Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 7.03.2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu dnia 15.03.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jakim wniosek dotyczył identyfikacji opisanych we wniosku czynności jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanawia uznać przedstawione we wniosku stanowisko Spółki za prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku Spółka podała, że posiada siedzibę w Belgii, będąc jednocześnie zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT, w tym jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa towary od zagranicznych kontrahentów posiadających siedziby na terytoriach państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, zarejestrowanych dla celów VAT w państwach siedziby, a nie zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce. Nabyte towary wysyłane są z krajów WE przez zagranicznych dostawców, a dostarczane są do położonego na terytorium Polski magazynu, należącego do firmy X, która to firma na zlecenie Spółki wykonuje usługi na przekazywanych z magazynu towarach. Do momentu pobrania przez Spółkę towarów z magazynu i przekazania ich firmie X, prawo własności tych towarów z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego pozostaje po stronie zagranicznych dostawców. Spółka ma prawo pobrać towary z magazynu w dowolnym momencie, a od tej chwili stają się one własnością Spółki. Pobrane z magazynu towary są wykorzystywane przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej. W sytuacji niewykorzystania towarów przez Spółkę w ustalonym okresie, np. dwóch miesięcy od dnia dostawy towarów do magazynu, prawo własności towarów przechodzi na Spółkę, a zagraniczny dostawca wystawia fakturę za te towary. Towary znajdujące się w magazynie nie są wykorzystywane przez inne niż Spółka podmioty, w szczególności nie są sprzedawane innym podmiotom przez zagranicznych dostawców.
W odniesieniu stanu faktycznego opisanego w przedmiotowym wniosku Spółka wystąpiła o potwierdzenie własnego stanowiska, zgodnie z którym:
1. Zagraniczni dostawcy towarów nie są obowiązani do rejestracji dla celów VAT w Polsce.
2. Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w momencie dostarczenia towarów do magazynu należącego do firmy X.
3. Obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym wyżej mowa, powstaje z chwilą wystawienia faktury handlowej przez zagranicznego dostawcę, nie później jednak, niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, tj. dostarczono towar do magazynu.
4. W każdym okresie rozliczeniowym Spółka winna wystawić jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów dokonane w tym okresie.

Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w zakresie drugiej spośród wymienionych wyżej kwestii (pozostałe problemy zostały rozpatrzone odrębnie) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy cytowany wyżej przepis stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
- podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, albo
- osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy ani podatnikiem podatku od wartości dodanej,
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.
Analiza powołanych wyżej przepisów wymaga nadto wyjaśnienia, iż:
- podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przy czym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy; działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 1 i 2 ustawy);
- pod pojęciem podatku od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, z wyjątkiem podatku od towarów i usług (art. 2 pkt 11 ustawy), a zatem podatnikiem podatku od wartości dodanej jest podatnik podatku VAT nakładanego w innym niż Polska państwie członkowskim WE.
Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w momencie dostarczenia towarów, należących do zagranicznych dostawców, do magazynu należącego do firmy X. Spełnione są bowiem wszystkie warunki określone w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W szczególności uznać należy, że z chwilą dostarczenia towarów do magazynu następuje przeniesienie na Spółkę prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, bowiem Spółka, nie będąc wprawdzie jeszcze właścicielem towarów w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, nabywa ekonomiczne władztwo nad towarami. W każdej chwili Spółka ma prawo pobrać towary z magazynu (nabywając jednocześnie prawo własności), zaś właściciel nie rozporządza tymi towarami na rzecz innych podmiotów. Co więcej, po upływie określonego czasu własność towarów przechodzi na Spółkę, na mocy umowy zawartej z zagranicznym dostawcą. Należy zauważyć, że w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (a także w art. 7 ust. 1 ustawy) ustawodawca posłużył się pojęciem "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", a nie wyrażeniem "przeniesienie własności" lub "sprzedaż", które by można analizować z punktu widzenia przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zbliżone pojęcie "przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel" użyto natomiast w art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), stanowiącej podstawę polskiego systemu podatku od towarów i usług, co pozwala posłużyć się orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczącym analizy tego pojęcia. Z wyroków ETS (m.in. C-320/88 i C-291/92) wynika zaś jednoznacznie, że przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel nie musi oznaczać przeniesienia własności w sensie cywilistycznym, a kwestie ekonomiczne przeważają w tej materii nad prawnymi, nawet w odniesieniu do nieruchomości. Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że w przedmiotowej sprawie Spółka nabywa od zagranicznych dostawców prawo do rozporządzenia jak właściciel towarami dostarczanymi do magazynu firmy X.
Pozostałe warunki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie budzą wątpliwości:
- następuje przemieszczenie towarów na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej,
- nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Spółka),
- nabywane towary służą nabywcy czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika (są wykorzystywane przez Spółkę w wykonywanej działalności gospodarczej),
- dokonującym dostawy jest podatnik podatku od wartości dodanej (dostawca zagraniczny, będący podatnikiem VAT zarejestrowanym w państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej, innym niż Polska).
W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określone są przesłanki negatywne wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tj. sytuacje, w których czynność taka nie następuje, pomimo spełnienia warunków określonych w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy. Z treści wniosku nie wynika jednak, aby w przedmiotowej sprawie miało miejsce jedno z takich zdarzeń. W związku z powyższym należy uznać, że w sytuacji opisanej we wniosku Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w momencie dostarczenia towarów do położonego na terenie Polski magazynu, należącego do firmy X.

Przedstawione powyżej stanowisko tutejszego organu zgodne jest ze stanowiskiem Spółki wyrażonym w przedmiotowym wniosku. To ostatnie należy zatem uznać za prawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanowił jak w sentencji.