POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 5 października 2005 r. przesłany do tut. Urzędu przez Urząd Skarbowy w Nowym Sączu w dniu 17 października 2005 r., uzupełniony pismem z dnia 28 października 2005 r. (data wpływu do Urzędu 3 listopada 2005 r.) dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że przedstawione stanowisko w ww. piśmie nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W piśmie, Bank Spółdzielczy zwraca się z zapytaniem: czy może podjąć decyzję o umorzeniu wierzytelności swojego klienta i zaliczeniu tej wierzytelności do kosztów, jeżeli niemożliwym jest uzyskanie zgody klientana umorzenie. Coraz częściej jest bowiem tak, żedłużnicy zmieniają miejsce zamieszkania bez powiadomienia Banku i ustalenie miejsca ich pobytu nie jest możliwe. Wobec tego Bank nie może uzyskać zgody na umorzenie należności ze względu na stały brak kontaktu z dłużnikiem. Bank podaje również, że wierzytelności wcześniej nie zostaływykazane po stronie przychodów, gdyż w bankach kredyty stanowią "należności", a nie "przychody".

Zdaniem Banku, jeżeli podejmie kroki niezbędne dla ustalenia miejsca pobytu dłużnika poprzez uzyskanie informacji z Centralnego Biura Adresowego, skieruje do dłużnika stosowne oświadczenie woli o umorzeniu długu na adres podany przez CBA, a dłużnik nie podejmie pisma pod adresem podanym przez CBA i pismo zostanie zwrócone przez Pocztę Polską, brak zgody dłużnika na umorzenie długu nie może stanowić przeszkody dla jego umorzenia i zaliczenia wierzytelności do kosztów.

Po zapoznaniu się z przedstawionym przez Bank stanem faktycznym, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego informuje:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, umorzonych kredytów (pożyczek) bankowych, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z:
a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
b) postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, lub
c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.
Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby można uznać za koszty uzyskania przychodów kredyt lub pożyczkę bankową, muszą być spełnione dwa warunki:
1. kredyt lub pożyczka bankowa musi być umorzona,
2. umorzenie musi być związane z wymienionymi w tym przepisie przypadkami.
Zdaniem Naczelnika MUS żaden z powyższych warunków nie został przez Bank spełniony. Z pisma Banku nie wynika by umorzenie było związane z bankowym postępowaniem ugodowym lub z postępowaniem upadłościowym lub realizacją programu restrukturyzacji. Natomiast zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Jeżeli wierzyciel nie posiada stosownego oświadczenia dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przyjęte, nie może skorzystać z ww. przepisu ustawy.

W powyższym przypadku nie będzie miał też zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o pdop, z którego wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust 3 zostały zarachowane jako przychody należne, gdyż wierzytelność Banku nie tylko nie została umorzona, ale nigdy nie była przychodem należnym.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.