P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki akcyjnej z dnia 23.08.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy w przypadku, gdy przedstawicielstwa handlowe Strony w Rosji, w Czechach i na Węgrzech nabywają w tych krajach usługi tj. usługi księgowe, prawne, informatyczne, ubezpieczenia, bankowe, telekomunikacyjne, serwisów informacyjnych świadczone na potrzeby tych przedstawicielstw, usługi te są opodatkowane w krajach, w których znajdują się przedstawicielstwa i tym samym nie dochodzi w tym wypadku do importu tych usług przez Stronę w Polsce, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Strona posiada przedstawicielstwa handlowe zarejestrowane w Rosji, Czechach i na Węgrzech, które prowadzą na jej rzecz działalność marketingową i promocyjną. Przedstawicielstwa zatrudniają stałych pracowników i dysponują zapleczem technicznym niezbędnym do prowadzenia działalności (lokale, komputery itd.). Ich zadaniem jest badanie rynku, gromadzenie informacji handlowo – technicznych, prezentacja wybranych rodzajów produktów. W tym celu w danym kraju, w którym przedstawicielstwo jest zarejestrowane, nabywane są usługi związane z jego funkcjonowaniem, tj. usługi księgowe, prawne, informatyczne, ubezpieczenia, bankowe, telekomunikacyjne, serwisów informacyjnych. Strona otrzymuje od usługodawców faktury z naliczonym lokalnym podatkiem od wartości dodanej za w/w usługi. W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż zgodnie z art. 27 ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w opisanym przypadku w/w usługi są opodatkowane w krajach, w których znajdują się przedstawicielstwa, i tym samym nie dochodzi do importu tych usług przez Stronę w Polsce.

W przypadku usług wymienionych w ust. 4 art. 27 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w tym m.in. prawniczych, rachunkowo – księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; tłumaczeń; bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki; usług telekomunikacyjnych; elektronicznych (art. 27 ust. 4 pkt 3,4,7,9), miejscem świadczenia tych usług jest zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Powyższy przepis ma jednak zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu, sytuacja taka ma miejsce w rozpatrywanym przypadku, tj. przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz Strony, a więc podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. W rezultacie skoro usługi te dotyczą bezpośrednio działalności przedstawicielstw Strony na terytorium w/w państw, miejscem ich świadczenia jest terytorium tych państw, o ile przedstawicielstwa te stanowią stałe miejsce prowadzenia działalności przez Stronę.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności jednoznaczne rozstrzygnięcie tej kwestii nie jest w tym wypadku możliwe. Zaznaczyć przy tym należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia “stałego miejsca prowadzenia działalności”, jednakże dla potrzeb w/w ustawy przyjąć należy, iż jest nim miejsce, w którym podmioty, o których mowa wyżej, wykonują w sposób zorganizowany i ciągły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, jak również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jeżeli więc przedstawicielstwa w sposób zorganizowany, przy wykorzystaniu infrastruktury i usług świadczonych przez inne podmioty, oraz w sposób ciągły (powtarzalny) prowadzą taką działalność na terytorium państw trzecich lub państw członkowskich Wspólnoty, w ramach której dokonują czynności opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej lub podatkiem o podobnym charakterze, co stanowi przesłankę ich zarejestrowania jako podatnika tego podatku w danym państwie, to należy uznać, iż Strona posiada na tym terytorium stałe miejsce prowadzenia działalności. W konsekwencji nie dojdzie do importu tych usług przez Stronę na terytorium kraju (Polski).

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa), w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.