Wnioskiem z dnia 27.02.2006r. podatniczka zwróciła się do Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zapytanie dotyczyło kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskiwanego zwrotu kosztów (w zryczałtowanej wysokości 300,00 zł miesięcznie) otrzymywanych od spółki z o.o. z tytułu przewożenia własnym samochodem pytającej niepełnosprawnego syna do szkoły. Powyżej wskazana spółka na podstawie umowy z dnia 01.02.2005r. zawartej z Zespołem Ekonomiczno-Administracyjnym Szkół (ZEAS) została zobowiązana do dowozu dzieci do szkoły i na ten cel otrzymuje ona od ZEAS środki pieniężne. Ta ostania jednostka, jako jednostka budżetowa gminy otrzymuje z kolei środki na powyższy cel z budżetu gminy.

Wyrażając własne stanowisko w sprawie pytająca wskazała, że w jej ocenie otrzymywany miesięcznie zwrot kosztów wydatków związanych z dowożeniem niepełnosprawnego syna do szkoły jest wolny od podatku.

Organ podatkowy pierwszej instancji nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika i w postanowieniu z dnia 27.04. 2006r. wyjaśnił, że zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 60 ze zm.), świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Przytaczając także przepisy wskazanej wyżej ustawy- Prawo o systemie oświaty (między innymi art. 17 ust. 3, ust. 3a), organ podatkowy pierwszej instancji przedstawił stanowisko, że wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest tylko część otrzymywanego przez wnioskodawczynię zwrotu kosztów, tj. część odpowiadająca cenie biletu miesięcznego (wyliczonego przez wnioskodawczynię, przy zastosowaniu stawki za 1 km przebiegu pojazdu), w wysokości 44 zł miesięcznie.

Na powyższe postanowienie podatniczka złożyła w dniu 09.05. 2006r. zażalenie, w którym podniosła, że nie zgadza się z postanowieniem organu podatkowego pierwszej instancji w kwestii naliczania odległości i ryczałtu samochodowego w dowożeniu i odwożeniu własnym samochodem niepełnosprawnego syna do szkoły podstawowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, po rozpoznaniu zażalenia stwierdził, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.Jednocześnie należy dodać, że stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572), sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1) 3 km - w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych;

2) 4 km - w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów (art. 17 ust. 2).

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3).Obowiązkiem gminy jest zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej, gimnazjum lub ośrodka umożliwiającego realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami albo zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 17 ust. 3a tejże ustawy o systemie oświaty).

Wykładnia powyższych przepisów, a także stanowisko zaprezentowane w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 06.04.2005r., Nr PB5/AŁ-033-15-2276/04 wskazują aktualny kierunek interpretacji zwolnienia przedmiotowego zawartego w treści art. 21 ust. ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest on mianowicie taki, że zwolnienie przedmiotowe zawarte w wyżej cytowanym przepisie ma bardzo szeroki zakres. Formą pomocy materialnej dla ucznia jest nie tylko stypendium socjalne, zapewnienie zakwaterowania w internacie lub bursie, umożliwienie korzystania z posiłków w stołówce szkoły albo refundowanie opłat ponoszonych w stołówce prowadzonej przez inny podmiot, a także świadczenie udzielone przez gminę w formie bezpłatnego transportu oraz zwrotu kosztów przejazdu, dokonywane stosownie do postanowień art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty. Nie w każdej sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze- z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka- możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego. W konsekwencji zwrot kosztów dojazdu niepełnosprawnego dziecka na obowiązkowe zajęcia szkolne jest niczym innym jak formą pomocy materialnej dla ucznia, przyznaną na podstawie odrębnych przepisów o systemie oświaty. W świetle powyższego świadczenia udzielone przez gminę w formie zwrotu kosztów przejazdu dzieci niepełnosprawnych, dokonywane stosownie do postanowień ustawy o systemie oświaty, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.
W zaprezentowanym przez podatniczkę stanie faktycznym, środki przeznaczone na zwrot kosztów przejazdów niepełnosprawnego dziecka do szkoły pochodzą z budżetu gminy, lecz są przekazywane wnioskodawczyni za zgodą szkoły, przez inny podmiot, który na podstawie zawartej ze szkołą umowy jest zobowiązany do przewozu uczniów, ale z którego usług pytająca zrezygnowała, mając na uwadze dobro małoletniego dziecka.
Podsumowując, organ podatkowy drugiej instancji stwierdza, iż rozstrzygnięcie dokonane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu jest nieprawidłowe.
Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu zaistnienia zdarzenia stan prawny.