Naczelnik Urzędu Skarbowego xxx działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 z 1997 r. poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 14.09.2004 r., w sprawie miejsca opodatkowania usług lakiernictwa pojazdowego, wykonywanych na terenie Wspólnoty Europejskiej, wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

W przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym (art. 27 ust. 2 pkt 3d ww. ustawy o podatku VAT) - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Jeżeli nabywca usług, o których mowa wyżej podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług - zgodnie z art. 28 ust. 7 i 8 ww. ustawy - jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione (nie później niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług) z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Osobą zobowiązaną do zapłaty podatku będzie nabywca usługi. Zlecający usługę rozliczy i zapłaci podatek w kraju, którego NIP podał.

Polski podatnik wykonujący ową usługę nie będzie wykazywał z tytułu wykonanej usługi żadnego obrotu w składanej przez siebie deklaracji VAT.

W sytuacji gdy podmiot gospodarczy zarejestrowany do podatku VAT w Polsce, wykonuje usługę na rzecz kontrahenta niemieckiego na ruchomym majątku rzeczowym, który nie będzie wywieziony z terenu Niemiec, polski podatnik nie ma zasadniczo obowiązku rejestracji w Niemczech. W tym wypadku bowiem usługi w Niemczech są świadczone przez podatnika, który nie ma siedziby ani miejsca zamieszkania w tym kraju. Dla niemieckiego podatnika - nabywcy usług - jest to zatem import usług. Zgodnie z ogólną regułą podatek od importu usług powinien rozliczać w pierwszej kolejności nabywca (w tym wypadku niemiecki podatnik, dla którego są to usługi z importu).

Polski podatnik powinien - zgodnie z § 30 rozporządzenia Min. Finansów z 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 971) - wystawić fakturę, na której nie wykaże kwot podatku, lecz zamieści informację, iż owa czynność podlega mechanizmowi samoobliczenia podatku przez nabywcę. Faktury takie mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego zostanie udzielona odrębnym pismem.