Działając na podstawie: art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 86 ust. 4, art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.09.2005 r. (data wpływu 26.09.2005 r.), znak PFK-2-0813/AM/1271/2005, uzupełnionego pismem z dnia 20.10.2005 r. (data wpływu 25.10.2005 r.), znak: PFK-2-0813/AM/1392/2005, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Podatnika dotyczące zapytania zawartego w pkt 1 ww. wniosku jest prawidłowe.

W dniu 26.09.2005 r. Jednostka złożyła do tut. organu podatkowego wniosek o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług przedstawiając następujący stan faktyczny. Spółka posiada pojazd typu B12 Polonez Ambulans zarejestrowany jako pojazd specjalny sanitarny o dopuszczalnej masie całkowitej 1830 kg, przyjęty do ewidencji środków trwałych przed dniem 01.06.2005 r. Pojazd posiada 3 miejsca siedzące plus 1 miejsce leżące na noszach i jest przeznaczony do transportu chorych. Nie posiada natomiast ścianki, jak również trwałej przegrody. W związku z powyższym Podatnik zwrócił się z zapytaniem czy ma prawo do odliczenia kwoty podatku VAT z faktury wystawionej za paliwo do przedmiotowego pojazdu, zarejestrowanego jako pojazd specjalny? Zdaniem Podatnika wyżej wymieniony pojazd nie może być uznany za pojazd specjalny w rozumieniu art. 86 ust. 4. pkt 5, gdyż jego przeznaczenie nie zostało wymienione w załączniku nr 9 do ustawy. Nie kwalifikuje się również do pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4. W związku z powyższym Spółka nie może odliczyć podatku VAT od paliwa nabywanego do jego napędu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwestię odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa wykorzystywanego do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych reguluje art. 88 ust. 1 pkt 3 wyżej cyt. ustawy, którego brzmienie zostało zmienione ustawą z dnia 21.04.2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756). Nowe uregulowania wprowadzone w tym zakresie obowiązują od dnia 22.08.2005 r. Stosownie do zapisu art. 88 ust. 1 pkt. 3 cytowanej ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez Podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3, tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wyjątki od wyżej wymienionej zasady zawarto w art. 86 ust. 4 ustawy, który stanowi, iż brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od paliwa nie ma zastosowania w przypadku:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy; w załączniku tym znalazły się: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, pojazd do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, samochód przystosowany do oczyszczania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, samochód zimowego utrzymania dróg oraz żuraw samochodowy).
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowy wynika takie przeznaczenie.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych, o których mowa w pkt 1 - 4, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów. Dokumentami potwierdzającymi spełnienie tych wymagań są: zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny pojazdu zawierający właściwą adnotację o spełnieniu wymagań. Powyższe wynika z treści zmienionego art. 86 ust. 5 ustawy. Mając na uwadze ww. przepisy oraz uwzględniając przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż przedmiotowy samochód nie może być uznany za pojazd specjalny, o którym mowa w przepisie art. 86 ust. 4 pkt 5, gdyż jego przeznaczenie nie zostało wymienione w załączniku nr 9 do ustawy o VAT, a zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego pojazdu przysługiwałoby Podatnikowi w przypadku uzyskania, zgodnie z art. 86 ust. 5, zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów stwierdzającego, że pojazd ten spełnia ustawowe wymagania, o których mowa w cytowanym art. 86 ust. 4 ustawy. Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień złożenia zapytania tj. 26.09.2005 r. i traci swą ważność z dniem zmiany przepisów.

Ponadto tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Natomiast zgodnie z art. 14b § 2 tej ustawy jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, ul. Geodetów 1. Zażalenie należy zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wnieść w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia za pośrednictwem organu, który je wydał. Zażalenie winno zawierać zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.