D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z dnia 14.11.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zakopanem z dnia 07.11.2005 r. nr P.P. 443-40/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) odmawia zmiany przedmiotowego postanowienia uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu jest prawidłowa.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 02.08.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego w dniu 08.08.2005 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zakopanem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.
Spółka prowadzi działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania w pensjonacie. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przysługuje jej wynikające z art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) prawo podwyższenia, na umotywowany wniosek, kwoty różnicy podatku podlegającej zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia. Spółka uważa, iż podwyższenie to jest uzasadnione sezonowością wykonywanych przez nią usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała kilka orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanych na gruncie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), odnoszących się do pojęcia "sezonowości". Z analizy powyższych wyroków Spółka wywiodła wniosek, iż działalność prowadzona sezonowo to działalność ograniczona czasowo, o zmiennej dynamice, występującymi okresami mniejszej lub większej aktywności. Sezonowość najczęściej wiąże się z porami roku. I tym właśnie, zdaniem Spółki, charakteryzuje się prowadzona przez nią działalność. Zmienna dynamika wyróżnia sezon zimowy (grudzień, styczeń, luty) i sezon letni (lipiec, sierpień, wrzesień) oraz sezon martwy, kiedy sprzedaż występuje incydentalnie. Kolejny wyróżnik stanowi długość pobytu gości w sezonie wakacyjnym i ferii, gdzie występują pobyty dłuższe (14 dni) i poza sezonem - pobyty weekendowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zakopanem w postanowieniu z dnia 07.11.2005 r. nie potwierdził stanowiska Spółki. Stwierdził, iż działalność Spółki nie ma charakteru sezonowego. Przepisy ustawy nie definiują wprawdzie, co należy rozumieć pod tym pojęciem, jednakże w ocenie organu podatkowego do zaliczenia określonej działalności do działalności o charakterze sezonowym niezbędne jest udowodnienie, że dana działalność odróżnia się swoim charakterem od innej typowej działalności. Chodzi o pewną kwalifikowaną sezonowość, która pominięta w regulacjach podatkowych, stawiałaby podatników prowadzących taką działalność w gorszej sytuacji w zakresie opodatkowania od innych podatników. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania nie odbiega od działalności prowadzonej na ty terenie przez innych podatników, nie stawia Spółki w gorszej sytuacji w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, iż z dokonanych ustaleń wynika, że w określonych przez Spółkę jako sezon martwy miesiącach (marzec- czerwiec 2005 r.) wykazana jest wyższa sprzedaż niż w miesiącach sezonu zimowego (grudzień 2004 r. - luty 2005 r.).
Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 14.11.2005 r. podnosząc, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane po upływie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez Urząd Skarbowy wniosku Spółki, a więc znajdzie tu zastosowanie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Ponadto Spółka nie zgadza się z interpretacją zawartą w przedmiotowym postanowieniu, stwierdzając, iż jest ona niezgodna z przepisami i nie respektuje kierunków wykładni przepisów przyjętej w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Spółka zarzuca, iż w uzasadnieniu postanowienia okoliczności faktyczne przedstawione zostały wybiórczo. Charakterystyka działalności przedstawiona we wniosku została oparta na danych z wcześniejszych okresów i do tak opisanego stanu faktycznego powinien się odnieść Naczelnik Urzędu Skarbowego. Spółka wyjaśniła, że nie odniosła się do wyników sprzedaży konkretnych miesięcy, tj. grudzień 2004 r. - luty 2005 r. oraz marzec-czerwiec 2005 r. z tego powodu, iż od lipca 2004 r. w budynku pensjonatu prowadzony był remont i modernizacja, budynek był wykorzystywany sukcesywnie, a wszystkie apartamenty zostały udostępnione w marcu 2005 r.

