W dniu 29 maja 2006r. Płatnik złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 14 czerwca 2006r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca zawarła z niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych.

W ramach umowy Spółka płaci za każdy miesiąc obowiązywania umowy wynagrodzenie ryczałtowe, liczone jako iloraz ryczałtu na osobę i liczby pracowników korzystających. Spółka wykupiła następujące rodzaje abonamentów:

- pakiet podstawowy plus dodatkowe świadczenia zdrowotne (tzw. usługa Best Doctors),

- pakiet diamentowy plus dodatkowe świadczenia zdrowotne (tzw. usługa Best Doctors) plus dodatkowe świadczenia zdrowotne udzielane członkom rodzin pracowników.

Wynagrodzenie za pakiet jest uzależnione od zakresu świadczonych usług. Usługi te obejmują m.in.

- wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie, zgodnie z Kodeksem pracy,

- badania diagnostyczne i laboratoryjne,

- specjalistyczne konsultacje lekarskie,

- domowe wizyty lekarzy internistów,

- drobne zabiegi chirurgiczne i laryngologiczne (pakiet diamentowy),

- świadczenia zdrowotne dla członków rodzin pracowników (pakiet diamentowy oraz pakiet podstawowy, ale w ograniczonym zakresie),

- usługi stomatologiczne (pakiet diamentowy),

- pakiet ubezpieczeń X: koszty leczenia, usługi assistance, bagaż podróżny, następstwa nieszczęśliwych wypadków (pakiet diamentowy).

Świadczeniem objęty jest również prokurent Spółki, nie będący z Nią w stosunku pracy.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy dla prokurenta Spółki, nie będącego pracownikiem, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

W opinii Wnioskującej, prokurent nie będący pracownikiem jest uprawniony do korzystania ze świadczeń medycznych na takich samych zasadach jak pracownik. Zakład opieki zdrowotnej pobierając wynagrodzenie ryczałtowe zobowiązuje się do udzielania oraz do utrzymywania stanu gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych. Zdaniem Wnioskodawcy trudno mówić o nieodpłatnym świadczeniu, w sytuacji, gdy nie ma możliwości przypisania wartości świadczenia (w tym przypadku usługi medycznej) do osoby korzystającej oraz gdy prokurent może nie osiągnąć żadnej ekonomicznej korzyści. Kolejnym argumentem dla Spółki jest fakt, iż ponoszone koszty abonamentów wyłączone są w Spółce z kosztów uzyskania przychodu, tym samym nie powinny stanowić przychodu dla osób uprawnionych do świadczeń medycznych.

Wnioskująca podnosi, iż w Jej opinii wartość abonamentu nie powinna stanowić przychodu po stronie prokurenta Spółki.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej wskazuje, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

- jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),

- jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),

- jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),

- w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 12 ust. 2a pkt 4).

Organ podatkowy pragnie jednak wskazać, iż by u beneficjenta świadczenia (tj. prokurenta) powstał przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, istnieć musi możliwość wyraźnego zindywidualizowania świadczenia, przypadającego na konkretną osobę.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskująca dokonuje ryczałtowej opłaty za nabyte pakiety usług medycznych. Opłata stanowi iloraz ryczałtu na osobę i liczby osób korzystających z usług medycznych. Jednocześnie, każdy korzystający uzyskuje prawo do korzystania z zakupionych przez Spółkę (w postaci pakietu) usług medycznych, na podstawie posiadanej karty pacjenta, którą jest obowiązany okazać przy każdej wizycie w zakładzie opieki zdrowotnej. Ponadto, lista osób korzystających z usług medycznych jest aktualizowana co miesiąc.

W przekonaniu organu podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym należy rozróżnić dwa zdarzenia: zakup pakietu przez Wnioskującą oraz otrzymanie świadczenia w postaci usług medycznych przez osobę korzystającą.

Mając na względzie powyższe, tutejszy organ podatkowy pragnie wyraźnie wskazać, iż nie może zgodzić się z twierdzeniem Wnioskującej, że nie istnieje możliwość przypisania indywidualnej usługi medycznej konkretnej osobie, która z tej usługi korzysta. Możliwość taka istnieje w oparciu o indywidualne karty pacjenta, które otrzymuje osoba korzystająca, i które przy każdej wizycie w zakładzie opieki zdrowotnej są przez Nią okazywane oraz na podstawie co miesiąc aktualizowanej listy osób korzystających z usług medycznych.

Na podstawie powyższego nie ma więc wątpliwości, z jakich konkretnie usług medycznych prokurent skorzystał. Można więc przypisać określonej osobie zarówno liczbę jak i rodzaj usług medycznych, z których nieodpłatnie skorzystał.

Dokonując wykładni wskazanego przepisu art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, iż przepis punktu 1 ma zastosowanie w przypadku, gdy przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia. Z kolei punkt 2 znajdzie zastosowanie, gdy przedmiotem świadczeń są zakupione usługi.

W przestawionym stanie faktycznym, zdaniem organu podatkowego, wartość pieniężną świadczenia otrzymanego w postaci usługi medycznej należy określić z zastosowaniem przepisu art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy podatkowej, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególnosci stanu i stopnia ich zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powyższe zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 4 wynika z faktu, iż prokurent nie otrzymuje świadczenia identycznego z tym, jakie zakupiła Spółka. Spółka bowiem dokonuje zakupu pakietu usług medycznych. Według Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 2003) pakiet to "plik, paczka". Zatem, posiłkując się powyższą definicją, wskazać należy, iż pod pojęciem pakietu usług medycznych należy rozumieć zespół możliwych działań, do których na podstawie zawartej umowy zobowiązał się zakład opieki zdrowotnej.

Mając na względzie powyższe, wskazać należy, iż prokurent nie otrzymuje pakietu usług w takiej formie, w jakiej Spółka go zakupiła. Prokurent Spółki otrzymuje świadczenie w postaci usługi medycznej, z której faktycznie skorzystał. Wartość pieniężną tego świadczenia określić należy - w opinii organu podatkowego - z zastosowaniem przepisu art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli w oparciu o cenę rynkową konkretnej usługi medycznej, tj. cenę, którą prokurent zapłaciłby korzystając samodzielnie (bez pośrednictwa Wnioskującej) z tej usługi w zakładzie opieki zdrowotnej. Prawdą jest więc, iż przychód ten nie jest obliczony w wysokości abonamentu uiszczonego przez Wnioskującą.

Jednocześnie, tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż na Spółce (jako na podmiocie udostępniającym nieodpłatne świadczenie w postaci korzystania z usługi medycznej) ciąży - zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych -obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł tj. PIT-8C. Druk ten ma charakter czysto informacyjny, bowiem z tytułu przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy nie ciąży na Spółce obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Ponadto, tutejszy organ podatkowy nie podziela argumentu Wnioskującej, iż ze względu na fakt, że ponoszone koszty abonamentów wyłączone są w Spółce z kosztów uzyskania przychodu, nie powinny stanowić przychodu dla osób uprawnionych do świadczeń medycznych. Kwestia zaliczania wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów nie pozostaje bowiem w związku z określaniem wydatków jako źródła przychodów u świadczeniobiorcy-prokurenta. Koszty uzyskania przychodów osób prawnych regulowane są przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś zagadnienie powstawania przychodów (dochodów) osoby fizycznej - uregulowane jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując: cena zakupu usług medycznych jaką musiałby zapłacić prokurent za świadczenia, z których skorzystał, a które otrzymał nieodpłatnie od Spółki, stanowią dla prokurenta, nie będącego pracownikiem Wnioskującej, źródło przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, ze względu na możliwość indywidualizacji przedmiotowego świadczenia.

Mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy oraz przywołane regulacje ustawy podatkowej, należało orzec, jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskującą Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.