Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

- prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług instalowania i konserwacji sprzętu elektrycznego,

- podpisał umowę na świadczenie tych usług na terenie Francji i Niemiec.

W związku z zaistniałą sytuacją strona występuje z zapytaniem, czy może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć diety za każdy dzień wykonywanej pracy na terenie tych państw.

Powołując się na art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik stoi na stanowisku, iż diety przedsiębiorcy wykonującego usługę poza granicami kraju są kosztami uzyskania przychodu firmy.

Podatnicy zgłaszający działalność gospodarczą zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej / Dz. U. Nr 137, poz. 1807 / obowiązani są składając wniosek o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej do wskazania m.in.: miejsca zamieszkania, adresu pod którym wykonywana jest działalność gospodarcza, a jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania - adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony.

Podatnik obowiązany jest również do określenia przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej.

Z powyższego przepisu wynika, iż miejsce wykonywania działalności gospodarczej nie musi być związane z siedzibą firmy. Podatnik może wykonywać usługi poza głównym miejscem wykonywania działalności, czego nie można utożsamiać z podróżą służbową.

Przedmiotem prowadzonej przez Pana działalności jest wykonywanie usług instalowania i konserwacji. Realizacja tego rodzaju usług wiąże się z ich wykonywaniem poza siedzibą firmy, tj. z wyjazdami krajowymi i zagranicznymi.

Art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm./ stanowi, że nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powołane przepisy dają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą.

W treści tego artykułu ustawodawca odwołał się do pojęcia " podróży służbowej ".

Z uwagi na to, że przepisy prawa podatkowego nie określają zakresu znaczeniowego "podróży służbowej" nieodzownym jest odwołanie się do definicji tego pojęcia zawartej w art.77 prim 5 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy /Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm./. Według tego przepisu podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Właściciel firmy nie jest pracownikiem swojej firmy, zatem w stosunku do niego nie mają zastosowania regulacje szczególne dotyczące podróży służbowych odbywanych przez pracowników zawarte w przepisach prawa pracy.

Podróż właściciela firmy ma znamiona podróży służbowej, gdy odbywana jest w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i dotyczy np. zakupu środka trwałego, czy też podpisania umowy u kontrahenta. W takim przypadku wartości diet z tytułu pobytu poza miejscem, w którym znajduje się siedziba firmy, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm./. Natomiast pobyt właściciela poza miejscowością w której znajduje się siedziba firmy, będący wynikiem zawartego kontraktu na wykonanie usług stanowiących istotę prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest podróżą służbową, a miejsce wykonania usług w tym przypadku jest miejscem prowadzenia działalności.

Zatem w tej sytuacji właścicielowi firmy nie przysługują diety z tytułu podróży służbowej, tym samym nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego istotne znaczenie ma określenie celu wyjazdu i celu pobytu poza siedzibą firmy. Nie zawsze miejsce wykonywania działalności gospodarczej musi być związane z siedzibą firmy, a każdy wyjazd i pobyt poza miejscem, wskazanym jako siedziba firmy podróżą służbową, o czym świadczy w/powołany zapis w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Właściciel firmy ponoszący wydatki w związku z wyjazdem służbowym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki związane z odbywaną podróżą. Prawo to przysługuje na podstawie art. 22 ust.1 w/cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że występuje związek przyczynowo skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a osiągniętym przychodem.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że wyjazd za granicę / poza miejsce wskazane jako siedziba firmy / jest konsekwencją realizacji umowy zawartej z kontrahentami z Francji i Niemiec, na wykonanie usług instalowania i konserwacji sprzętu elektrycznego.

Powyższe usługi stanowią istotę prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być wykonane w siedzibie firmy, w związku z tym przeprowadzone zostają u kontrahenta. W tej sytuacji miejsce pobytu jest miejscem prowadzenia działalności, a celem realizacja usług stanowiących przedmiot działalności.

Mając na uwadze stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że realizacja usług, których specyfika i prawidłowe wykonanie w ramach wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej wiąże się z wyjazdami poza siedzibę firmy nie może być utożsamiana z odbywaniem podróży służbowej w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm./, a tym samym właścicielowi firmy nie przysługują diety z wyżej opisanego tytułu.

Wobec powyższego w obowiązującym stanie prawnym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pile, uznaje za nieprawidłowe przedstawione przez stronę stanowisko we wniosku z dnia 26.10.2005 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.