Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, przedstawione w piśmie z dnia 20 marca 2006 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem nr DF/388/06 z dnia 20 marca 2006 r., które do Kancelarii tutejszego Urzędu wpłynęło w dniu 23 marca 2006 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Braki formalne stwierdzone we wniosku, na wezwanie organu podatkowego zostały usunięte pismem nr DF/864/06 z dnia 10 kwietnia 2006 r.(data wpływu do Kancelarii Urzędu - 12 kwiecień 2006 r.)Wniosek zawierał dwa problemy, które zostały rozstrzygnięte przez organ podatkowy odrębnymi postanowieniami.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest następujący:

Wnioskodawca jest producentem cukru. Sprzedaż cukru do odbiorców spoza Unii Europejskiej, odbywa się według cen światowych, które są niższe od cen interwencyjnych, obowiązujących na rynku unijnym. W ramach wspólnej polityki rolnej, różnica pomiędzy ceną interwencyjną obowiązującą na rynku unijnym a ceną światową pokrywana jest refundacją wywozową. Rozliczaniem i wypłatą przedmiotowych refundacji zajmuje się Agencja Rynku Rolnego.Zdaniem Wnioskodawcy, dopłaty (refundacje wywozowe) za eksport cukru, który nie może być sprzedany na rynku unijnym, wypłacane Spółce ze środków unijnych przez Agencję Rynku Rolnego są dopłatami bezpośrednimi przekazywanymi producentom w ramach Wspólnej Polityki Rolnej i zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają zwolnieniu z tego podatku. W ocenie Spółki, zgodnie z art. 7 ust. 3 powołanej ustawy, z podstawy opodatkowania wyłączeniu podlega też odpowiednia kwota kosztów uzyskania przychodu. Ze względu na dużą skalę działalności, Spółka nie jest w stanie bezpośrednio przyporządkować określonych kosztów do przychodów zwolnionych z podatku i dlatego zdaniem Spółki w Jej sytuacji znajduje zastosowanie art. 15 ust 2 ustawy. Zdaniem Spółki powinna Ona wyłączyć po stronie przychodów kwoty refundacji wywozowych oraz równolegle pomniejszyć koszty uzyskania przychodów tj. ustalić je w proporcji, w jakiej przychody opodatkowane pozostają w ogólnej kwocie przychodów (sumie przychodów opodatkowanych i zwolnionych).Spółka zwróciła się do organu podatkowego o potwierdzenie poprawności zaprezentowanego stanowiska.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Otrzymywane przez Spółkę refundacje wywozowe do eksportu cukru, stanowią przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"). Stanowisko takie organ podatkowy przedstawił w postanowieniu PD/423-12.1/GC/2006 z dnia 19 czerwca 2006 r.Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, dochodem będącym przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest: nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Stosownie natomiast do postanowień art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy, przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się zarówno przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku jak też kosztów uzyskania tych przychodów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, wysokość przychodów i kosztów uzyskania przychodów powinny wynikać z prowadzonej przez podatnika ewidencji rachunkowej, ale w przypadku trudności z wyodrębnieniem kosztów uzyskania przychodu związanych ze źródłami przychodów zwolnionymi od podatku możliwe jest ustalenie wysokości tych kosztów według zasady wynikającej z art. 15 ust 2 ustawy. Przepis ten stanowi że: "Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów." Z kolei według ust. 2a tego artykułu: "Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio."

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wydatki i koszty Spółki dotyczą przychodów ze źródła podlegającego opodatkowaniu, jednak część tego przychodu (refundacje wywozowe do eksportu cukru), osiągniętego w wyniku poniesienia tych wydatków (kosztów), zwolniona jest z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zdaniem organu podatkowego, w opisanej sytuacji Spółka obowiązana jest do zastosowania art. 15 ust. 2a ustawy, a tym samym ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów podlegających wyłączeniu z podstawy opodatkowania przyjmując, że pozostają one w takim stosunku do ogółu kosztów, w jakim do ogólnej kwoty przychodów pozostają przychody uzyskane z refundacji wywozowych.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych. Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.