P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 05.04.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 05.04.2006r wpłynął do tut. Urzędu wniosek o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pan O. prowadzidziałalność w zakresie Biura Handlowo Turystycznego "R", która ma charakter całoroczny,jednak występują przerwy w jej prowadzeniu spowodowane tzw. martwym sezonem. W okresiezawieszenia podatnik ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, któredotyczą:
- opłaty, których termin płatności przypada w czasie zawieszenia a dotyczące okresów prowadzenia działalności (gaz, telefon komórkowy), koszty reklamy prowadzonej przed rozpoczęciem sezonu wakacyjnego,
- odpisów amortyzacyjnych dot. samochodu firmowego.
W związku z powyższym zwrócono się z zapytaniem jak w czasie zawieszenia traktować kosztyzwiązane z działalnością gospodarczą.
Generalna zasada momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów została określona na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych w art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (DZ. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 roku ze zm.). Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (metoda kasowa). W świetle powyższego przepisu o momencie zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów danego roku podatkowego decyduje dzień zapłaty, a wiec moment faktycznego dokonania tego wydatku.
Odstępstwo od tej zasady polegające na potrącalności kosztów w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe oraz tylko do tych podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy prowadzą je w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (metoda memoriałowa).
Z cytowanych powyżej przepisów art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynikają dwa możliwe sposoby ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów:
- według daty poniesienia wydatku (metoda kasowa),
- odpowiednio do okresu, w którym został uzyskany przychód związany z tymi kosztami (metoda memoriałowa).
Jak wynika z uzupełnienia do wniosku z dnia 14.06.2006 r, księguje Pan koszty z datą ich poniesienia czyli metodą kasową.
Zgodnie z metodą kasową, koszty uzyskania są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Oznacza to że wydatek jest ewidencjonowany według daty jego poniesienia, bez względu jakiego okresu dotyczy, przy czym dzień poniesienia wydatku może być pojmowany różnie, pojęcie to nie zostało zdefiniowane w ustawie. Należy przyjąć, że jest to dzień:
- obciążenia podatnika np. poprzez wystawienie faktury czy rachunku, noty, pod warunkiem że podatnik zaakceptuje dokument obciążeniowy,- faktycznej zapłaty w przypadku wydatków:
- w stosunku do których ustawa stawia warunek faktycznej zapłaty w celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu (np. wynagrodzenia, odsetki);
- ponoszonych bez wystawienia dokumentów obciążeniowych, ewentualnie przed obciążeniem.
Należy zaznaczyć, że koszty można księgować według jednej metody w odniesieniu do wszystkich rodzajów wydatków związanych z działalnością gospodarczą.
Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Jeżeli zatem wydatki takie jak: opłata za gaz, telefon czy reklamę poniesione zostały w okresie przerwy w działalności a celem ich było zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów to na podstawie wyżej cytowanych przepisów, stanowią koszty uzyskania przychodów.Jeżeli chodzi zaś o odpisy amortyzacyjne, to zgodnie z art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tyt. zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Z przepisu art. 22c pkt. 5 wynika, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której składniki były używane, w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
W związku z powyższym nie może Pan zaliczyć w ciężar kosztów działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od samochodu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawiesił Pan działalność.
Zaznaczyć przy tym trzeba, że przepisy prawa podatkowego, w tym ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawierają definicji "zawieszenia" jak i"wznowienia" działalności gospodarczej, stąd osoba prowadząca działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą do momentu likwidacji tej działalności, czego potwierdzeniem jest wykreślenie wpisu ojej prowadzeniu z odpowiedniej ewidencji.
"Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5".
Pouczenie:
Na postanowienie służy na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w N. za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.