INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.11.2007r (data wpływu 05.12.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na finansowanie polis ubezpieczeniowych dla pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.12.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup polis ubezpieczeniowych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach funkcjonującego w firmie programu motywacyjnego planuje zakup dla 10 pracowników ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Umowa ubezpieczenia przewiduje, że całkowita wypłata, częściowa wypłata może być dokonana na wniosek ubezpieczającego nie wcześniej niż po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta umowa ubezpieczenia. Jednocześnie strony umowy dotyczącej programu inwestycyjnego ustalają, że uprawnionym do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego nie może być ubezpieczający, zaś umowa ubezpieczenia, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym zawarta została umowa ubezpieczenia, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy ubezpieczenia,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie ubezpieczenia.
   
   

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy koszty poniesione na sfinansowanie zakupu ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, pracodawca może zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki , gdy w ramach funkcjonującego w firmie programu, pracodawca zakupi dla pracowników ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, wydatki poniesione na sfinansowanie tego zakupu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów , składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1,3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto polisę lub odnowiono, wyklucza : wypłatę kwoty stanowiącej równowartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Powyższa regulacja oznacza, że w przypadku, gdy spełnione są wszystkie warunki przewidziane przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy, składki opłacane przez pracodawcę będą kosztem uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Odnośnie składek ponoszonych przez Spółkę jako pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, co do zasady pracodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez siebie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników ( art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ). Wyjątek od tej zasady stanowią składki z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej ( Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.). Zgodnie z powyższym kosztem uzyskania przychodów mogą być wyłącznie składki:

1) z działu I – Ubezpieczenia na życie:

1. ubezpieczenia na życie,
2. ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
3. ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych wyżej.
   
   

2) z działu II – Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe:

a) ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej:

• świadczenia jednorazowe,
• świadczenia powtarzające się ,
• świadczenia kombinowane.
• przewóz osób
  
  

b) ubezpieczenia choroby:

• świadczenia jednorazowe,
• świadczenia powtarzające się,
• świadczenia kombinowane.
  
  

Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłacone przez siebie składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników , dotyczących ryzyka wymienionego wyżej, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. pracodawca nie jest uprawnionym do otrzymania świadczenia,
2. umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ja zawarto lub odnowiono wyklucza:
   
   

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

W przedmiotowej sprawie według informacji zawartej w opisie zdarzenia przyszłego, ubezpieczenia dotyczą ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Składki z tytułu takiego ubezpieczenia przy spełnieniu pozostałych warunków , wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 59 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dają możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę , uznaje się , że stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock