Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-407/12/MK
z 13 września 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB3/423-407/12/MK
Data
2012.09.13
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Zwolnienia przedmiotowe
Słowa kluczowe
dochody wolne od podatku
działalność gospodarcza
specjalna strefa ekonomiczna
utrata prawa do zwolnienia
warunki zwolnienia
zakres zezwolenia
zezwolenie
zwolnienia przedmiotowe
Istota interpretacji
Czy wskutek wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego?
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - konsekwencji podatkowych związanych z wygaszeniem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych. Wnioskodawca – X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji modułów ciekłokrystalicznych do telewizorów LCD na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa") na podstawie zezwolenia z dnia 11 sierpnia 2006 r. zmienionego decyzjami Ministra Gospodarki z dnia X czerwca 2008 r., X kwietnia 2009 r. oraz X lipca 2011 r. („Zezwolenie"). Na mocy decyzji zmieniających zezwolenie, aktualnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Strefy w oparciu o następujące warunki:
Spółka spełniła powyżej wskazane wymogi dotyczące poziomu wydatków inwestycyjnych, które miała ponieść na terenie Strefy. Ponadto w okresie 12 miesięcy poprzedzających złożenie niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka utrzymywała średnioroczne zatrudnienie na poziomie 1756 pracowników. W związku z prowadzeniem działalności na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia, Spółka wykorzystała dotychczas część pomocy publicznej przysługującej jej w formie zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na trudną sytuację rynkową (kryzys ekonomiczny), zaplanowany pierwotnie (na etapie ubiegania się o Zezwolenie) rozwój Spółki i związany z nim dalszy wzrost zatrudnienia nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego. W związku z tym, zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności. Jednym z nich jest zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE") i, w konsekwencji, rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia będzie spełniała wskazany w Zezwoleniu warunek dotyczący poniesienia nakładów inwestycyjnych, natomiast w dalszym ciągu będzie miała czas (do 31 grudnia 2014 r.) na spełnienie warunku dotyczącego poziomu zatrudnienia. Biorąc pod uwagę powyższe, możliwa jest również sprzedaż części środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (po stwierdzeniu wygaśnięcia Zezwolenia), z którymi związane były wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego. W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:
Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną. Spółka stoi na stanowisku, że wydanie przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie będzie skutkowało koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Zdaniem Spółki, sprzedaż środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, po dniu wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia i przed upływem 5 lat od wprowadzenia ich do Ewidencji nie będzie skutkowała koniecznością zwrotu pomocy publicznej w części odpowiadającej wartości sprzedanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca podniósł, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej („SSE") na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE. Ustawa o SSE w art. 19 przewiduje możliwość zakończenia działalności prowadzonej w ramach SSE przed upływem okresu, na który zostało udzielone zezwolenie. W zależności od okoliczności, następuje to w oparciu o jedną z dwóch wyraźnie wyodrębnionych procedur, które skutkują (a) cofnięciem zezwolenia (art. 19 ust. 3 ustawy o SSE) albo (b) wygaśnięciem zezwolenia (art. 19 ust. 5 ustawy o SSE). Cofnięcie zezwolenia w świetle przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa o SSE w art. 19 ust. 3 zawiera zamknięty katalog przesłanek, które mogą doprowadzić do cofnięcia zezwolenia. Zezwolenie może zostać cofnięte wyłącznie wtedy, gdy zostanie spełniona przynajmniej jedna z poniższych:
Konsekwencje cofnięcia zezwolenia na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych zostały wskazane w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 17 ust. 5 tej ustawy, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W chwili obecnej Spółka spełnia wszelkie dotychczasowe zobowiązania wynikające z Zezwolenia (warunek dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych został już spełniony, na spełnienie warunku dotyczącego utworzenia miejsc pracy Spółka ma czas do 31 grudnia 2014 r.), wobec czego nie została spełniona żadna z przesłanek do cofnięcia zezwolenia wymienionych w ustawie o SSE. W rezultacie ewentualne zakończenie przez Spółkę działalności w ramach Strefy nie może mieć miejsca w tym trybie. Ponadto, w ocenie Spółki, negatywne konsekwencje cofnięcia zezwolenia wskazane w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT są formą sankcji za niezrealizowanie przez dany podmiot wymogów wskazanych w otrzymanym zezwoleniu, co w sytuacji Spółki na dzień wydania decyzji o wygaśnięciu zezwolenia nie będzie miało miejsca. Tym samym Spółka uważa, że powyżej wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako odnoszące się bezpośrednio