POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 09.08.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z dyskontem weksla, przyjętego od swojego dłużnika tytułem zapłaty za dostawę towaru, a następnie zaliczenia do przychodów otrzymanego od wystawcy weksla zwrotu tych wydatków jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2005r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek podatnika o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 19.09.2005r. tut. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku w zakresie uściślenia przedstawionego przez niego stanu faktycznego, sprecyzowanie zapytań i przedstawienie własnego stanowiska w przedmiocie postawionych zapytań. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem z dnia 26.09.2005r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przyjmuje od swoich kontrahentów zapłatę należności w formie weksli, których kwota wekslowa stanowi równowartość kwoty należności, powstałej z tytułu sprzedaży hurtowej towarów handlowych.

Przekazanie weksli poprzedzone jest zawarciem odpowiednich porozumień wekslowych, w których zawarto między innymi postanowienie o refundacji poniesionych przez Spółkę kosztów związanych z dyskontem weksli. Otrzymane weksle Spółka przedstawia do dyskonta w Banku, który po potrąceniu odsetek dyskontowych oraz prowizji wypłaca Spółce różnicę. Następnie Spółka na podstawie porozumień wekslowych obciąża swoich dłużników kosztami z tytułu dyskonta weksli, wystawiając im noty księgowe.

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie wątpliwości odnośnie:

• określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów potrąconych przez Bank odsetek dyskontowych oraz prowizji w sytuacji, gdy w porozumieniu wekslowym zawarto zapis o refundacji przez wystawcę weksla kosztów związanych z dyskontem weksla,

• określenia momentu zaliczenia do przychodów należnych od wystawcy weksla kwot, stanowiących refundację kosztów poniesionych przez Spółkę z tytułu dyskonta weksla w Banku.

Prezentuje przy tym własne stanowisko, iż prawidłowym z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest zaliczenie na podstawie art. 15 ust. 1 i 4 ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów, wydatków z tytułu dyskonta weksla w miesiącu, w którym nastąpił wpływ środków z tytułu ich refundacji, zaliczony również do przychodów podatkowych tego miesiąca na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 3 ww. ustawy.

Powyższej interpretacji przepisów odnośnie skutków podatkowych, powstałych u podatnika w związku ze złożeniem przez niego w Banku do dyskonta weksli, stanowiących uzgodnioną z kontrahentami formę zapłaty za sprzedany im towar, tut. organ podatkowy nie podziela.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 tej ustawy. Z powołanego przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodów są nie wszelkie wydatki związane z osiągnięciem przychodów z działalności gospodarczej, lecz jedynie te, które poniesione zostały w celu osiągnięcia określonego przychodu – a więc w sytuacji, gdy pomiędzy wydatkiem a przychodem istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy tzn. że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Koszty odsetek dyskontowych jak również prowizji bankowej od weksli, wystawionych na rzecz wierzyciela – nie wykazują związku z przychodem uzyskanym przez Spółkę z tytułu sprzedaży towaru, zaliczonym do przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy podatkowej.

Działania Spółki związane z realizacją tych weksli mają bowiem na celu uzyskanie środków pieniężnych, a nie uzyskanie przychodu, który został już osiągnięty w dacie wystawienia faktur z tytułu sprzedaży towaru. Spółka przedkładając weksle do dyskonta, przed ich terminem płatności, uzyskała środki pieniężne, pomniejszone o odsetki dyskontowe i prowizję bankową, a więc odzyskała należną jej od dłużnika kwotę, zaliczoną wcześniej do przychodów należnych. Zatem poniesione przez Spółkę koszty z tytułu realizacji weksli, nie mogą być zaliczone do jej kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są związane z pozyskaniem przychodu. Natomiast otrzymanie od wystawcy weksli zwrotu tych wydatków, nie stanowi dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Do ich zwrotu ma bowiem zastosowanie przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy podatkowej, który stanowi, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji : Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej – 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie .

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.