P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 19.04.2006 r. (data wpływu do tutejszego organu 25.04.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Strona otrzymuje od swoich zagranicznych kontrahentów faktury korygujące dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Korekty te wynikają z rabatów oraz upustów, a także z pomyłek w fakturach pierwotnych. Otrzymanie korekty skutkuje u podatnika obowiązkiem wystawienia wewnętrznej faktury korygującej oraz naliczenia zmian podatku wynikających z takiej korekty w oparciu o kurs waluty obcej.

W kontekście powyższego stanu faktycznego Strona formułuje swoje stanowisko w następujący sposób: cyt. “(...) obowiązek podatkowy ma charakter obiektywny niezależny od woli podatnika, w sytuacji gdy przyczyną korekt zarówno in plus jak i in minus są błędy faktury pierwotnej. W sytuacji jednak, gdy powodem korekt są udzielone rabaty, upusty itp. także w przypadku gdy przyczyną korekty są wady dostarczonych towarów odnoszą się one do stanu faktycznego na dzień udzielania rabatu upustu itp. W tym ostatnim przypadku winno się stosować kurs waluty z dnia wystawienia faktury korygującej”.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje jak niżej.

Otrzymanie od dostawcy faktury korygującej będzie skutkowało wystawieniem przez Stronę wewnętrznej faktury korygującej – stosownie do treści § 16 i § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798).

Zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 z późn. zm.), do przeliczenia kwoty wykazanej na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, a dokumentującej czynności, które u Spółki stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, należy zastosować wyliczony i ogłoszony przez NBP bieżący kurs średni waluty obcej na dzień wystawienia faktury, a jeśli na dzień wystawienia faktury średni kurs nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

Kurs zastosowany do przeliczenia waluty obcej wykazanej na fakturze pierwotnej powinien mieć zastosowanie również do przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej na fakturach korygujących. Wynika to z zapisów powoływanego wyżej przepisu § 37 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem to moment wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż lub moment powstania obowiązku podatkowego determinują kurs waluty, według którego dokonywane jest przeliczenie. Późniejsze wystawienie faktury korygującej, która jedynie modyfikuje dane wykazane w fakturze pierwotnej, nie może mieć wpływu na zmianę zastosowanego uprzednio i prawidłowo przyjętego kursu przeliczenia waluty obcej. Za powyższym rozwiązaniem przemawia ponadto fakt, iż zastosowanie odmiennych kursów waluty obcej, według których następuje przeliczenie na złote, kwot wykazanych w fakturze pierwotnej i fakturze korygującej, doprowadziłoby do powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wpływających na kwotę ostatecznie rozliczonego podatku od towarów i usług. Różnice kursowe powinny być natomiast neutralne dla rozliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nie wpływają one na wysokość podstawy opodatkowania.