Po rozpoznaniu złożonego zażalenia oraz akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza.
W przedmiotowym stanie faktycznym dyspozycja przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej nie znajdzie zastosownia. Zgodnie z tym przepisem w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 3, uznaje się że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika, inkasenta zawartym we wniosku. Spółka przedstawiła w załączeniu do zażalenia fotokopie potwierdzenia nadania wniosku na poczcie w dniu 2.08. 2005 r. oraz potwierdzenia odbioru wniosku przez Urząd Skarbowy w Zakopanem w dniu 5.08.2005 r. Natomiast na wniosku widnieje datownik Urzędu Skarbowego, z którego wynika, iż pismo to wpłynęło w dniu 8.08.2005 r. Zatem nawet przyjmując datę 5.08.2005 r. jako dzień wpływu wniosku Spółki do Urzędu - trzymiesięczny termin przypadał na dzień 5.11.2005 r. (sobota), a postanowienie wydane zostało w dniu 7.11.2005 r. (poniedziałek), czyli z zachowaniem przewidzianych w Ordynacji podatkowej terminów. Zgodnie bowiem z art. 12 §5 tej ustawy jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Zgodnie z art. 87 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od złożenia rozliczenia ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty jest uzasadnione sezonowością produkcji lub sezonowością wykonywanych usług, lub sezonowością skupu produktów rolnych.

Pojęcie sezonowości nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Zatem dla oceny, pod tym kątem, charakteru danej działalności należy rozpatrywać indywidualnie okoliczności konkretnej sprawy.
Nieuzasadniony jest zarzut Spółki, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego obowiązany był odnieść się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu. Zasadnym było odwołanie się do danych posiadanych przez organ podatkowy, dotyczących działalności prowadzonej przez Spółkę, a nie poprzestawanie jedynie na informacjach dotyczących działalności innego podmiotu. Spółka bowiem charakteryzując świadczone przez siebie usługi krótkotrwałego zakwaterowania oparła się na danych z wcześniejszych okresów działalności prowadzonej w tym budynku przez inny podmiot.

Z ustaleń dokonanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, iż Spółka dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług w dniu 5.04.2004 r. W okresie od kwietnia do listopada 2004 r., za wyjątkiem maja, Spółka nie osiągnęła żadnego obrotu. Począwszy od grudnia 2004 r. zaczęła wykazywać obrót. W miesiącach lipiec - wrzesień 2005 r. wykazana sprzedaż była większa od wykazywanej w innych miesiącach. W zażaleniu Spółka odniosła się do powyższego informując, iż od lipca 2004 r. w budynku pensjonatu prowadzony był remont i modernizacja, wszystkie apartamenty zostały udostępnione dopiero w marcu 2005 r.
W ocenie Dyrektora tut. Izby Skarbowej działalności Spółki nie można uznać za sezonową, do której miałby zastosowanie powołany powyżej przepis art. 87 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Region ... jest terenem turystycznym, odwiedzanym przez cały rok. Wprawdzie najwięcej osób korzysta z usług świadczonych przez Spółkę w tzw. sezonie zimowym i letnim, jednakże jak wynika z danych zawartych w deklaracji VAT-7, Spółka osiąga z tego tytułu obrót także w innych miesiącach. A wysokość tego obrotu wcale nie wskazuje jakoby sprzedaż poza tzw. sezonem występowała incydentalnie. Ponadto, jak sama Spółka zauważa, osoby korzystają ze świadczonych przez nią usług poza tzw. sezonem z związku z wyjazdami weekendowymi.

Sama więc okoliczność, że zapotrzebowanie na usługi świadczone przez Spółkę jest zwiększone w okresie letnim i zimowym, w porównaniu do wiosennego i jesiennego, nie może być podstawą do uznania, iż prowadzona przez cały rok działalność polegająca na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania ma charakter sezonowy. Ponadto w powołanym przepisie art. 87 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT mowa jest o sezonowej działalności podatnika, a nie sezonowości popytu na jego usługi.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie orzekł jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Na decyzje służy prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5 z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.