D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Jednostki z dnia 3 listopada 2005 r. nr ES/3176/2005 na postanowienie interpretacyjne Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-42-2/GC/2005 z dnia 26 października 2005 r. wydane w sprawie możliwości zaliczenia wydatków na zakup wierzytelności do ceny nabycia przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), opisanej w piśmie z dnia 25 lipca 2005 r. — utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy.

U Z A S A D N I E N I E

W wyniku rozpatrzenia zażalenia na postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-42-2/GC/2005 z dnia 26 października 2005 r., wydane na podstawie art. 14a §§ 1 i 4 Ordynacji podatkowej, uznające za nieprawidłowe stanowisko Jednostki w zakresie zastosowania w jej indywidualnej sprawie przepisów art. 16g ust. 2 i 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tutejszy organ stwierdził, że nie wystąpiły przesłanki do uwzględnienia zażalenia i zmiany interpretacji.

Pismem z dnia 25 lipca 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielnie, na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, tj. możliwości zaliczenia wydatków na nabycie wierzytelności oraz innych związanych z tą transakcją wydatków do ceny nabycia przedsiębiorstwa (pytanie 2 w/w pisma).

Na podstawie umowy zawartej w dniu 18 maja 2005 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego, Spółka nabyła od Skarbu Państwa przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W ramach przedsiębiorstwa Spółka nabyła poza środkami obrotowymi, własność gruntów, praw użytkowania wieczystego gruntu oraz posadowione na nich budynki i budowle.

Przed tym zdarzeniem, w dniu 10 listopada 2004 r. Spółka zawarła umowę przelewu wierzytelności z podmiotem będącym wierzycielem spółki, od której nabyła przedsiębiorstwo w/w aktem notarialnym. Na mocy tej umowy Spółka nabyła wierzytelność o nominalnej wartości 21.811.001,21 zł za kwotę 8.516.000,00 zł. W związku z tą umową poniosła koszty ustanowienia hipotek, podatku od czynności cywilnoprawnych i opłat notarialnych. Zdaniem Spółki, wszystkie w/w wydatki na zakup wierzytelności stanowią koszt związany z nabyciem przedsiębiorstwa, powiększający cenę nabycia tego przedsiebiorstwa dla celów ustalenia wartości firmy na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postanowieniem nr PD-423-42-2/GC/2005 z dnia 26 października 2005 r. Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji stwierdził bowiem, że transakcja nabycia wierzytelności nie była bezpośrednio związana z nabyciem przedsiębiorstwa (poprzedzała ten moment), w związku z tym wydatki te nie mogą być uwzględnione przy podatkowym rozliczeniu nabycia przedsiębiorstwa, jako koszt powiększający cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 2 i 3 w/w o podatku dochodowym.

W zażaleniu nr ES/3176/2005 z dnia 3 listopada 2005 r. na w/w postanowienie Spółka wniosła o uznanie, że Jej stanowisko co do zakresu i sposobu zastosowania w jego indywidualnej sprawie art. 16g ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe. W uzasadnieniu zażalenia Spółka wskazuje, że samo nabycie wierzytelności nie wywołało u Niej żadnych skutków podatkowych. Wydatki na nabycie tej wierzytelności w kwocie 8.516.000,00 zł i pozostałe wydatki z nim związane, stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszt nabycia przedsiębiorstwa. Z chwilą bowiem nabycia przedsiębiorstwa dłużnika, wygasa jego zobowiązanie wobec Spółki z tytułu nabytej wierzytelności. Stąd Jednostka uznaje, że całość wydatków na nabycie wierzytelności stanowi koszt nabycia związany z zakupem, zwiększający cenę nabycia zgodnie z art. 16g ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która stanowi podstawę do ustalenia wartości początkowej firmy na podstawie art. 16g ust. 2 tej ustawy. Zdaniem Spółki cena nabycia przedsiębiorstwa, byłaby inna gdyby nie fakt, że Spółka była wierzycielem podmiotu, od którego nabyła przedsiębiorstwo. Nie ujęcie wydatków na zakup wierzytelności w cenie nabycia przedsiębiorstwa będzie prowadzić do uniemożliwienia Jej zaliczenia w ogóle wydatków poniesionych na nabycie tej wierzytelności do kosztów podatkowych, mimo, że wierzytelność w związku z tym nabyciem wygasła.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku rozpatrzeniu zażalenia Jednostki, po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy stwierdza, co następuje:Brak jest podstaw do traktowania wydatku na zakup wierzytelności w kategorii kosztów zakupu, kształtujących cenę nabycia (tu: przedsiębiorstwa), o których mowa w art. 16g ust. 3 w/w ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że nabycie wierzytelności i nabycie przedsiębiorstwa dłużnika są odrębnymi czynnościami cywilno-prawnymi. Różny jest bowiem przedmiot tych transakcji, charakter, cel oraz skutek, co powoduje, że są one odrębnie i odmiennie rozliczane, również na gruncie prawa podatkowego. Przedmiotowy przepis art. 16g ust. 3 mówi zaś wyłącznie o kosztach będących konsekwencją faktu dokonania zakupu oraz służących przystosowaniu nabytego środka trwałego do używania, co wynika z zakresu przykładowo wymienionych w tym przepisie kosztów (m.in. koszty transportu, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji). Dlatego wydatki związane z nabyciem przedmiotowej wierzytelności nie są wydatkami powiększającymi cenę nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do podnoszonego w zażaleniu argumentu braku możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na nabycie wierzytelności, należy stwierdzić, iż Spółka ma rację. Zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie wierzytelności będą kosztem podatkowym dopiero w momencie uzyskania z tej wierzytelności przychodu. W innej sytuacji wydatki te będą neutralne podatkowo.

Zdaniem tut. organu fakt nabycia przedmiotowej wierzytelności będzie mieć natomiast wpływ na wysokość zobowiązań, które Spółka przyjęła do spłaty w związku z nabyciem przedsiębiorstwa dłużnika, pomniejszających wartość rynkową nabytych aktywów dla celów ustalenia wartości firmy zgodnie z art. 16g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym.

Ta jednak kwestia stanowi przedmiot odrębnego postanowienia interpretacyjnego, wobec, którego Spółka również wszczęła postępowanie zażaleniowe.

Należy przy tym zauważyć, że również spłata zobowiązań przejętych do zapłaty wraz z przedsiębiorstwem, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Niniejsza decyzja interpretacyjna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zawarta w niej interpretacja nie jest wiążąca dla Jednostki, jednakże jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Na podstawie art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn.zm.), Spółce służy prawo zaskarżenia niniejszej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Zgodnie z art. 54 § 1 w/w ustawy skargę (wraz z jej odpisem) wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.