i wyłącznie do procedury cofnięcia zezwolenia, nie znajdą zastosowania w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku. Wygaśnięcie zezwolenia w świetle przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ustawą o SSE, wygaśnięcie zezwolenia następuje w związku z zakończeniem funkcjonowania danej SSE lub w drodze decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki, która zostaje wydana na skutek wniosku złożonego przez przedsiębiorcę. W odniesieniu do drugiego z tych przypadków ustawa o SSE nie precyzuje szczególnych okoliczności, które stanowią podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia. Stanowi ona jedynie, że wygaśnięcie zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy (art. 19 ust. 5 ustawy o SSE). Z uwagi na brak wskazania kryteriów uprawniających do wnioskowania o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia, złożenie wniosku stanowi możliwość, z której przedsiębiorca może dobrowolnie skorzystać. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ani ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych nie zawierają regulacji, które określałyby konsekwencje podatkowe wygaśnięcia zezwolenia. Wykładnia językowa art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż przepisy te dotyczą wyłącznie sytuacji cofnięcia zezwolenia. Z wnioskowania a contrario należy zatem wywieść, iż skoro w art. 17 ust. 5 i 6 ustawodawca wprost uregulował konsekwencje cofnięcia zezwolenia, a w przepisach tych nie zostało wymienione wygaśnięcie zezwolenia, to wymienione przepisy nie obejmują swoją dyspozycją sytuacji wygaśnięcia zezwolenia. Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), w związku z czym winny być interpretowane w sposób ścisły, zgodnie z ich wykładnią literalną. Wygaśnięcie zezwolenia następuje wskutek wydania decyzji przez Ministra Gospodarki w tym zakresie i wywołuje skutki prawne dopiero od tej chwili - a zatem ex nunc. Warunkiem wygaśnięcia zezwolenia jest zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki wniosku przedsiębiorcy o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia. Innymi słowy, skutki wygaśnięcia zezwolenia można wywodzić dopiero od momentu wyrażenia przez Ministra Gospodarki zgody na wygaśnięcie zezwolenia, w formie decyzji stwierdzającej jego wygaśnięcie. Inaczej jest w przypadku cofnięcia zezwolenia. Decyzja o cofnięciu zezwolenia oznacza, że przedsiębiorca strefowy nie wywiązał się z przyjętych zobowiązań, a w konsekwencji przywilej podatkowy, wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT zostaje mu odebrany od początku korzystania ze zwolnienia strefowego, co wynika z brzmienia art. 17 ust. 5 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o SSE i ustawy o CIT są w tym zakresie spójne i nie określają wstecznych konsekwencji wygaśnięcia zezwolenia strefowego. Zatem, dopiero od momentu wygaśnięcia Zezwolenia Spółka nie będzie uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z CIT, natomiast nie utraci ona prawa do zwolnienia, z którego już skorzystała (czyli otrzymanej pomocy publicznej) - w okresie poprzedzającym wygaśnięcie Zezwolenia. Powyższą tezę potwierdza również art. 217 Konstytucji RP, według którego „nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy." Interpretacja tego przepisu prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że niedozwolona jest nieznajdująca oparcia w tekście ustawy podatkowej, rozszerzająca wykładania przepisów prawa, która jest niekorzystna dla podatnika. Gdyby celem ustawodawcy było powiązanie negatywnych konsekwencji podatkowych również z wygaśnięciem zezwolenia, zostałoby to wprost wyrażone w ustawie o CIT. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydanie przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych, który nie został zapłacony w związku z korzystaniem ze zwolnienia podatkowego. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:
Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2012 r., znak ILPB3/423-525/11-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu trafnie przychylił się do powyższego stanowiska: „zastosowanie przepisów dotyczących cofnięcia zezwolenia do wygaśnięcia zezwolenia oznaczałoby naruszenie zasad wykładni językowej i całkowicie zmieniałoby sens regulacji ustawowej. Art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie, bowiem odnosi się wyłącznie do cofnięcia zezwolenia, którym to pojęciem bezpośrednio posługuje się Ustawa o SSE. Brak jest więc jakichkolwiek przesłanek, które pozwalałyby uznać, iż przez cofnięcie zezwolenia należy rozumieć także jego wygaśnięcie. Wręcz przeciwnie - to są dwie różne procedury, z którymi ustawodawca wiąże zupełnie odmienne implikacje podatkowe."3 Stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku zostało również uznane za prawidłowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w tożsamych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, tj.:
