Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy między innymi tzw. usługi roamingu umożliwiające korzystanie z telefonu również poza granicami Polski. W tym celu z zagranicznymi operatorami zawierane są umowy, zagraniczni operatorzy realizują połączenia inicjowane z terytorium ich kraju przez klienta Spółki. Za wykonywanie tych usług telekomunikacyjnych zagraniczny operator obciąża Spółkę, Spółka natomiast swojego klienta. Umowa jest symetryczna tj. Spółka świadczy takie same usługi na rzecz zagranicznego operatora realizując połączenia telekomunikacyjne inicjowane przez klientów tego operatora na terenie Polski. Opłaty za roaming są określone w umowie roamingowej zawartej pomiędzy operatorami telekomunikacyjnymi. Spółka ma możliwość wpływu na wybór sieci operatora roamingowego do której zalogowany jest klient. W ten sposób połączenia rozpoczęte przez klienta Spółki z terytorium danego kraju (innego niż Polska) są inicjowane w przeważającej części z określonej preferowanej sieci telekomunikacyjnej. Wybór sieci preferowanej może być podyktowany albo względami technicznymi (lepsza jakość usługi) albo biznesowymi (niższe koszty roamingowe).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż operator preferowany osiąga z tego tytułu większe przychody z usług roamingowych (w stosunku do innych operatorów w danym kraju). W celu uzyskania jak największego ruchu z roamingu operatorzy oferują określone opusty dla operatorów, którzy preferują danego operatora, np. operator może zaoferować 20% opust do faktur roamingowych za dany okres, jeśli poziom jego przychodów przekroczy w tym okresie wartość X od danego operatora. Wartość opustu jest podstawą indywidualnych negocjacji. Umowy takie mają charakter bilateralny (operatorzy wzajemnie oferują sobie opusty).

Grupa T. (międzynarodowa grupa operatorów telekomunikacyjnych powiązanych kapitałowo) posiada specjalną umowę (Service Agreement) umożliwiającą jedynej ze spółek wchodzących w skład tej grupy, negocjowanie umów opustów w imieniu całej grupy. W ten sposób grupa T. osiąga znacznie większe korzyści biznesowe, poprzez dużo lepszą pozycję negocjacyjną. Na podstawie umowy Negocjator podpisuje tylko jedną umowę opustową w imieniu wszystkich operatorów z grupy T. Umowa podpisywana jest z pojedynczym operatorem lub z grupą operatorów reprezentowanych przez jedną spółkę z tamtej grupy. Na rynku operatorów działa kilka podobnych grup. Operatorzy do nich należący związani są pomiędzy sobą umową podobną do Service Agreement.

Wszyscy operatorzy traktowani są jak jeden operator, czyli wyliczenie opustu na koniec okresu ( np. koniec roku) następuje poprzez sumowanie danych roamingowych całej grupy i wyliczenie opustów. Następnie, w przypadku, gdy w wyniku obliczeń okazuje się, że opust przyznany jest grupie T., druga strona umowy przelewa kwotę opustu na konto Negocjatora, a ten dokonuje rozliczeń opustu dla poszczególnych operatorów z grupy. W przeciwnym wypadku, gdy opust należny jest od grupy T. na rzecz drugiej strony, Negocjator oblicza jaką część opustu należy się od poszczególnych członków grupy, a ci przelewają na nich kwotę na konto Negocjatora , aby ten dokonał dalszych rozliczeń z drugą stroną umowy.

Opust jest udzielany za cały miniony okres opustowy (zazwyczaj rok), a nie za poszczególne okresy rozliczeniowe (zazwyczaj miesiąc) za które Spółka otrzymała od danego operatora faktury.

Jeśli drugą stroną umowy jest grupa operatorów (analogiczna jak grupa T.) wówczas Spółka otrzymuje kwotę opustu przekazaną przez Negocjatora, wie tylko że opust został udzielony przez grupę operatorów i nie ma możliwości ustalenia jaką część tego opustu pochodzi od poszczególnych operatorów, wchodzących w skład grupy. Również w tym przypadku opust jest udzielany za cały miniony okres opustowy (zazwyczaj rok), a nie za poszczególne okresy rozliczeniowe (zazwyczaj miesiąc) za które Spółka otrzymała faktury (faktury otrzymywała oczywiście od poszczególnych operatorów, a nie od grupy - grupa jest stroną wyłącznie w zakresie opustów).

W procesie rozliczeń opustów zgodnie z przyjętą powszechnie międzynarodową praktyką nie są wystawione żadne faktury, ani faktury korygujące, lecz jedynie dokumenty informacyjne (noty debetowe i kredytowe), które dokumentują przepływ pieniędzy między stronami umowy, a potem wewnątrz grupy ( przy rozdzielaniu opustów miedzy członków grupy).

Zdaniem Spółki otrzymanie opustu w wyniku wyżej opisanego stanu faktycznego nie ma wpływu na obrót związany z importem usług. Opusty udzielane są po zakończeniu okresu rozliczeniowego, a więc następują po miesiącu, w którym Spółka wykazała podatek należny i naliczony z tytułu importu usług, naliczony od podstawy opodatkowania równej wartości faktur dostawców usług, bez uwzględnienia opustów. Spółka nie ma podstaw do korygowania naliczonych kwot podatku należnego i naliczonego, z racji późniejszego (w stosunku do obowiązku podatkowego) otrzymania opustów. W chwili powstania obowiązku podatkowego, kwotą należną z tytułu importu usług była kwota nie pomniejszona o opusty, gdyż te nie były wówczas znane.

Spółka uważa że obowiązek podatkowy powstał od kwot nie pomniejszonych o opusty, późniejsze otrzymanie opustów pozostaje bez wpływu na wykazane w rozliczeniu za miesiąc powstania obowiązku podatkowego kwoty podatku od importu usług.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535), podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Na podstawie art. 29 ust 4 obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W sytuacji gdy kwota (opust) przyznawana jest za określone działania w związku z zawartą umową mające na celu utrzymanie sprzedaży na dotychczasowym poziomie lub jej zintensyfikowanie, związek z dokonaną wcześniej sprzedażą jest jedynie pośredni. W tym przypadku kwota ta stanowi rodzaj wynagrodzenia za świadczone na rzecz dostawcy usługi. Przemawia za tym szeroka definicja świadczenia usług zawarta w art. 8 ust 1 w/w ustawy zgodnie z którą przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W rezultacie każde niebędące dostawą towarów odpłatne zobowiązanie się podatnika, w ramach prowadzonej przez niego działalności do działania, zaniechania lub tolerowania czyjegoś zachowania stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy. Dlatego też nie należy przyznanej kwoty traktować jako opustu w rozumieniu art. 29 ust. 4 w/w ustawy.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.