POSTANOWIENIE======================= Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 maja 2006 r. uzupełnionego w dniu 29 czerwca 2006r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dotyczących napraw i bieżącego utrzymania samochodu osobowego użytkowanego na podstawie umowy użyczenia - stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e=======================
Pismem z dnia 22 maja 2006 r. Podatnik zwrócił się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie, w której na dzień złożenia wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:Podatnik prowadzi kancelarię adwokacką i jest podatnikiem VAT czynnym. Podatnik do celów prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód osobowy użytkowany na podstawie zawartej umowy użyczenia. Zgodnie z zawartą umową użyczający oddaje do bezpłatnego używania ww. samochód na czas oznaczony, po upływie którego, powinien on zostać zwrócony w stanie niepogorszonym. Na podstawie tejże umowy Podatnik będzie ponosił wszystkie koszty związane z używaniem i utrzymaniem samochodu ( paliwo, naprawy, przeglądy ). Przedmiotowy samochód nie jest środkiem trwałym firmy.Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących naprawy i bieżące utrzymanie samochodu. Podatnik stoi na stanowisku, iż jest uprawniony do takiego odliczenia.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, oraz obowiązującego stanu prawnego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu wyjaśnia co następuje.
Uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostało unormowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym prawo to przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie ust.2 pkt 1 lit.a) cyt. art. 86 kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust.3-7, suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto w art. 88 ust. 1 ustawy określono towary i usługi, od nabycia których nie służy prawo odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z pkt 2 tego przepisu obniżenia kwoty podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W pkt 3 postanowiono o braku możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 /tj. innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony/. Wśród innych określonych w ust. 1 art. 88 towarów i usług, nie wymieniono części zamiennych do używanych w działalności samochodów osobowych, jak również usług związanych z ich naprawą. W stosunku do tych towarów i usług istnieje zatem prawo odliczenia podatku na zasadach ogólnych. Pewne ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług, o których wyżej mowa, występuje w przypadku, gdy samochody osobowe nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co wynika z przytoczonego wyżej art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ponieważ wówczas wydatki te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu jedynie do wysokości limitu, wynikającego z tzw. kilometrówki. Zgodnie bowiem z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. wyżej ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.Przepisy te nie mają jednak zastosowania w sytuacji, gdy podatnik zaliczył samochody osobowe do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz omówiony wyżej stan prawny należy uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe gdyż przedmiotowy samochód osobowy nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności zatem można jedynie obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z nabyciem ww. towarów, w granicach limitu przewidzianego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje również, iż interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika , płatnika lub inkasenta , wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.