Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług kierowania pojazdami samochodowymi, będącymi własnością zleceniodawcy. W/w usługi świadczy zarówno na terytorium kraju jak i Unii Europejskiej. Od miesiąca listopada 2005 zatrudnia pracownika w charakterze kierowcy.

Zdaniem podatnika diety wypłacone pracownikom - kierowcom są kosztem uzyskania przychodów w ramach limitów określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002: - w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju - w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju

Organ podatkowy biorąc pod uwagę stan prawny oraz przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny zważył co następuje:Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowy od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Art. 23 ustawy nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika. Przepis art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulację zgodnie z którą nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowej przedsiębiorcy i osób współpracujących, a więc nie ma zastosowania do wypłat dokonywanych pracownikom mających na celu rekompensatę zwiększonych kosztów utrzymania w trakcie podróży służbowej (tzw. diet). Uregulowania kodeksu pracy nakładają na pracodawcę obowiązek ponoszenia wszelkich kosztów związa-nych z wykonywaniem przez pracownika zadań służbowych. Regulacje w tym zakresie zawiera m. in. art. 77.5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 roku nr 21 poz. 94 ze zm.), który stanowi iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znaj-duje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy. Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują odpowiednio: - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. nr 236 poz. 1990 ze zm.) - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. nr 236 poz. 1991 ze zm.) Przepis art. 77.5 §3 Kodeksu pracy daje pozostałym pracodawcom działającym w sferze pozabudżetowej możliwość dowolnego ustalania wysokości należności z tytułu podróży służbowych pracowników (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania). W myśl art. 77.5 §4 Kodeksu pracy ustalona przez pracodawcę wysokość diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju lub poza jego granicami nie może być jednak niższa od wysokości diety ustalonej dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej (tj. wynikających z przywołanych wyżej rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej). W przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę w myśl art. 77.5 § 5 Kodeksu pracy pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej. Z uwagi na obowiązujące pracodawcę uregulowania kodeksu pracy, zgodnie z którymi wszystkie niezbędne koszty związane z wykonywaniem zadań służbowych, poniesione przez pracownika obciążają pracodawcę, uznać należy, że stanowisko przedstawione we wniosku - w zakresie w jakim dotyczy diet pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy - jest prawidłowe.