POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 w związku z art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 08.09.2005 r. (wpłynęło do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 08.09.2005 r.).

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż Spółka jest dystrybutorem w Polsce produktów niemieckiej firmy XXX A.G. (kosmetyki do włosów). Klientami Spółki są hurtownie kosmetyczne oraz salony fryzjerskie lub też sieci takich salonów. Spółka zawarła z klientem umowę stanowiącą załącznik nr 1 do niniejszego pisma.

Spółka zwraca się o wyjaśnienie, czy ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących przyznawanego klientom budżetu marketingowego, o którym mowa w pkt. 5 umowy, dokumentowanych fakturą wystawianą przez klienta oraz czy ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT.

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym przyznanie klientowi kwot pieniężnych na rozwój i promocję jego salonu oraz marki XXX w celu zwiększenia ilości klientów w salonie klienta, umocnienia u klientów detalicznych salonu wizerunku marki XXX jako profesjonalnych kosmetyków do włosów, a poprzez to w dłuższym okresie czasu zwiększenie sprzedaży produktów XXX do salonu, ma związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a kwoty z tego tytułu wypłacone klientom stanowią w pełni koszty uzyskania przychodów.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług przyznanie budżetu marketingowego powinno być zdaniem Spółki traktowane w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy jako usługa marketingowa świadczona przez salon, dokumentowana fakturą VAT, w związku z czym Spółka ma prawo na zasadach ogólnych obniżyć podatek należny o podatek naliczony wykazany w takiej fakturze.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, uznając za prawidłowe stanowisko Podatnika informuje, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. Nr 54 z 2000r. poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów będą wszelkie koszty poniesione przez Spółkę pozostające w związku z prowadzoną działalnością w przypadku, gdy ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego czyli wykazanie, że poniesienie wydatku może wpłynąć na powstanie lub zwiększenie przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione dwa warunki, a mianowicie:

1 ) wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

2) wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Wobec tego, że przepisy podatkowe nie definiują pojęć „reklama” i „reprezentacja” należy odnieść się do definicji słownikowych. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN z 1996 r. tom 3 str. 37 i 45 reklamą jest wszystko, co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia. Natomiast według Słownika Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego, tom VII Warszawa 1965, str. 901 i 902 reklama to rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach i możliwościach nabycia towarów zwykle za pomocą ogłoszeń w radio, telewizji itp.

W świetle powyższych definicji słownikowych „ reklamy” za najistotniejszą jej cechę można przyjąć to, że są to zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna potencjalnego klienta.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka przekazuje kwoty pieniężne Klientom (tj. hurtowniom kosmetycznym oraz salonom fryzjerskim lub sieciom takich salonów) w celu rozwoju i promocji salonu oraz marki XXX dla zwiększenia ilości klientów w salonie i umocnienia u klientów detalicznych salonu wizerunku marki XXX - jako profesjonalnych kosmetyków do włosów. Powyższe działanie ma na celu w dłuższym okresie czasu zwiększenie sprzedaży produktów XXX do salonu - co ma związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Kwoty wypłacane Klientom stanowią w pełni koszt uzyskania przychodu.

Należy zauważyć, że kwoty te przeznaczone są na rozwój i promocję samego salonu i maki XXX. Ponieważ jednak Kontrahent zobowiązuje się do ciągłości zakupów produktów marki XXX w zamian m.in. za przekazanie kwoty pieniężnej na rozwój salonu – Podatnik może traktować przekazane kwoty jako promocję swoich produktów (gdyż Kontrahent dokonując ich zakupów zobowiązuje się do ich ciągłej sprzedaży). Przekazanie kwot pieniężnych nie może być traktowane jako bezpośrednia reklama swoich produktów – gdyż nie polega w tym przypadku na bezpośrednim informowaniu przez Podatnika o ich cechach, zaletach i możliwości ich nabycia.

Ograniczenia zawarte w art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają więc w tym przypadku zastosowania.

Dodatkowo Naczelnik Drugiego MUS zauważa, iż nawet gdyby przyjąć, że są to działania o charakterze reklamy – miałyby one charakter reklamy publicznej, gdyż prowadzone byłyby w miejscach o charakterze publicznym do których każdy mógłby wejść – a więc w całości koszty te jako związane z reklamą publiczną stanowiłyby w świetle powołanego przepisu art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Drugiego MUS uznaje stanowisko Spółki za prawidłowe i postanawia jak w sentencji.Jednocześnie Naczelnik Drugiego MUS informuje, iż przedłożony wraz z wnioskiem załącznik w postaci wzoru kontraktu nie podlega ocenie organu podatkowego.

W zakresie podatku od towarów i usług VAT – odpowiedź zostanie udzielona odrębnym pismem.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej – t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.)