POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 23.11.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 28.11.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 21.02.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie konieczności składania dodatkowych dokumentów wraz z deklaracją VAT-7 w przypadku skorzystania z prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

stwierdza, że :

stanowisk przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik jest producentem konstrukcji metalowych dla kontrahenta niemieckiego, który podał swój numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej (w tym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych) na terytorium Niemiec. Wyroby są produkowane w kraju, ich główną część stanowią materiały powierzone, a pozostałą część materiały zakupione na terytorium kraju. Materiały kontrahenta są przywożone z Niemiec na podstawie rachunku pro forma i specyfikacji - nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wyroby gotowe są wywożone z terytorium kraju do kontrahenta niemieckiego (na terytorium Niemiec) w terminie 30 dni od wykonania usług. Podatnik dokonuje zakupu towarów i usług na terytorium kraju dotyczących wyżej opisanej działalności.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy powinien składać dodatkowe dokumenty (wniosek o zwrot podatku VAT naliczonego) wraz z deklaracją VAT-7 w celu skorzystania z możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług, gdy zakupy te dotyczą świadczenia usług poza terytorium kraju, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy w danym okresie rozliczeniowym Podatnik wykona wyłącznie te usługi.

Zdaniem Podatnika, nie należy składać żadnych dodatkowych dokumentów oprócz deklaracji VAT-7.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik produkuje w kraju wyroby, składające się w głównej części z materiałów powierzonych, a w pozostałej części z materiałów zakupionych na terytorium kraju. Materiały kontrahenta są przywożone z Niemiec na podstawie rachunku pro forma i specyfikacji - nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wyroby gotowe są wywożone z terytorium kraju do kontrahenta niemieckiego (na terytorium Niemiec) w terminie 30 dni od wykonania usług. Kontrahent podał swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec. Podatnik dokonuje zakupu towarów i usług na terytorium kraju, które są wykorzystywane do wyżej opisanej działalności. W danym okresie rozliczeniowym Podatnik wykonał wyłącznie przedmiotowe usługi.

Ustawa o VAT, w art. 5 ust. 1 określa, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają :

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ;
2. eksport towarów ;
3. import towarów ;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju ;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Miejsce świadczenia usług, zdefiniowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 6 i art. 28.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny wymaga, aby wyjaśnić wskazane pojęcie "usług na ruchomym majątku rzeczowym", wymienione w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT, które nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. W oparciu o wykładnię językową przez omawiane usługi należy rozumieć wszelkie usługi, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani towaru wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego. W takim przypadku należność podatnika (usługodawcy) obejmuje wyłącznie samą wartość usługi.

W niektórych przypadkach przy definiowaniu rodzaju wykonywanych czynności (dostawa lub usługa) istotne znaczenie może mieć udział materiałów własnych wykonującego świadczenie. Należy zaznaczyć, iż przy wykonywaniu czynności na ruchomym majątku rzeczowym może dochodzić do sytuacji, w której podatnik świadczący usługę angażuje część swoich towarów. Powstaje wówczas sytuacja, w której towar poddany w/wym. czynnościom jest łączony z towarem należącym do zleceniobiorcy. W przypadku, gdy udział materiałów własnych zleceniobiorcy przekracza udział materiałów powierzonych przez zleceniodawcę, to nie można przyjąć, iż zleceniobiorca wykonuje usługi na majątku ruchomym zleceniodawcy - w takim przypadku należy potraktować tę transakcję jako dostawę towaru, zakładając, iż w wyniku wykonanej usługi powstaje nowy towar, którym zleceniobiorca, po dokonaniu czynności związanych z jego wykonaniem, rozporządza jak właściciel.

Nawiązując do w/wym. wykładni oraz mając na uwadze zaistniały stan faktyczny tj. wytwarzanie przez Podatnika wyrobów, do produkcji których wykorzystano w głównej części materiały powierzone, należy stwierdzić, iż zakres wykonywanych przez Podatnika czynności odpowiada charakterowi usług ujętych w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT - usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż polski usługodawca będzie świadczył na rzecz kontrahenta usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT.

W myśl art. 28 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d), świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju (art. 28 ust. 8 ustawy o VAT).

W zakresie, w jakim termin wywiezienia towarów po wykonaniu usług poza terytorium kraju mógłby wpłynąć na określenie miejsca świadczenia usług, należy stwierdzić, iż w przypadku spełnienia warunku ich wywiezienia poza terytorium kraju w terminie nie później niż 30 dni od dnia wykonania usługi miejscem świadczenia (opodatkowania) będzie terytorium Niemiec.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT).

Warunkiem odliczenia jest posiadanie przez Podatnika dokumentów, "z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami". Ustawodawca nie precyzuje jakiego rodzaju dokumenty są wymagane - zważywszy na charakter okoliczności, która miałaby być dowiedziona - mogą to być jakiekolwiek dokumenty (w myśl zasady zawartej w art. 180 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem), w tym dokumenty wewnętrzne Podatnika, czyli np. umowy handlowe, rysunki techniczne, potwierdzenia na fakturach sprzedaży, specyfikacje, korespondencja handlowa, dokumenty magazynowe, inna dokumentacja techniczna, z której wynika, że nabyte towary i usługi zostały wykorzystane do wytworzenia przedmiotowych wyrobów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego - przy spełnieniu odpowiednich przesłanek - Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług, które służyć będą opisanej w stanie faktycznym działalności - świadczeniu przedmiotowych usług poza terytorium kraju.

Z powyższego wynika zatem, że w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, Podatnik nie ma obowiązku złożenia żadnych innych dokumentów wraz z deklaracją VAT-7.

Jednakże, w przypadku gdy Podatnik w danym okresie rozliczeniowym dokona wyłącznie czynności stanowiące świadczenie usług poza terytorium kraju (co Podatnik oświadczył) i wystąpi u niego sytuacja, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT (kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego), to tut. Organ wskazuje na przepis art. 86 ust. 19, zgodnie z którym jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16, lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Przywołany powyżej art. 87 ust. 1 obok przeniesienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na następny okres rozliczeniowy przewiduje również możliwość zwrotu tej różnicy na rachunek bankowy. Aby Podatnik mógł z niej skorzystać, powinien zastosować się do treści art. 87 ust. 5 ustawy o VAT, w myśl którego na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 4 (tj. w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia).

Reasumując, w przypadku gdy Podatnik (dokonujący w danym miesiącu wyłącznie czynności polegającej na świadczeniu usług poza terytorium kraju) ma zamiar jedynie skorzystać z prawa do odliczenia podatku, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, nie ma on obowiązku składania dodatkowych dokumentów wraz z deklaracją VAT-7, jednakże w sytuacji, gdy Podatnik będzie miał zamiar otrzymać zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, powinien on wraz z deklaracją VAT-7 złożyć dodatkowo umotywowany wniosek.