POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 , poz. 60 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku, w części dotyczącej nie ujmowania wartości sprzedaży własnych wierzytelności w mianowniku współczynnika proporcji wyliczanej zgodnie z art. 90 ust. 2-9 ustawy o podatku do towarów i usług, za prawidłowy.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego, wynika iż Wnioskująca planuje sprzedaż części swojej działalności (jeden z głównych działów firmy zajmujący się dystrybucją sprzętu ogrodniczo - leśnego), w skład której wchodzą:

- wybrane składniki majątku trwałego (samochody, komputery, wyposażenie itd.) i wartości niematerialne i prawne (programy komputerowe, licencje, znak firmowy),

- wierzytelności (należności) wybranych klientów,

- zapasy towarów handlowych,

- wraz z majątkiem nabywca przejmie związanych z działem pracowników oraz kontrakty zawarte z odbiorcami i dostawcami a dotyczące sprzedawanego działu przedsiębiorstwa,

- zobowiązania od wybranych dostawców związane z działalnością ogrodniczo-leśną,

- dodatnią wartość firmy tzw. goodwill (nastąpi nadwyżka ceny sprzedaży ponad wartość księgową przejmowanych składników majątkowych).

Zdaniem Podatnika, mając na uwadze regulację art. 90 ust. 2 - 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wartości sprzedaży własnych wierzytelności nie wlicza się do mianownika współczynnika proporcji wyliczanej na podstawie w/w przepisów.

Podatnik zwrócił się o potwierdzenie słuszności prezentowanego stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie natomiast do przepisu art. 90 ust. 2 przywoływanej ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 90 ust. 3 w/w ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl regulacji art. 90 ust. 4 przywoływanej ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zgodnie z art. 90 ust. 5 w/w ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie natomiast do przepisu art. 90 ust. 6 przywoływanej ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 90 ust. 8 w/w ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W myśl regulacji art. 90 ust. 9 przywoływanej ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Uwzględniając powyższe unormowania w zakresie częściowego odliczania podatku, należy stwierdzić, iż co do zasady odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie ma miejsce wówczas, kiedy Podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Natomiast odliczenie tego podatku w kwocie częściowej (według procentowego wskaźnika struktury rocznego obrotu), ma miejsce wówczas, kiedy podatnik dokonuje nie tylko czynności opodatkowanych, ale także zwolnionych oraz gdy nie jest w stanie precyzyjnie określić kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Mając na uwadze, iż czynność sprzedaży własnych wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zdaniem tut. organu podatkowego, przedmiotowej wartości sprzedaży własnych wierzytelności nie wlicza się do mianownika współczynnika proporcji wyliczanej, zgodnie z regulacją w/w przepisów art. 90 ust 2-9 przywoływanej ustawy podatkowej. Skoro przywoływana regulacja dotyczy odliczenia podatku to znajduje ona zastosowanie jedynie do takich czynności, które objęte są zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego, postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.