Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o interpretację z dnia 26-04-2006r. uzupełnionego w dniu 30.05.2006 r. przez WIW co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącego zwolnienia wypłacanej byłemu pracownikowi renty wyrównawczej na podstawie wyroku sądu stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko podatnika nie jest prawidłowe.

Z wniosku wynika, że WIW na podstawie wyroku Sądu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 24.11.1995 r. wypłaca byłemu pracownikowi rentę wyrównawczą na podstawie art. 444 § 2 Kodeku cywilnego.

Czy renta wyrównawcza przyznana w drodze wyroku sądowego na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

WIW uważa, iż renta wyrównawcza wypłacana byłemu pracownikowi na podstawie wyroku sądowego nie mieści się w zwolnieniach z art. 21 ustawy.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14, poz 176 z 2000 r. ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 2003 roku (Dz. U. Nr 202 z 2003 r., poz. 1956) wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły jego widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawę prawną do otrzymania renty wyrównawczej stanowi przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Powołany przepis stanowi, że jeżeli poszkodowany stracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły sie jego widoki powodzenia lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody lub odpowiedniej renty. Renty wyrównawcze wypłacane na podstawie art. 444 k.c. stanowią wyrównanie za szkody, jakie poszkodowany poniósł w następstwie utraty całkowicie lub częściowo zdolności do pracy zarobkowej. Mają one na celu naprawienie szkody przyszłej, wyrażającej się w wydatkach na zwiększone potrzeby oraz w nie osiąganiu tych zarobków i innych korzyści majątkowych, jakie poszkodowany osiągnąłby w przyszłości, gdyby nie doznał uszczerbku. Rozmiar tych wydatków i rozmiar utraconych korzyści powinny wyznaczyć wysokość renty. Szkoda wyraża się zatem różnicą pomiędzy zarobkami, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w okresie objętym rentą, a wszelkimi dochodami.

Mając powyższe na uwadze, renty wyrównawcze przyznane wyrokiem sądu na podstawie art. 444 k.c. mają charakter odszkodowawczy, a zatem korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie tutejszego organu podatkowego, mając na względzie stan faktyczny i powołane przepisy, stanowisko WIW przedstawione we wniosku, iż renta ta podlega opodatkowaniu należy uznać za nieprawidłowe.