Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20.12.2005r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew Nr IX-005/421/Z/K/05 z dnia 09.12.2005r., odmawia uchylenia w/w postanowienia.

W dniu 08.11.2005r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.

Z treści wniosku wynika, że posiada Pan nieściągalną wierzytelność, która powstała z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Wątpliwość Pana powstała w związku z możliwością zaliczenia omawianej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w 2005 roku.

Organ podatkowy pierwszej instancji postanowieniem z dnia 09.12.2005r. Nr IX-005/421/Z/K/05 nie podzielił poglądu wyrażonego w złożonym przez Pana wniosku stwierdzając, iż załączone pismo Komornika z dnia 12.04.2005r. nie spełnia wymogów dokumentu, na podstawie którego można zaliczyć wierzytelność do kosztów działalności w roku 2005.

Na powyższe postanowienie w dniu 20.12.2005r. złożył Pan zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, stwierdzając, iż posiadane pismo Komornika jest dokumentem uprawdopodobniającym nieściągalną wierzytelność.

Po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew zawarte w przywołanym powyżej postanowieniu.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który wprowadza generalną zasadę uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodów. Za koszty uzyskania przychodów uznaje się bowiem wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych za nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Sposoby udokumentowania nieściągalnych wierzytelności, dające podstawę do odpisania ich w koszty, ustawodawca wskazał w art. 23 ust. 2 cytowanej ustawy. Jednym z takich dokumentów jest postanowienie o nieściągalności , uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nieściągalną wierzytelność można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdy zostaną spełnione obydwa warunki:- wierzytelność wcześniej została zarachowana do przychodów należnych,- nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ww. ustawy.

Natomiast art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego stosownie do swojej właściwości, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zatem interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczą stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o interpretację. W związku z powyższym wnioskujący powinni bardzo szczegółowo i dokładnie opisać sytuację, aby organ podatkowy mógł dokonać prawidłowej interpretacji.

W stanie faktycznym opisanym przez Pana we wniosku, omawiane warunki nie zostały spełnione, gdyż pismo Komornika z dnia 12.04.2005r. nie jest postanowieniem, a tylko na takie pismo powołuje się Pan we wniosku.

Należy zauważyć, że na cytowanej przez Pana stronie 5 decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, Nr PBI-2/4117-42/USŁ-W/2005/PŚ z dnia 17.08.2005r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi również zawarł wymóg posiadania postanowienia wydanego przez właściwy organ egzekucyjny.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza jak w sentencji niniejszej decyzji.