętych odpisem aktualizującym, których nieściągalność została uprawdopodobniona w roku 2001 i które jednocześnie nie uległy przedawnieniu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Według regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 26a stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizacyjnych, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.
Wyżej przytoczony przepis art. 16 ust. 1 pkt 26a uzależnia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących należności (dokonanych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości) od spełnienia następujących warunków, tj.:

• należność lub jej część winna być uprzednio zaliczona do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• nieściągalność należności winna być uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 w/w ustawy.

Według art. 16 ust. 2a pkt 1 nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności jeżeli:

1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują momentu, w którym należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, lecz możliwość odniesienia w koszty wiążą z momentem zaistnienia zdarzeń uprawdopodabniających nieściągalność tych należności - to dopiero z chwilą zaistnienia tych zdarzeń podatnik ma prawo (a nie obowiązek) odniesienia w ciężar kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych odpisów. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 wyznacza górną czasową granicę zaliczenia do kosztów odpisów aktualizujących należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i przytoczone przepisy należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki przedstawionym we wniosku z dnia 15.06.2005r.