Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku XXX S.A., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że prowadzi ona działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci. Akcjonariuszami są podmioty polskie i zagraniczne. Zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości Spółka zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych. Dodatkowe obowiązki wynikają ze statutu Spółki.

Spółka sporządza sprawozdania finansowe po zakończeniu każdego kwartału według standardów polskich i zagranicznych. Sprawozdania sporządzone po 6 i 12 miesiącach danego roku obrotowego są poddawane badaniu przez biegłego rewidenta. Ponadto, biegły dokonuje przeglądu sprawozdań po 3 i 9 miesiącu roku obrotowego. Ze względu na skalę swojej działalności, Spółka kładzie duży nacisk na zapewnienie poprawności danych i wyeliminowanie możliwości powstania ewentualnych nieprawidłowości. Dane z ksiąg rachunkowych są podstawą dla sprawozdawczości podatkowej i rachunkowości zarządczej. Aby wyeliminować błędy Spółka wprowadziła także procedury wewnętrznych kontroli. Dodatkowo działa także komitet audytowy, którego członkowie reprezentują poszczególnych akcjonariuszy Spółki. Zadaniem komitetu jest przygotowanie rekomendacji dla Rady Nadzorczej i Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy w sprawie akceptacji sprawozdania finansowego zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych. W statucie zastrzeżono, że Spółka ma prawo refakturowania kosztów pracy biegłego rewidenta w zakresie badania sprawozdań dla akcjonariuszy zagranicznych na podmioty zlecające przygotowanie danych sprawozdań.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt uzyskania przychodów można uznać wszystkie wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podmiotu związane z funkcjonowaniem Spółki. Koszty badania sprawozdań finansowych, niezależnie według jakich kryteriów są sporządzane, należy uznać za koszty związane z funkcjonowaniem podmiotu. Celem badania sprawozdań jest uzyskanie racjonalnej podstawy do określenia, czy jest ono prawidłowe oraz rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową, jak też wynik finansowy badanej jednostki. Raport z badania biegłego rewidenta powinien ponadto stwierdzić czy sprawozdanie zostało sporządzone prawidłowo.

Według Spółki, koszty badania sprawozdań finansowych może ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym je faktycznie poniosła, zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. W przypadku kosztów, których nie można bezpośrednio lub pośrednio powiązać z uzyskanym przychodem, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają one zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu z chwilą ich faktycznego poniesienia. Wydatki poniesione na badanie sprawozdań finansowych przez biegłego rewidenta, zarówno o charakterze obligatoryjnym, jak i prowadzone na podstawie statutu Spółki, należy traktować, zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy, jako koszty uzyskania przychodów, gdyż są one powiązane z funkcjonowaniem Podatnika i istnieje pośredni związek przyczynowy między wydatkiem, a uzyskanymi przychodami.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że informacje wynikające ze sporządzanych przez Spółkę sprawozdań są istotnym elementem podejmowania decyzji przez władze Spółki w sprawie dalszego kierunku jej działania. Są też podstawowym materiałem informacyjnym dla Komitetu Audytowego. Dodatkowo sprawozdania te, sporządzane według MSR i US GAAP, mogą znacząco poprawić sytuację Spółki w przypadku poszukiwania przez nią źródeł finansowania działalności na rynkach międzynarodowych. Spółka wykazała więc istnienie związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanymi przychodami oraz że wydatek ten związany jest z prowadzoną przez nią działalnością. Tym samym wydatki te mogą podlegać zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu informuje, że wobec przewidzianej w statucie Spółki możliwości obciążenia poszczególnych jej Akcjonariuszy kosztami dostosowania sprawozdań finansowych do wymogów generalnie akceptowanych zasad rachunkowości ("GAAP") obowiązujących tych Akcjonariuszy lub/oraz kosztami przygotowania na ich żądanie rachunków zysków i strat na koniec każdego kwartału, raportu o przepływach finansowych, bilansu oraz innych informacji finansowych i danych o działalności, część wydatków poniesionych przez Spółkę z w/w tytułów, refakturowana na poszczególnych Akcjonariuszy, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).