P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej nieuznania kwot zysku Spółki za 2004 r., przeznaczonych uchwałą wspólników na kapitał zapasowy lub rezerwowy, a następnie w postaci środków z tychże kapitałów, na powiększenie dywidendy przysługującej wspólnikom Spółki za kolejny rok obrotowy, za nieodpłatne świadczenie na rzecz Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 17.08.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
W myśl art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - stosownie do swojej właściwości - na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14 § 4 wspomnianej wyżej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, że zgromadzenie wspólników na podstawie kompetencji wynikających z aktu założycielskiego Spółki, w drodze uchwały postanowiło przeznaczyć część zysku (po opłaceniu podatku dochodowego) na kapitał zapasowy, przy czym Spółka podkreśla, iż w uchwale nie zawarto postanowień, które ograniczałyby możliwość wykorzystania kapitału zapasowego. Spółka jednocześnie we wniosku zaznacza, iż w sytuacji, gdy w jej bycie gospodarczym nie wystąpią żadne okoliczności, które powodowałyby konieczność sięgania do środków zgromadzonych na kapitale zapasowym i jej sytuacja będzie stabilna, to należy się liczyć z tym, że zgromadzenie wspólników podejmie uchwałę o częściowym lub całkowitym rozwiązaniu kapitału zapasowego i przeznaczy środki finansowe z tego kapitału na powiększenie dywidendy przysługującej wspólnikom za kolejne lata. W ocenie Spółki nie ma podstaw do uznania, iż część zysku przeznaczona uchwałą wspólników na rzecz kapitału zapasowego, w okresie kiedy pieniądze będą znajdowały się na kapitale zapasowym, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie wspólników uprawnionych do dywidendy z zysku, na rzecz Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone niżej przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że zajęte przez Spółkę stanowisko jest prawidłowe.
Art. 191 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) stanowi, iż wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Natomiast § 2 stwierdza, iż umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197. Z zacytowanych przepisów wynika, że umowa spółki może wyłączyć zysk od podziału między wspólników i przeznaczyć go na inne cele, więc także np. na powiększenie kapitału zapasowego, przy czym w Kodeksie spółek handlowych nie ma zakazu przeznaczenia utworzonego w ten sposób kapitału zapasowego na wypłatę dywidendy. Przepis art. 192 ustawy Kodeks spółek handlowych stanowi wręcz, iż kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.
Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, za wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymywanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie". Zatem konieczne jest odwołanie się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie. I tak przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Skoro zatem zgromadzenie wspólników, w ramach przyznanych kompetencji w akcie założycielskim Spółki, w drodze uchwały przeznaczyło część zysku na kapitał zapasowy, a następnie stwierdzając, iż kwoty z tego kapitału mogą być przekazane do podziału, przeznaczy je na powiększenie dywidendy przysługującej wspólnikom Spółki za kolejny rok obrotowy lub lata następne, to nie ma podstaw uznania tego typu działania za skutkujące uzyskaniem nieodpłatnego świadczenia, a więc powstaniem w Spółce przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 cytowanej już ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego z dnia sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy. Zgodnie z art. 236 § 2 zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.