Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art.86 ust. 4 i ust. 5, art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.09.2005 r. (data wpływu 26.09.2005 r.), znak PFK-2-0813/AM/1271/2005, uzupełnionego pismem z dnia 20.10.2005 r.(data wpływu 25.10.2005 r.), znak: PFK-2-0813/AM/1392/2005, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Podatnika dotyczące zapytania zawartego w pkt 2 wyżej wymienionego wniosku jest prawidłowe.

W dniu 26.09.2005 r. Jednostka złożyła do tut. organu podatkowego wniosek o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług przedstawiając następujący stan faktyczny. Spółka posiada pojazd typu B12 Polonez Ambulans zarejestrowany jako pojazd specjalny sanitarny o dopuszczalnej masie całkowitej 1830 kg, przyjęty do ewidencji środków trwałych przed dniem 01.06.2005r. Pojazd posiada 3 miejsca siedzące plus 1 miejsce leżące na noszach i jest przeznaczony do transportu chorych. Nie posiada natomiast ścianki, jak również trwałej przegrody. W związku z powyższym Podatnik sformułował pytanie: "czy powinien posiadać do przedmiotowego samochodu dodatkowe badanie techniczne?" Zdaniem Podatnika wyżej wymieniony pojazd nie musi posiadać dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, jak również dodatkowej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, stwierdzającej spełnienie wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4, gdyż nie spełnia wymogów żadnego z tych punktów. Tym samym Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionego paliwa.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza co następuje: Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwestię odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa wykorzystywanego do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych reguluje art. 88 ust. 1 pkt 3 wyżej cyt. ustawy, którego brzmienie zostało zmienione ustawą z dnia 21.04.2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756). Nowe uregulowania wprowadzone w tym zakresie obowiązują od dnia 22.08.2005 r. Stosownie do zapisu art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez Podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3, tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wyjątki od wyżej wymienionej zasady zawarto w art. 86 ust. 4 ustawy, który stanowi, iż brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od paliwa nie ma zastosowania w przypadku:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy; w załączniku tym znalazły się: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, pojazd do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, samochód przystosowany do oczyszczania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, samochód zimowego utrzymania dróg oraz żuraw samochodowy).
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowy wynika takie przeznaczenie.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych, o których mowa w pkt 1 - 4, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów. Dokumentami potwierdzającymi spełnienie tych wymagań są: zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny pojazdu zawierający właściwą adnotację o spełnieniu wymagań. Powyższe wynika z treści zmienionego art. 86 ust. 5 ustawy. W art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21.04.2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw prawodawca określił termin przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 86 ust. 5 dla samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, wskazanych w art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4, nabytych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21.04.2005 r. (tj. przed dniem 01.06.2005 r.) dodatkowe badanie techniczne powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 12 miesięcy od dnia wejścia w życie znowelizowanej ustawy. Jeżeli natomiast przed terminem badania technicznego lub przed upływem 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 21.04.2005 r., pojazd będzie przedmiotem dostawy, badanie takie powinno być przeprowadzone nie później niż przed dokonaniem dostawy (art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21.04.2005 r.).

Należy zatem wskazać, iż zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów stwierdza czy pojazd samochodowy spełnia ustawowe wymagania, na podstawie których jest on zaliczany do grupy pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy. Spełnienie zaś przez pojazd określonych w ustawie wymagań decyduje o odliczeniu paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony w piśmie, tut. organ podatkowy podziela stanowisko Podatnika, iż nie musi On posiadać dodatkowego badania technicznego pod warunkiem, że nie zamierza dokonywać odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu przedmiotowego pojazdu. Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień złożenia zapytania tj. 26.09.2005 r. i traci swą ważność z dniem zmiany przepisów.

Ponadto tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Natomiast zgodnie z art. 14b § 2 tej ustawy jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, ul. Geodetów 1. Zażalenie należy zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wnieść w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia za pośrednictwem organu, który je wydał. Zażalenie winno zawierać zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.