Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

• art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.);

po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem bez daty (data wpływu do Izby Skarbowej 25.11.2005r.) przez Podatnika, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku znak PZ/443-131/05 z dnia 10 listopada 2005r., zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym,

• odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 6.08.2005r., uzupełnionym pismem z dnia 19.10.2005r. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

W złożonym zapytaniu Podatnik wskazał następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadził jednoosobową firmę, w zakresie której wykonywał prace projektowe. W roku 2004 Podatnik nie wykonywał żadnych prac projektowych, w związku z czym nie osiągnął przychodu. Brak zamówień na prace projektowe przyczynił się do zakończenia działalności firmy. Firma została zamknięta 31 grudnia 2004r., a wyrejestrowana 7 lutego 2005r. W ostatniej deklaracji VAT-7 Podatnik wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.

Zdaniem Podatnika urząd skarbowy powinien zwrócić mu nadpłatę podatku VAT, ze względu na brak możliwości jego odliczenia w przyszłości, gdyż firma została zlikwidowana.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w postanowieniu znak PZ/415-131/05 z dnia 10 listopada 2005r. stwierdził, iż wyrażone we wniosku stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku powołując art. 86 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług stwierdził, że jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16, lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Urząd Skarbowy wskazał, iż z akt wynika, że wnioskodawca wykazał sprzedaż po raz ostatni w rozliczeniu za sierpień 2003r., w którym rozliczono podatek należny w kwocie 1.365 zł. oraz zobowiązanie podatkowe w tej samej kwocie. Z kolei podatek naliczony rozliczony w deklaracji VAT-7 za luty 2005r. dotyczy zakupów dokonanych w okresie: od września 2003r. do lutego 2005r. tj. po zaprzestaniu sprzedaży.

Organ podatkowy w postanowieniu nr PZ/415-131/05 z dnia 10.11.2005r. stwierdził, że podatnikowi, u którego wartość podatku naliczonego jest większa od podatku należnego przysługuje prawo zwrotu nadwyżki na rachunek bankowy podatnika, z wyjątkiem sytuacji, kiedy podatnik w okresie rozliczeniowym nie wykonał czynności opodatkowanych. Wówczas kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy bez możliwości wykazania kwoty do zwrotu na rachunek.

Podatnik pismem bez daty (data wpływu do Izby Skarbowej w Gdańsku ? 09.12.2005r.) złożył zażalenie na powyższe postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Podatnik nie zgadza się ze stanowiskiem organu podatkowego przedstawionym w zaskarżonym postanowieniu, ponieważ w jego ocenie należy mu się zwrot podatku VAT, którego nie może sobie odliczyć, gdyż zakończył działalność gospodarczą.

Podatnik podnosi, iż ostatniej sprzedaży dokonał w lipcu 2003r., którą rozliczył w sierpniu 2003r. Przez cały 2004r. nie dokonywał sprzedaży. W trakcie działalności gospodarczej Podatnik ponosił koszty: używania telefonów, jazdy samochodem, utrzymania konta, opłacał ZUS. W związku z powyższymi zakupami wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego w kwocie 787,00 zł., którą Podatnik wykazał do zwrotu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ponosił on żadnych zbędnych zakupów, deklaracje wypełniał zgodnie z zaleceniami urzędu skarbowego, a na fakt, iż nie miał w tym okresie sprzedaży nie miał wpływu.

Podatnik wskazał równocześnie, iż w dokładnie identycznym przypadku Drugi Urząd Skarbowy w Gdańsku dokonał zwrotu nadpłaconego podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (DZ U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 w/w ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   a) z tytułu nabycia towarów i usług,
   b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem umowy komisu- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4,
2. w przypadku importu-suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6,
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stosownie do art. 87 ust. 1 w/w ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jedyne ograniczenie prawa do żądania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy wynika z art. 86 ust. 19 w/w ustawy zgodnie z którym, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16 lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Z powyższego przepisu wynika, że zasadniczą przesłanką warunkującą możliwość ubiegania się o bezpośredni zwrot różnicy podatku jest wystąpienie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w okresie od września 2003r. do lutego 2005r. Podatnik nie dokonywał sprzedaży. Zatem, w przedmiotowym okresie rozliczeniowym nie wystąpiły czynności podlegające opodatkowaniu, powodujące powstanie podatku należnego.

Mając na uwadze przepis art. 86 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz stan faktyczny stwierdzić należy, że Podatnik nie nabył prawa do ubiegania się o zwrot na rachunek bankowy różnicy podatku stanowiącej nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.

Dokonując oceny prawidłowości wydanego przez organ pierwszej instancji postanowienia, organ odwoławczy nie będąc związany granicami zarzutów prezentowanych przez stronę, zobligowany z urzędu do oceny, czy organ pierwszej instancji działał na podstawie i w granicach prawa stwierdza, iż w świetle obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dokonał prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie postanowił jak w sentencji decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.