POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 23 maja 2005 r. wpłynął wniosek, w którym zwrócił się Pan z następującymi pytaniami:
- czy sprzedaż winiet stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
- czy prowizja za dystrybucję winiet podlega opodatkowaniu stawką 22%,
- czy sprzedaż winiet należy uwzględnić przy obliczaniu proporcji częściowego odliczenia podatku naliczonego,
- czy na sprzedaż winiet dla kierowców TIR można odmówić wystawienia faktury VAT ze stawką zwolnioną, ewentualnie wystawić fakturę zwykłą, tzn. ze stawką nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę przedstawia się następująco:

Podatnik prowadzi sprzedaż kart opłaty drogowej, tzw. winiet, dla kierowców, które zakupuje w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego na podstawie dowodu wydania kart, a następnie sprzedaje ww. karty po cenie nominałów. Należność dla BOTM za otrzymane winiety Podatnik pomniejsza o prowizję 7%, która stanowi jego wynagrodzenie za rozprowadzanie kart. Wynagrodzenie opodatkowuje podatkiem od towarów i usług. Kierowcy TIR domagają się od Podatnika faktur VAT za zakupione u niego winiety.

W ocenie Podatnika sprzedaż winiet nie stanowi obrotu przedsiębiorstwa podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast opodatkowuje tymże podatkiem według stawki 22% otrzymaną prowizję. Powyższe potwierdza fakturą wewnętrzną. Jeśli chodzi o faktury VAT dla kierowców TIR, to odmawia ich wystawienia za sprzedane im karty opłat drogowych. Również sprzedaży winiet nie uwzględnia w proporcji odliczanego przez siebie podatku od towarów i usług za 2004 r., ponieważ cała pozostała sprzedaż jest opodatkowana.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088) przedsiębiorcy wykonujący transport drogowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wykonujący przewozy na potrzeby własne są obowiązani do uiszczenia opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. Uiszczenie opłaty następuje poprzez nabycie przez przedsiębiorcę karty opłaty.

Wypełniona przed rozpoczęciem przejazdu karta opłaty stanowi dokument potwierdzający wniesienie opłaty, tym samym nie wypełnia definicji towaru, określonej w cytowanym przepisie art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kolejno, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 8 ust. 3 tej ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Również, w świetle tych regulacji, między Przedsiębiorcą a nabywcami kart opłaty drogowej nie istnieje więź prawna, którą należałoby potraktować jako świadczenie usług. Zatem czynność pobrania opłaty za przejazd po drogach krajowych i wydania dowodu uiszczenia takiej opłaty, tj. kart opłaty drogowej, tzw. „winiet", nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opisany w przedmiotowym wniosku stan faktyczny, potwierdzony porozumieniem oraz zapisami powołanej ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż jest Pan podmiotem uprawnionym do dystrybucji kart opłaty drogowej. Jak wynika z art. 44 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, jednostki, do których, zgodnie z przepisami tej ustawy, może być wnoszona opłata za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych, otrzymują prowizje od pobranych opłat. Zatem dystrybucja kart opłaty drogowej nosi znamiona działalności usługowej, tym samym zawiera się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla celów poboru podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług. W świetle stanowiska organu statystycznego, uprawnionego do klasyfikowania towarów i usług, tj. Urzędu Statystycznego, działalność polegająca na dystrybucji kart opłaty drogowej (tzw. winiet), pobieranej na podstawie ustawy o transporcie drogowym, mieści się w podklasie PKD 74.84B - pozostała działalność komercyjna, gdzie indziej nie sklasyfikowana. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniem przedmiotowym z podatku od towarów i usług jest świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 4. Ze zwolnienia korzystają również czynności wymienione w przepisach § 8, 9, 10 i 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Usługi dystrybucji kart drogowych nie zostały wymienione w załączniku nr 4, ani też przepisach cytowanego rozporządzenia, co oznacza, że nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym z podatku od towarów i usług.

Otrzymana prowizja z tytułu pobierania opłat za przejazd po drogach krajowych i wydawania dowodów uiszczenia tych opłat, tj. kart opłaty drogowej, podlega zatem opodatkowaniu zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług według stawki 22%.

Przedmiotem kolejnego pytania jest zagadnienie uwzględnienia wartości pobranych opłat za przejazd po drogach krajowych, przy obliczaniu proporcji częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Wartości pobranych opłat za przejazd po drogach krajowych nie uwzględnia się do ustalenia proporcji, tym samym nie mają zastosowania, co również Pan stwierdził, przepisy art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W przepisach tych ustawodawca określił, że proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Następne pytanie dotyczyło dokumentowania czynności pobierania opłat za przejazd po drogach krajowych i wydawania dowodów uiszczenia tych opłat, tj. kart opłaty drogowej. Mając na uwadze powyższe ustalenia, przepis § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczenia przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 188, poz. 1577) oraz konsekwentnie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności przyjmowania przez Pana, jako dystrybutora, opłat za przejazd po drogach krajowych i wydawania dowodów uiszczenia tych opłat, nie stanowią sprzedaży, zatem nie powinny być udokumentowane fakturą VAT. Bowiem zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Natomiast dokumentem potwierdzającym wniesienie przedmiotowych opłat są, zgodnie z § 4 ust. 2 powołanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczenia przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych, karty opłaty drogowej wypełnione przez rozpoczęciem przejazdu.

Zatem przedstawione przez Pana stanowisko jest prawidłowe.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, w dacie wydania postanowienia, nie toczyło się postępowanie podatkowe, jak również kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.