Wprawdzie dwie powyższe interpretacje indywidualne zostały wydane w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, jednak mając na uwadze, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w zakresie reguł dotyczących korzystania ze zwolnień podatkowych w ramach SSE zbliżone, powyższe interpretacje także potwierdzają prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy. Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska. Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do treści art. 17 ust. 4 cyt. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Zgodnie z art. 17 ust. 5 tej ustawy, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej. Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (j. t. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt 5 ww. ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r. Zgodnie z przepisem art. 12 dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji modułów ciekłokrystalicznych do telewizorów na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa") na podstawie zezwolenia z dnia 11 sierpnia 2006 r. zmienionego decyzjami Ministra Gospodarki z dnia 27 czerwca 2008 r., 9 kwietnia 2009 r. oraz 25 lipca 2011 r. („Zezwolenie"). Na mocy decyzji zmieniających zezwolenie, aktualnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Strefy w oparciu o następujące warunki:
Zarząd Spółki rozważa możliwość wystąpienia do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i, w konsekwencji, rezygnacji z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia będzie spełniała wskazany w Zezwoleniu warunek dotyczący poniesienia nakładów inwestycyjnych, natomiast do dnia 31 grudnia 2014 r. będzie miała czas na spełnienie warunku dotyczącego poziomu zatrudnienia. Biorąc pod uwagę powyższe, możliwa jest również sprzedaż części środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (po stwierdzeniu wygaśnięcia Zezwolenia), z którymi związane były wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego. Należy podkreślić, że przepisy ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych przewidują dwie odrębne procedury w zakresie zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i ustania bytu prawnego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej:
W świetle art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. Przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie określają szczegółowo sytuacji (poza upływem okresu, na który zostało wydane zezwolenie), w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostaje wygaszone, ani też nie wskazują jakichkolwiek negatywnych dla przedsiębiorcy strefowego skutków wygaśnięcia zezwolenia. Przepisy te wskazują jedynie, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy. Z kolei, jak stanowi, art. 19 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:
Przepis art. 19 cyt. ustawy wymienia więc następujące przypadki:
Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa. W powyższym sensie zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 nie ma charakteru obowiązku - Wnioskodawca może bowiem zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania. Na mocy art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. W związku z wygaśnięciem zezwolenia podatnik traci prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zwolnienie to jest nierozerwalnie związane z posiadaniem przez podatnika zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy . Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że w przypadku, gdy na wniosek przedsiębiorcy Wnioskodawcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie zezwolenia, t.j. zaistnieje okoliczność nie wymieniona powyżej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego objętego wcześniej zwolnieniem. Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że od momentu wygaśnięcia Zezwolenia Spółka nie będzie uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego, natomiast nie utraci ona prawa do zwolnienia, z którego już skorzystała (czyli otrzymanej z tego tytułu pomocy publicznej) – za okres poprzedzający wygaśnięcie zezwolenia. Jednocześnie ustosunkowując się do kwestii nie wyznaczonej pytaniem interpretacyjnym (a więc wykraczającej poza zakres wniosku), tj. sprawy ewentualnego cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, należy dodać, że przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jest to decyzja o charakterze indywidualnym, szczegółowo określająca warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9 (art. 16 ust. 3 powołanej ustawy). Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2-4. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego strefą przed wydaniem decyzji w sprawie udzielenia, cofnięcia lub zmiany zezwolenia. Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego). Zatem organem właściwym do rozstrzygnięcia wątpliwości, czy zaistniały przesłanki, o których mowa przypadku postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki. Jednocześnie należy wskazać, że w myśl z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika, że wydając interpretację tut. organ nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku dokumentów. Wobec powyższego dołączone do wniosku załączniki, tj. kserokopie: zezwolenia nr 16/PSSE z dnia 11 sierpnia 2006 r. oraz decyzje Ministra Gospodarki z dnia: 25 lipca 2011 r. Nr 155/IW/11, 27 czerwca 2008 r. Nr 121/IW/08 i 9 kwietnia 2009 r. Nr 65/IW/09 nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o dane zawarte we wniosku. W odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych we wniosku interpretacji indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych, podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.