POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 25 § 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 sierpnia 2005 roku, uzupełnionego pismami z dnia 20 września 2005 roku i 17 października 2005 roku w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w związku z wątpliwościami dotyczącymi określenia daty powstania przychodu z tytułu świadczonych usług, w szczególności w odniesieniu do okresu zmiany roku podatkowego uznaje stanowisko za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny w sprawie:

Jest Pan właścicielem firmy „…”. Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu agencji pracy tymczasowej. Zgodnie ze stanem faktycznym zawartym w Pana wniosku Pana agencja zatrudnia pracowników, jacy niezbędni są klientowi agencji do wykonania jego zadań gospodarczych i skierowanie tychże pracowników do wykonania czynności w miejscu wskazanym przez klienta „użytkownika”. Jako podstawowy okres wykonania „umowy” (jaką zawiera Pan z klientem) i okres rozliczeniowy ustalono w „umowie” okres miesięczny. Zakres zobowiązań agencji określony umową obejmuje także wszelkie czynności związane z rozliczeniem pracowników skierowanych do wykonywania pracy u „użytkownika” oraz inne czynności związane z realizacją umowy, które w różnym stopniu mają wpływ na określenie terminu realizacji i terminu zakończenia wykonywania usługi przez agencję na rzecz „użytkownika”. „Użytkownik” w terminie do 3 dnia każdego miesiąca zatwierdza wykonanie usługi za miniony okres (miesięczny) przedkładając agencji „potwierdzenie liczby przepracowanych godzin”. Jednocześnie zauważa Pan, iż w „umowie” nie znajdują się żadne sformułowania wskazujące na możliwość, bądź konieczność wystawienia przez „agencję” faktur częściowych za częściowe wykonanie usługi, lecz wręcz przeciwnie, sformułowania umowne jasno i wyraźnie wskazują, iż całościowe wykonanie i rozliczenie usługi jest możliwe tylko i wyłącznie w miesiącu następującym po miesiącu , w którym zatrudnieni przez agencję pracownicy tymczasowi świadczyli pracę na rzecz „użytkownika”.

W związku z powyższym w złożonym wniosku uważa Pan, iż agencja, której jest Pan właścicielem, kończy wykonywanie usługi na rzecz swojego klienta jakim jest „użytkownik”, w określonym dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym zatrudnieni przez agencję pracownicy tymczasowi świadczyli pracę na rzecz „użytkownika” i w tymże dniu wystawia fakturę za wykonanie usługi, tak więc dzień wystawienia faktury odpowiada dacie powstania przychodu. Ponadto uważa Pan, że powyższą zasadę należy także stosować w przypadku wykonania usługi w miesiącu grudniu tj. wystawiając fakturę za wykonanie tej usługi w miesiącu styczniu i przyjęcie daty wystawienia faktury za datę osiągnięcia przychodu.

Ponadto oświadczył Pan, iż ewidencjonuje przychody w sposób określony w § 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Dodatkowo stwierdza Pan, iż przyjęty w umowie tryb wykonywania całości usługi przez agencję na rzecz „użytkownika” nie jest sprzeczny z żadnymi innymi przepisami prawnymi takimi, jak kodeks pracy, ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, jak również o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 14 ust. 1 c w/w ustawy o podatku dochodowym stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e – 1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub,
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.

Zgodnie z art. 14 ust. 1f wyżej cytowanej ustawy jeżeli podatnik:

1. jest podatnikiem podatku od towarów i usług niekorzystającym ze zwolnienia od tego podatku oraz
2. prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, oraz
3. ewidencjonuje przychody w dacie wystawienia faktury, zgodnie z odrębnymi przepisami tj. zgodnie z § 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.)

• za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być wystawiona; w przypadku gdy zdarzenia, o których mowa w ust. 1c, nastąpiły w grudniu danego roku podatkowego, a faktury dotyczące tych zdarzeń, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione w roku następnym, za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miały miejsce te zdarzenia.

Osoby prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów, opłacające podatek od towarów i usług, na podstawie § 22 w/w rozporządzenia:

• mogą w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie wystawienia faktury, a jeżeli jej nie wystawiono w terminie określonym w odrębnych przepisach, w dniu, w którym faktura ta powinna być wystawiona,
• w ostatnim dniu roku podatkowego, obowiązane są wpisać do księgi kwoty przychodów odnoszące się do zdarzeń określonych w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym zaistniałych w grudniu tego roku podatkowego, na które faktury zostaną wystawione w roku następnym, a po ich wystawieniu wpisać numery i daty faktur w księdze za dany rok podatkowy w kolumnie „Uwagi” przy każdej pozycji odnoszącej się do danej transakcji,
• ewidencjonując przychody w roku następnym podatnik nie wykazuje wartości przychodów wynikających z faktur odnoszących się do przychodów z roku poprzedniego.

Należy także zwrócić uwagę, iż zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798) fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z wyjątkiem przypadków szczególnych.

Reasumując jeżeli wybrał Pan zasadę ewidencjonowania w ciągu roku podatkowego przychodów należnych w dacie wystawienia faktury VAT, to w przypadku gdy wykonywanie usługi nastąpiło w miesiącu wrześniu, a faktura zgodnie z zapisem wynikającym z Umowy winna być wystawiona do 7 października, to datą powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych będzie miesiąc październik.

Jednak, w przypadku gdy wykonanie usługi nastąpiło w miesiącu grudniu danego roku podatkowego , a faktura dotycząca tego zdarzenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostanie wystawiona w roku następnym, za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miało miejsce zdarzenie.

Unormowania zawarte w przepisach innych ustaw nie są wiążące w zakresie przepisów prawa podatkowego.

Oceny stanowiska dokonano zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w piśmie z dnia 22 sierpnia 2005 roku uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2005 roku oraz z dnia 17 października 2005 roku i stanem prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do treści art. 14 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta.

Zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 , jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 tej ustawy.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie.