Ze stanu faktycznego przedstawionego w powyższym wniosku wynika, że Podatnik sprowadza samochody używane z krajów Unii Europejskiej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Od części zakupów odprowadza podatek VAT, a od części nie, gdyż otrzymuje z urzędu skarbowego zaświadczenie VAT-24 i uiszcza opłatę w wysokości 150 zł zamiast całej wartości VAT. Dzieje się tak na podstawie wewnętrznych przepisów innych państw - członków Unii Europejskiej.
Zdaniem Podatnika jest to sprzeczne z postanowieniami art.103 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług , który mówi o "innych środkach transportu".
Podatnik ma wątpliwości dotyczące prawidłowego sporządzania deklaracji VAT-7. Uważa, że samochody, od których nie jest odprowadzany podatek VAT nie muszą znajdować się w deklaracji w poz. 30, 31, gdyż nie wykazuje się od nich podatku należnego.
Ponadto Podatnik, na podstawie art.5 pkt 1 uważa, że każde wewnątrzwspólnotowe nabycie powinno być opodatkowane podatkiem VAT, a na podstawie art.5 pkt 2 opodatkowane powinno być również wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nawet od osób fizycznych (nieposiadających unijnego numeru NIP). Takie zdarzenia winny znaleźć się w deklaracji VAT-7 w poz. 30 i 31 (32 i 33 w dziewiątej wersji).
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Chodzieży po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego informuje:
Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. W myśl art. 9 ust.1 w/w ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie z art. 9 ust.2 w/w ustawy, przepis art. 9 ust.1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom opodatkowanym przez niego jako podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit.a- z zastrzeżeniem art. 10.

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Jak wynika z powyższego przepisu, aby czynność uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów osoba sprzedająca towar musi być również podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom opodatkowanym.

Jednocześnie zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o których mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust.1 (dostawa m.in. towarów używanych ), w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust.4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Przepis zawarty w art. 120 ust.4 w/w ustawy stanowi, że w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust.10 powołanej wyżej ustawy przepis art. 120 ust.4 i 5 dotyczy dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od :

1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 lub art. 113;

3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust.4 i 5 art. 120;

4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust.1 pkt 2 lub art. 113;

5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W świetle powyższego, nabycie na terytorium innego państwa członkowskiego środka transportu będącego - zgodnie z art. 120 ust.1 pkt 4 ustawy - towarem używanym, od podmiotu rozliczającego się z podatku od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust.4 (opodatkowanie marży) nie podlega opodatkowaniu na terytorium RP jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z treści art. 103 ust. 4 odwołującego się do art. 103 ust.3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. ) wynika, iż podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu, którzy podatek z tego tytułu rozliczają w miesięcznej deklaracji podatkowej, obowiązani są do obliczenia i wpłacenia od wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Podkreśla się, iż z treści tego przepisu wyraźnie wynika, iż przepis ten stosuje się w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust.1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
Transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wykazuje się jako podatek należny w deklaracji VAT-7 w rubrykach 30 i 31 (wer.9 32, 33) oraz w poz. 37 (wer.9 39) w sytuacji gdy podatek od wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu podatnik zapłacił przed dniem złożenia deklaracji, jak również jako podatek naliczony - zgodnie z art. 86 ust.2 pkt 4 ustawy o VAT.

Natomiast opodatkowanie wewnątrzwspólnotowe środków transportu nie ma miejsca jeżeli podatnik nabywa używany samochód, który został w państwie członkowskim dostawy opodatkowany na podstawie szczególnych przepisów w zakresie marży stosowanych od towarów używanych. Wówczas od przywozu takiego samochodu nabytego na tych szczególnych warunkach nie nalicza się i nie płaci podatku od towarów i usług, wynikającego z art. 103 ustawy o VAT.
Jeżeli natomiast podatnik chce zarejestrować ten samochód na terytorium Polski musi wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego o wydanie zaświadczenia VAT-25 potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 120 ust. 19 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust.4 i ust. 5 art. 120 tej ustawy.

Szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT określa, iż w przypadku dostawy tych towarów podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Tak obliczoną podstawę opodatkowania, a od niej podatek od towarów i usług należy wykazać w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 w sytuacji dokonania ich sprzedaży wg w/w procedury.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.