Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z wnioskiem z dnia 27 października 2005r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w indywidualnej sprawie Spółki, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, w przedmiocie odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej „wykup” samochodu ciężarowego marki Skoda Fabia Combi – uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - „stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 5 listopada 2002r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód ciężarowy marki Skoda Fabia Combi (umowa została zawarta na okres 36 miesięcy) i została zarejestrowana w tut. Urzędzie w dniach 27 kwietnia 2004r. oraz 13 czerwca 2005r.

Po zakończeniu umowy leasingobiorca nabył od leasingodawcy, na podstawie faktury VAT z dnia 12 października 2005r., przedmiotowy samochód. Wartość samochodu określono na kwotę 3.277,87 zł netto oraz VAT 721,13 zł.

W ocenie Spółki – ma ona prawo do odliczenia pełnej wysokości podatku naliczonego zawartego w cenie „wykupu”.

Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest odrębną czynnością prawną niewywodzącą się w sposób bezpośredni z umowy leasingu – jako jej kontynuacja. Uprawnienia podatnika do odliczenia podatku naliczonego od nabytego samochodu należy oceniać na gruncie przepisów obowiązujących w dacie zawarcia transakcji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 11, poz. 545 ze zm.) - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a). Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11).

W celu ustalenia kwoty podatku naliczonego od czynności nabycia przedmiotowego samochodu, która podlega odliczeniu, należy wskazać na przepisy art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, obowiązujące w dacie tego zakupu (październik 2005r.).

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT stanowi – w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, w myśl ust. 4 – przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a) odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5).

Jak wynika z kserokopii wyciągu ze świadectwa homologacji, załączonej do wniosku – dopuszczalna masa całkowita pojazdu, będącego przedmiotem nabycia, wynosi 1.615 kg. Spółka nie wskazuje również na spełnienie warunków wynikających z art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy. W związku z tym ma prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT z dnia 12 października 2005r., dokumentującej nabycie (wykup) samochodu marki Skoda Fabia Combi (nie więcej jednak niż 6.000 zł).

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja - zgodnie z art. 14b § 1 - nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast – zgodnie z art. 14b § 2 – organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.