INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 06 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 10 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego miejscem zamieszkania położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego miejscem zamieszkania położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię ok. 17600 ha i jest on administracyjnie podzielony na 12 leśnictw.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP), w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP należą w szczególności zastępcy nadleśniczego, leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni. W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej - miejscem wykonywania pracy jest teren nadleśnictwa;
2. dla leśniczych, podleśniczych pracujących w leśnictwach - miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę;
3. dla pozostałych pracowników - miejscem wykonywania pracy jest siedziba nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a i b zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a i b, wg § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo), z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników, wymienionych powyżej w pkt a i b wg § 4 PUZP, polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Do zakresu podstawowej działalności gospodarczej nadleśnictwa, nie zalicza się usług wynajmowania samochodów. Wynajmowanie samochodów jest usługą wykonywaną przez nadleśnictwo sporadycznie.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytania:

• Czy po stronie pracownika - nadleśniczego powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych na terenie administrowanym przez Nadleśnictwo z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca pracy...
• Czy w związku z powyższym Nadleśnictwo będzie zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca wykonywania pracy - za przejazd z miejsca garażowania samochodu do miejsca wykonywania pracy (teren Nadleśnictwa lub siedziba Nadleśnictwa) oraz z tytułu przejazdu z miejsca wykonywania pracy (z terenu Nadleśnictwa lub siedziby Nadleśnictwa) do miejsca garażowania samochodu, na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustalenia i pobrania zaliczki na ten podatek...
  
  

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) przez nadleśniczego, zastępcę nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie nadleśnictwa, w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku. W związku z wyżej wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w razie zagrożenia pożarami lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Nadleśnictwa, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub Innego mienia Nadleśnictwa. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów własności Nadleśnictwa (pracodawcy), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zatem przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym, zdaniem Nadleśnictwa, po stronie tych pracowników nie występuje żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na poparcie powyższego Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 04 listopada 2011 r. znak: IBPB II/1 /415-704/11/MK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 listopada 2011 r. znak: IPTPB1/415-140/11-2/KSU.

Podsumowując, Nadleśnictwo stoi na stanowisku, iż przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego, inżynierowi nadzoru, strażnikowi leśnemu, w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie pracy, czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w Podnadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników.

Zdaniem Nadleśnictwa, w wyżej wymienionych przypadkach (opisanych w pkt 1-3 poz. 69 wniosku), regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pdof) nie będą miały zastosowania.

Zdaniem Nadleśnictwa, w razie gdyby przejazdy z oraz do miejsca garażowania generowały przychód ze stosunku pracy, to wartości pieniężnej tego świadczenia nie można byłoby ustalać w oparciu o art. 12 ust. 2 pdof, pomimo ujęcia, w § 18 ust 2 PUZP, w części Świadczenia Pracownicze, regulacji w zakresie posiadania prawa przez niektóre grupy pracowników do bezpłatnego używania samochodów służbowych na zasadach tam określonych.

Nadleśnictwo uważa, iż posiadanie przez pracownika prawa do używania samochodu służbowego w określonych w PUZP sytuacjach, związanych z wykonywaniem pracy, nie ma charakteru świadczenia w naturze (deputatu lub jego ekwiwalentu - mającego charakter wynagrodzenia), którym zgodnie z art. 183c § 1 i 2 Kodeksu pracy, powinni być objęci wszyscy pracownicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego miejscem zamieszkania położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem. W pozostałym zakresie, zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy, wydano odrębną interpretację znak: IBPB II/1/415-369/12/BJ.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP należą w szczególności zastępcy nadleśniczego, leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni.

W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej - miejscem wykonywania pracy jest teren nadleśnictwa;
2. dla leśniczych, podleśniczych pracujących w leśnictwach - miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę;
3. dla pozostałych pracowników - miejscem wykonywania pracy jest siedziba nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a i b zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów. Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a i b, wg § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo), z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań. Praca pracowników, wymienionych powyżej w pkt a 1 b wg § 4 PUZP, polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego z miejsca garażowania, będącego miejscem zamieszkania położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) nadleśniczego – o ile w istocie nie służą jego osobistym celom lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy. W związku z powyższym, Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy. Tym samym bezprzedmiotowa stała się ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do sposobu ustalania wartości tychże świadczeń, skoro świadczenia te nie generują przychodu, co oznacza, że nie ma potrzeby ustalania ich wartości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.