POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony wniesionego w dniu 8 czerwca 2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 8 lipca 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednoosobowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wynagrodzenia wypłacanego wspólnikowi ze stosunku pracystwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zapytanie Podatnika dotyczy ustalenia czy kosztem uzyskania przychodów jednoosobowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest wynagrodzenie ze stosunku pracy wypłacone udziałowcowi i zarazem jedynemu zarządcy oraz finansowane przez płatnika składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Według przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego Prezesem i zarazem jedynym członkiem Zarządu jednoosobowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest jej udziałowiec. Spółka, działając przez swój organ, t. j. jednoosobowy Zarząd, zawarła z Zarządcą umowę o pracę o wykonywanie na jej rzecz usług konsultingowych. Umowa niniejsza nie obejmowała swym zakresem obowiązków związanych z członkostwem w Zarządzie, t. j. reprezentowania i prowadzenia spraw spółki, została zawarta w formie aktu notarialnego. Wynagrodzenia wypłacone udziałowcowi za świadczoną pracę były opodatkowywane stosownie do przepisów regulujących opodatkowanie przychodów ze stosunku pracy, t. j. Spółka jako płatnik pobierała, obliczała i odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie społeczne do ZUS.

Na tle takich okoliczności faktycznych Spółka formułuje stanowisko, że kwotę brutto wypłaconych wynagrodzeń oraz składki odprowadzone na ubezpieczenie społeczne może zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.). Jej zdaniem świadczenia powyższe są normalnymi wydatkami związanymi z zatrudnianiem pracownika, a te pracodawcy ponoszą celem uzyskania przychodów. Stanowisko niniejsze jest konsekwencją przekonania Podatnika o skuteczności zawartej umowy o pracę. Jak argumentuje, spełnione zostały ustawowe przesłanki ważności czynności prawnej zawieranej między jedynym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego jednoosobową spółką określone w art. 210 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), czyli dochowanie formy aktu notarialnego. Wyłączenia powyższych wydatków z kosztów podatkowych nie przewiduje nadto art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.).

Naczelnik tutejszego Urzędu nie potwierdza stanowiska Podatnika.
Stosownie do art. 210 § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych w umowie, którą spółka jednoosobowa zawiera z osobą będącą członkiem zarządu jako jej kontrahentem, spółki nie musi reprezentować ani rada nadzorcza, ani pełnomocnik powołany uchwałą wspólnika, lecz może ją reprezentować ten członek zarządu, pod warunkiem zachowania wymogu co do formy, a więc z zastrzeżeniem zawarcia takiej umowy w formie aktu notarialnego.
Zgodnie natomiast z art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1994 r., Nr. 21, poz. 94) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.
W oparciu o przytoczone przepisy w literaturze przedmiotu formułuje się pogląd, że jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działający jako jej jedyny zarządca, nie może nawiązać z nią stosunku pracy, ponieważ nie może być wówczas mowy o typowym dla stosunku pracy podporządkowaniu pracownika zakładowi pracy. Element podporządkowania w procesie pracy co do rodzaju, miejsca i czasu pracy został w art. 22 ustawy Kodeks pracy przewidziany jako konstytutywny dla nawiązywania ważnej umowy o pracę. Skoro zatem z istoty spółki jednoosobowej wynika, że pomiędzy nią a jej jedynym wspólnikiem i zarazem jedynym zarządcą nie jest możliwa do zrealizowania konstrukcja hierarchicznej podległości, to oznacza to, że zawarta w takich okolicznościach, czyli de facto "z samym sobą", umowa o pracę stanowi nieważną czynność prawną w rozumieniu art. 58 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Spełnienie wymagań co do formy z art. 210 § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych wystarczałoby więc wówczas, gdyby wspólnik zawarł z jednoosobową spółką taką umowę, do której essentialnia negotti nie należy element podporzędkowania, t. j. np. umowę zlecenia. Umowa o pracę musi być jednak oceniana również przez pryzmat przepisów ustawy Kodeks pracy.
Wobec zaś tego, że tylko ważna czynność prawna w rozumieniu art. 58 ustawy Kodeks cywilny może stanowić podstawę prawną uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu i zaksięgowania go w tym charakterze, stwierdzenie nieważności przedmiotowej umowy o pracę uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych Spółki kwot wynagrodzeń wypłaconych z tego tytułu jednoosobowemu wspólnikowi oraz odprowadzonych na jego rzecz składek na ubezpieczenie społeczne.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu nie potwierdza stanowiska Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego - w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.